6

204 6 0
                                    

Bettina's PoV

Nakatingin lang ako sa kanya the whole time pero napakurap ako when he smiled at me bago tinapik tapik ang ulo ko

"Sige na pumasok ka na. Yun lang pinunta ko dito. I'll let you rest for today"

When he was about to leave hinawakan ko siya sa braso

"S-santi wait"

"Hmm?"

"A-are you still mad at me?"

"Hindi naman kita natitiis kahit dati pa. Haha."

"A-aalis ka pa rin?" Tanong ko pero pinisil niya lang ang ilong ko

"Tsk. Are you even listening??"

"I-I am!"

"Oh eh bat nagtatanong ka pa kung aalis ako? Doesn't that answer your question?"

"S-sorry"

"Stop saying sorry. Do it Bettina. Hindi ako aalis. Pero I have my conditions stated. Gusto mo na ba kong umalis sa buhay mo? I'll ask you now"

"No! No!" Tarantang sagot ko

"Ayun naman pala. Then do your part okay? To answer your question. Aalis ako syempre, di naman ako dito nakatira Bettina. Stop overthinking too much. Magsisimula pa lang tayo ulit. Hindi tayo makakapagsimula kung ganyan ka na naman mag-isip"

"Can't you stay a little longer?"

"Why?"

"G-gusto pa kita makasama"

"Bettina magpahinga ka na lang muna. I can see in your eyes na bago ka lumabas dito umiiyak ka, ipahinga mo na lang muna sarili mo"

"B-but..."

"Tatawagan- I mean just call me or chat me. Marami pang araw Bettina"

"I just... I just missed you"

"Ano bang gusto mong gawin kung magsstay ako?"

"A-ano... uhm-let's eat out? Or maybe go to the mall? Or just stroll somewhere"

"Why are you freaking out? Just relax Bettina"

"Please stay... please? I-I know we have days but... I want you here today. Y-yun lang naman"

I don't know why but I was shaking the whole time I was speaking

"Hey... just relax" he said holding my arms and rubbing them as if to comfort me

"Tsk. Andyan ba sina tito sa loob?"

"Y-yes"

"Can I come in?"

"Yes..."

"Lead the way" sambit niya before motioning towards the door

Santi's PoV

I was supposed to let her rest pero sa nakikita kong panginginig niya the moment I said my goodbye for today, hindi naman ako pinatahimik kaya sasamahan ko na lang muna siguro.

"P-papa!" Sigaw niya sa bahay nila as we entered their house

Lumabas naman from somewhere si tito at halatang natigilan pagkakita niya saken

"Hello po" bati ko sa papa niya

"Nagkausap na kayo?"

"Yes po. Kaso I was about to leave but she ended up shaking I don't know why"

"Nasan na anti-depressants mo?"

"Pa..."

"Get your meds" matigas na sambit ng papa niya "ako na muna bahala kay Santi"

So she went up habang naiwan kaming dalawa ng papa niya sa salas

"Anti-depressants po?" Tanong ko agad

"She's been crying and crying na anti-depressants lang nakakapagpakalma sa kanya. Sobrang sising sisi siya sa nangyare sa inyong dalawa Santi..."

"R-really?"

"I don't say this to make you feel guilty... yun lang yung nakikita ko sa anak ko sa araw araw simula nung maghiwalay kayo"

I'm lost for words. She suffered the way I did pero gusto ko pa rin makita sa kanya yung mga bagay na di ko nakita dati

"Sana mabigyan mo ng tsansa yung meron kayo. She's so traumatized with what happened samin ng mama niya kaya niya nagawa yun sayo. I already told her na iba ka, but I guess she's still scared whatever I say"

"Napag-usapan naman po namin. I just... want to see her wanting this as well. Mahal ko naman po yung anak niyo, di ko naman po itatanggi yun. Ang saken lang... wala naman po kami patutunguhan kung lagi siyang takot"

"I understand."

"Salamat po. Puntahan ko lang po si Bettina"

"Okay"

Someone You LovedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon