Part (6) ( ေမ့ေလ်ာ့ေနသည့္ တစ္ခုခု႐ွိေနတယ္ )

Start from the beginning
                                    

" ငါဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ "

တစ္ခါမွေနာက္မက်ဖူး၍ ညိဳ႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ေပၚမွ တီ႐ွပ္ကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ကာ ေဘာင္းဘီပါခြၽတ္မည္အလုပ္ ေနာက္ေက်ာမွ မလံုမလဲခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

" ဘာ ဘာလဲ မင္းဘယ္လိုဝင္လာ "

စူးစိုက္ၾကည့္ေန၍ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားပင္ထလာရသည္။ သူဘယ္လိုဝင္လာတာလဲ တံခါးေလာခ့္ခ်ခဲ့တယ္ထင္တာ။ တည္ျမဲကလည္း တစ္ကိုယ္လံုးပန္းေရာင္ထေနသူ၏ ခနၱာကိုယ္ကိုအခုထိအၾကည့္မလႊဲႏိုင္။ ေျခလွမ္းမ်ားကလည္း အလိုလိုသူ႔အနားတိုးသြားမိသည္။ တကယ္ကိုေဖြးဥေနသည့္အသားအရည္ပဲ။

" ေျဖာင္း! "

ပါးျပင္သည္ပူတတ္သြား၏။ သူအခုပါး႐ိုက္ခံလိုက္ရတာလား။ တအ့ံတျသေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးရဲေပါက္ေနသည္။ ၾကည့္ရံုေလးၾကည့္တာကို သူကဘာျဖစ္ေနတာလဲ။

" ႏွာဘူးေကာင္ "

ေအာ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပးဝင္ကာ တံခါးကိုအသံျမည္ေအာင္ေဆာင့္ပိတ္လိုက္မွ တည္ျမဲအသိဝင္ေတာ့သည္။ သူအ႐ိုက္ခံလိုက္ရတာ။ ဟိုေကာင္သူ႔ကိုပါးခ်သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ ဘာတဲ့။ ႏွာဘူး ဟုတ္လား၊ ကိုယ္ကသူယူထားတဲ့ ေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား။ ၾကည့္တာဘာျဖစ္လို႔လဲ ၊ အသားပဲ့ပါသြားတာမဟုတ္။

" က်စ္ ဘာေတြေတြးေနမိတာလဲ "

အျပင္ျပန္ထြက္သြားသည့္ေျခသံႏွင့္ တံခါးပိတ္သံၾကားေတာ့မွ အသက္႐ႈႏိုင္ေတာ့သည္။ ႐ွက္ၿပီး႐ိုက္လိုက္မိတာ။ စိတ္ေတာ့မဆိုးေလာက္ပါဘူးေနာ္။ သူစိတ္ဆိုးသင့္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေမာင္က အ႐ိုက္ခံရသင့္တယ္။ ရင္ဘက္ကလည္း တဒုန္းဒုန္းႏွင့္ျပင္းထန္စြာခုန္ေနသလို ခနၱာကိုယ္၏ အပူလိႈင္းမ်ားက တရိပ္ရိပ္တတ္ေန၏။ ညိဳ႕ ေရသြက္သြက္ခ်ိဳးကာ ဟန္မပ်က္ ​ေအာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ သံုးရက္ေလာက္သြားမွာဆိုေတာ့ အဝတ္အစားေတြကေတာ့ထည့္ရမည္။ အိတ္တစ္လံုးႏွင့္ဆင္းလာေတာ့ စိုက္ၾကည့္​ေနသည့္ေမာင္ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းစံုသည္။ မလံုမလဲ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၿပီးမွ ေမာင့္ပါးမွ လက္ဝါးရာႀကီးကို ဖ်က္ခနဲေတြ႔လိုက္မိ၏။

ASTILLBE (Completed)Where stories live. Discover now