Hiding The Truth (Book One) [COMPLETED]

CHAPTER 53: SOULMATE

M A R G A U X

Fuck this life! Mark just leave me! Di ba dapat samahan niya pa nga ako?! Apaka gago niya! Pareho lang sila ni Ryan!

"Inomin mo muna itong gamot mo, Mika. Para bumaba ang lagnat mo." Kanina pa nila ako pinipilit niyan pero ayoko.

"Ilang beses ko bang sasabihing ayoko?" Inis na sabi ko kay Sophia dahil kanina pa siya.

"Mika, kailangan mo kasi–"

"Ayoko nga eh!" Sigaw ko kaya napatingin silang lahat sakin.

"You know what? All of you, just leave. Leave me alone! I don't need someone to comfort me!" Sigaw ko pero wala pa ring gumagalaw sa kanila. "I said leave me alone!" Sigaw ko ulit.

"Umalis na muna tayo. Juts understand her." Rinig ko pang sabi ni Mommy kaya tumango silang lahat at lumabas.

Nang sumara ang pinto ay agad akong kumilos para makatakas. Ayoko na dito. Aalis na lang ako. Tsaka ayaw ko rin namang maging parte ng royal family na yun eh.

Tinanggal ko ang suwero sa kamay ko dahilan para dumugo iyon pero wala akong pakialam. Tinignan ko yung bintana at napangiti ng makitang hindi ganoon kataas ang itatalon ko.

Binuksan ko iyon at lumusot at walang ano-ano'y tinalon ko. Tiningala ko ang kwarto ko at nagulat ng makitang nasa third floor pala ang kwarto ko. Ha? Bakit parang ang baba lang nun? Nevermind, kailangan ko ng umalis.

Agad akong tumakbo paalis at nadaanan ko pa yung exit ng ospital at tangna! Nandoon sila.

"Teka, si Mika yun di ba?" Tinuro pa ako ni Jake kaya agad na akong tumakbo.

"Mika! Saan ka pupunta?!" Sigaw nila pero tumakbo lang ako palayo.

Lumingon ako kung saan pupunta at walang ano-ano'y tumawid.

"Mika!!! Oh my god!!" Sigaw nila dahil muntik na akong mabangga.

"Come on, hop in!" Nagulat ako ng bumukas ang pinto ng sasakyang muntik na akong mabangga.

Hindi ko kilala kung sino siya pero wala na akong paki-alam kailangan kong makatakas mula sa kanila. Tatakasan ko na lang lahat ng problema ko at wala akong pakialam sa kung anong pwedeng mangyari.

Agad akong sumakay at sinara iyon. Agad naman niyang pinaharurot ang sasakyan palayo. I don't know pero gumaan ang pakiramdam ko at feeling ko safe naman ako sa kamay ng lalaking toh.

"Why are you running? Muntik pa kitang mabangga." Anito pero di na ako sumagot pa at tumingin na lang sa bintana.

But suddenly I bursted out crying when I remembered what just happened yesterday night. That fucker! Papatayin ko talaga siya kapag nakita ko siya. Wag na wag lang talaga siya magpapakita sakin.

"Hey, ahm. Miss stop crying. I did not hit you. I mean you are from that hospital, is there something wrong? May masakit ba sayo?" He's asking non stop but I can't stop him, I don't want to stop him.

"Nothing." Sagot ko at pinunsan ang mga luha ko at hinarap siya. "Thank you nga pala. Sorry na rin kung naabala pa kita." Sabi ko.

"No it's okay. I won't asked what was the reason for you to escape that hospital. But can I ask what is your name?" He asked so I smiled.

"I'm..." Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng maalala kong isa na pala akong prinsesa at marami ng nakakaalam nun. Pero bakit di niya ako kilala? "Lian, just call me Lian." Sagot ko. Lian is from my second name, Keliandra.