#1 Jacob en Renesmee , twilight

thuis

Eindelijk stopte we. Ik herkende de omgeving een beetje.

'Dankje' : zei ik.

'Hier is het veiliger om gewoon te wandelen. Er komen veel mensen hier.' : zei hij. Ik knikte.

'Hoe weet je dat?'

'Ik heb nog bij de Cullens gewoond. Ongeveer 100 jaar geleden.'

'Ik woon bij hen.' glimlachte ik.

'Ow dan loop ik wel met je mee. Wat leuk om ze nog eens te zien!'

We wandelden door het bos. Het leek uren te duren op dit mensentempo. Eindelijk zag ik het huis door de bomen.

P.o.v Bella

We zaten met ons allen in de zetel. We deden niet echt iets. Af en toe zei iemand iets maar we waren vooral in gedachten verzonken.

'Ik haal wat te drinken.' : alice stond op en liep sierlijk naar de keuken.

Ik sloeg een arm om Edward heen en wou hem een kus geven maar hij draaide zijn hoofd weg. Ik zuchtte.

Platsjj.. Hoorde ik plots. Alice staarde recht voor zich uit en had haar zakje bloed op de grond laten vallen.

'Wat zie je Alice?' in 5 seconden stonden we allemaal rond haar.

'Renesmee. ' : stamelde ze.

Ik ging weer zitten en Alice kwam naast me zitten.

'Z-ze leeft!' zei Alice toen.

Wij keken allemaal verbaasd. Ik schudde mijn hoofd.

Edward verbleekte. 'Ik kan haar gedachten horen.'

Ik ging bij Edward op schoot zitten en keek hem hoopvol aan. Plots ging de bel.

P.o.v Renesmee

Ik belde aan en moest niet lang wachten voordat iemand opendeed. Edward deed de deur open en trok me tegen zich aan.

'Waar was je.'

'V-verdwaalt.'

Edward keek naar Jay.

'Ik heb haar gevonden. En naar hier gebracht.' Jay glimlachte. Maar Edward keek hem argwanend aan.

'Ik ken jouw.' zei hij toen. 'Kom binnen.'

We namen plaats in de zetel en ik werd door iedereen omhelst. Ik vond het fijn om terug te zijn.

'Wat doe jij hier?' zei Carlisle toen hij Jay zag. Emmett spuugde even op de grond.

'Ik vond haar.' : hij wees naar mij. 'bovendien vind ik het fijn oude vrienden terug te zien.'

'Ja wat leuk.' : Carlisle gebaarde iets naar Emmett. Emmett knikte en vroeg toen of ik mee wou gaan. Ik knikte maar ik wist dat dat gewoon een trucje was om me weg te krijgen. Waarschijnlijk ging het over onderwerpen waar ik geen zaken mee had.

Emmett en ik speelde voetbal in het bos. Hij was alleen veel sneller dus verloor ik steeds. Na een tijdje was de lol eraf en wou ik terug naar binnen gaan maar Emmett stond plots voor me.

'Tikkie jij bent hem!' zei hij terwijl hij op mijn schouder tikte en lachend wegliep.

'Emmett ik ben al veel te oud voor dat soort spelletjes!' gilde ik.

'Jij wel! Maar ik nog niet!' riep hij terug. Ik zuchtte.

'Pak me dan!' riep hij en ik liep achter hem het bos in.