Καλή 'ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους —ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...
Μπας και βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης, Κύριε, η πόρτα της Παράδεισος;
-Νικος Καζαντζακης 1883-1957
—————————————————————
Το βράδυ με βρήκε για μια ακόμη φορά στο γραφείο μου, σκυμμένο πάνω από άπειρα χαρτιά να πνίγουν κάθε άκρη του γραφείου. Μελετούσα κάποια συμβόλαια για μια συναλλαγή όπλων που ετοιμάζομαι να κάνω με εναν Ρώσο επιχειρηματία, με αντάλλαγμα ένα ικανοποιητικό ποσό των πέντε εκατομμυρίων.
Όσο διάβαζα προσεκτικά τα συμβόλαια ο ήχος του τηλεφώνου με από συγκέντρωσε βγάζοντας με από τις σκέψεις μου. Καθώς το έβγαλα από την τσέπη του σακακιού μου, είδα να αναγράφετε το όνομα του Rafael στην οθόνη.
Ο Rafael είναι ένας μεσήλικας, επίσης όμως από τους καλύτερους ντετέκτιβ. Τον γνωρίζω από μικρός, καθώς συνήθιζε να δουλεύει για τον πατέρα μου τον Leonardo πριν χρόνια. Εκείνος ήταν ο άνθρωπος που με ώθησε ακόμη πιο πολύ στο να βρω τους δολοφόνους της μητέρας μου.
23 χρόνια πριν :
"papà και τώρα πως θα ζήσουμε χωρίς την mamma;" Τα μάτια του μικρού Lorenzo ήταν πρησμένα από το κλάμα και η ανάσα του κόφτη.
"mio figlio ( αγοράκι μου ) μην κλαις η μαμά έχει πάει σε έναν καλύτερο κόσμο που από εκεί θα σε βλέπει και θα σε προσέχει." Απάντησε ο άντρας που βρισκόταν απέναντι του προσπαθώντας να συγκρατήσει και εκείνος τα δάκρυα του.
"Μπαμπά να ξέρεις ότι τώρα που μείναμε οι δυο μας, θα σε προστατεύω πάντα και θα πιάσω αυτούς που μας το έκαναν αυτό." Τον έσφιξε στην αγκαλιά του, προσπαθώντας να ηρεμήσει.
"Το ξέρω αγοράκι μου ότι θα το κανεις, όπως θα κάνω και εγώ τώρα και σου υπόσχομαι κανείς δεν θα σε πειράξει..."
Παρόν :
Σήκωσα απευθείας το τηλέφωνο χωρίς δεύτερη.
YOU ARE READING
Hard to love
Fanfiction«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτάδι κα...
