"Oo, ready na." Sagot ko na lamang. Agad naman niyang pinausad ang sasakyan. Tahimik lang ako at maging siya rin. Hinahaplos ko rin paminsan-minsan ang aking palad dahil giniginaw ako. Hindi ako sanay sa byahe kaya talagang iba ang pakiramdam ko. Natatakot ako at baka madura nalang ako dito bigla nakakahiya naman sa isang 'to lalo na sa mamahalin niyang sasakyan.

Hindi pa kami masyadong nakakalayo nang ihinto niya ang sasakyan.

"Bakit?" Takang tanong ko.

"Halikan mo na kasi ako, di ako maka concentrate eh. Na ddistract ako sa labi mo." Sagot niya. Napamaang ako at namalayan ko na lamang na tumatawa na ako ng malakas. Tangina, hanep HAHAHA.

"Tsk, stop laughing and kiss me." He said before claiming my lips. Hindi na nakatiis ang loko. Napangiti na lamang ako ngunit hindi ako gumagalaw. Ni hindi ko siya hinalikan pabalik, hinayaan ko lamang siyang halikan ako sa kahit anong parahang gusto niya... and then he stopped. Marahil ay dahil hindi ako tumugon sa kanyang halik.

"You'll move your mouth or I'll move my fingers inside you?" Namamaos niyang sabi bago niya ulit angkinin ang labi ko. Jusko bakit ganyan pwede naman hindi ipaalam charot. Ayaw ko non eh, paniguradong aabutan kami ng sikat ng araw.

So I kissed him back with the same ferocity till' he stopped and smiled. "Got my vitamin already. Let's go?" He said. My lips partly opened to what he said. Really? Vitamin? Napailing na lamang ako at tumango. Kinuha niya ang kamay ko at hinatak ako papalapit sa kanya at talagang deretso pa akong napayakap sa kanya.

"There. Let's go." He said before starting the engine again. Ok this position is quite awkward and complicated but I didn't argue with him anymore. Bumyahe na ulit kami at wala nang nagsasalita pa sa pagitan namin. Ito yong tahimik na hindi awkward. Tahimik dahil komportable sa isat-isat.

"Can I ask?" Basag ko sa katahimikan.

"Hmm? What is it?"

"Why do you choose Palawan? I mean bakit doon mo naisipang pumunta?" Tanong ko.

"Palawan is a special place for me. It's my grandparents last gift to me before they died."

"Ok?"

"And I want to make it more special."

"Anong ibig mong sabihin?" Kinakabahan kong tanong.

"Bringing you there makes it more special." Simpleng sagot niya. I don't know what to say. Ang lakas-lakas nang tibok ng puso ko. Tila para rin akong nakikipagkarira sa lakas ng pinting nito. Hindi malabong naramdaman niya ito dahil mahina siyang natawa.

"I can feel your heartbeat." Natatawa niyang sabi.

"Hindi ah, lungbeat yan." Depensa kong sabi. Natawa naman siya.

"Really?"

"Talaga." Sagot ko. Umalis ako sa pagkakayap sa kanya at inayos ang aking sarili. Laking pasasalamat ko dahil hindi ko naramdaman ang pagbaliktad ng sikmura ko. Agad kong tinanaw ang labas ng bintana at nakita kong unti-unti nang sumisinag ang araw. May ilan-ilan na ring naglalakad sa kalsada, mga may edad na marahil ay nag-ehersisyo, yong iba ay may bitbit na pandesal. Naala ko pa noong nasa probinsya pa kami ay tuwing madaling araw gising na ang lahat at umiinom ng mainit na kape na may kasamang mainit na pandesal na binili lang sa bagong bukas na panaderya. May ilan-ilan ding naglalakad na naka uniporme marahil ay papasok na sa trabaho o di kaya ay sa paaralan. Tiningnan ko muli ang palagid, napakagandang tingnan ng mga kahoy na nasisinagan ng araw lalo pa at may kaunting hamog pa.

The golden rays of the sun give a bright coloring to the clouds and meadows, mountains and valleys. It marks the journey of the sun in the sky. The first rays of the sun are cool and bracing to the eyes. At a hill station, the beauty of sunrise is beyond description.

Napapikit pa ako nang masinagan ang aking mukha. Napakasarap sa pakiramdam.

"Alam mo ba kung bakit may mga taong gusto ang pagsikat ng araw?"

"Why?"

"Ang pagsikat ng araw ay sumisimbolo nang bagong simula at bagong pag-asa." Sabi ko. "A sunrise represents a new day, new possibilities and new challenges." Dagdag ko.

"Watching the sunrise every day has helped them see light within theirselves-potential, possibility, peace, and the feeling that all will be well. Alam mo yon? Yong kumakapit ka sa posibilidad na bukas magiging okay na ang lahat? Ganon yon." Sabi ko ulit tsaka ko siya nilingon. Nakita ko ang pagtango-tango niya.

"So, you're a sun rise person I guess." He asked. Napangiti naman ako. Bumuntong hininga ako at muling tiningnan ang paligid.

"Oo, I just really love the thought of having a new beginning, well, ofcourse, the view is really breathtaking." Sagot ko. "A sun rise person looks at life as a series of new beginnings and is willing to start afresh. There are unknowns, risks and challenges but they don't deter and instead they stimulate." I added.

"How about sunset? Do you love sunset too?" He asked. Aba'y gusto ko ang topic namin. Interesting isn't it? Kakaiba lang, sobrang casual as in. Its very comfortable talking to him with random topics and sharing each other's thought. Why is that? I don't know either, I just felt comfortable and at the same time at ease.

Ok, careful self. You're already down there. Don't make it worst, please.

To be continued,

A/N: Hello babies, it's been a long time. I'm very sorry for leaving this unfinished. It just that I've been in a situation where I'm stuck between 'to stop or to continue.' Idk if this is worth it but I want to give it a try AGAIN. Just you know, I've lost interest in everything and that includes writing. Well, I'm still writing poems but not a novel and then I read one comment. Just ONE COMMENT 'Update?' and the fire starts burning again. Why? Idk, maybe I'm just waiting for motivation and that comment motivated me. It means a lot to me because it means, there's still someone waiting for my update, that there's still someone who's reading my stories eventhough I didn't update for so long. So thank you!

For you who's reading this, thank you for waiting. And I hope this time, I'll be able to finished this one too.

And also, I decided to changed the title, from My sadist Wife, I did changed it to Falling in love to a Womanizer. Why? I cannot justified the title with my content. So I'm sorry for a sudden change. There's no wife Trilogy anymore. But my planned of having Andrew's story are still in line. I just changed the title nothing more. ☺️

I love you so much.❤️
Till next update.

Falling In Love To A Womanizer | OngoingWhere stories live. Discover now