#1 Jacob en Renesmee , twilight

ziekenhuis

P.o.v Renesmee

Ik deed zachtjes mijn ogen open maar ik kneep ze meteen weer dicht want de witte muren weerkaatsten het zonlicht recht in mijn ogen. Mijn hoofd deed pijn en mijn hart klopte snel. Bella en Edward zaten op een zeteltje in de hoek.

'Waar ben ik?' : stotterde ik.

'In het ziekenhuis' : zei Carlisle die binnen kwam. Hij had zijn witte doktersjas aan en hij had een schrijfbordje vast waardat hij op noteerde.

'Wat is er gebeurt?' vroeg ik.

'Je bent omver gereden' : zei Carlisle terwijl hij me een knipoog gaf.

Natuurlijk was dat niet waar maar we moesten de 'normale' dokters toch een reden kunnen geven.

Ik voelde aan de wonde in mijn nek. Hij was zo goed als genezen maar er zouden voor altijd littekens over blijven.

'Wie was het?' vroeg ik. Carlisle antwoorde niet. Hij haalde zijn schouders even op.

'Je lijkt wel op je moeder.': lachtte Carlisle toen.

Bella liet me haar arm zien waardat ook littekens stonden.

'Je mag morgen naar huis.' : zei Carlisle die een verband van mijn hoofd wikkelde.

Het deed pijn en ik zuchtte even. Waarom bad ik geen vampierkracht. Ik was tenslotte half vampier.

'Mag ik drinken?' : vroeg ik. Carlisle knikte en vertrok uit de kamer. Niet veel later kwam hij terug met een beker water die hij aan mij gaf.

Ik schudde mijn hoofd. 'Geen water.'

'Wat wil je dan?' : vroeg hij.
Bloed gebaarde ik met mijn lippen zonder dat ik echt iets zei. Carlisle knikte en kwam even later terug met bloed. Hij had het in een ondoorzichtige beker gedaan zodat niemand het zou zien.

Ik nam een slokje. Tot mijn verbazing was het best wel lekker. Ik zuchtte even en likte het bloed van mijn tanden. Nu pas voelde ik me een echte vampier -ookal was ik nog maar 15- de regels van deVolturi konden me niks schelen.

Ik lag in het grote huis in de zetel. Edward vond het te gevaarlijk om in het kleine huis alleen te blijven. Hij zag me nogsteeds als een klein kind.

*ding dong*

Ik wou opstaan om de deur open te maken maar Edward duwde me weer in de zetel en ging zelf naar de deur.

'Ze is er niet. Kom een andere keer terug.' : hoorde ik Edward zeggen.

'Wie was het?' vroeg ik toen Edward terug tegenover me zat.

'Niemand. Een patient van Carlisle.'

Ik knikte.

De bel ging opnieuw.

Edward vond het niet de moeite om open te doen. Het was waarschijnlijk weer een patient.

Ik verveelde me. Plots zag ik Jake voor het raam staan. Hij probeerde onze aandacht te trekken door te zwaaien. Ik wou opstaan om de deur open te maken maar Edward ging al.

'Hey Jake': zei ik en hij kwam bij mij op de zetel zitten. Hij gaf me een kus op de wang en Edward keek me met een afkeurende blik aan. Ik zuchtte.

'Alles goed?' : vroeg ik toen.

Hij knikte. ' Dat kan ik beter aan jou vragen.'

Hij lachte en wreef een lok haar uit mijn gezicht. Edward stond op en liep naar de keuken.

'Met mij gaat het prima hoor.' : glimlachte ik.

Hij knikte weer. Daarna viel er een stilte. Ik staarde een beetje voor mij uit en Jake staarde naar mij. Af en toe keek ik ook naar hem maar dan wende hij zijn blik af.

'Jake je moet naar huis.' : Edward kwam binnen en ging tussen ons in zitten. 'Billy belde net.'

Jake knikte en drukte nog snel een kus op mijn voorhoofd. Daarna liep Edward met hem mee naar de deur.

Ik werd wakker. Ik was blijkbaar in slaap gevallen zonder dat ik het wou. Edward zat naast me in de zetel. Hij keek me met een ijskoude blik aan. Ik glimlqchte om hem op te vrolijken maar hij bewoog niet. Daarna deed hij zijn mond open en zuchte.

'Ness. Ik vindt dat je niet te veel tijd met Jacob moet doorbrengen.' : zei hij toen.

'Maar pap. Hij is mijn vriendje hoor.' : wierp ik tegen.

Edward werd een beetje rood wat best vreemd is voor een vampier.

'Je gaat niet meer met hem om! Begrepen?' : hij keek me doordringend aan.

Ik schudde mijn hoofd. 'Dit is mijn leven hoor!' schreeuwde ik. 'Hoe zou jij het vinden als ik zeg dat je mam niet meer mag zien?'

Hij leek even te twijfelen. 'Dat is anders. Wij zijn volwassen. Jij bent een kind. Je bent nogmaar 6!'

'Niet!' : zei ik belegd. 'Ik zie er uit als iemand van 15. Ik denk als iemand van 15. Dus ik ben ook 15!' ookal wist ik dat ik in mensenjaren nogmaar 6 was. Ik was veel slimmer dan kinderen van 6. Jake zei zelfs dat ik slimmer was dan kinderen van zijn leeftijd.

'Je ziet hem nietmeer!' zei Edward net voordat hij de deur uit ging. Ik wou nog iets terug zeggen maar ik wist dat hij niet van gedachten zou veranderen.