Garden of Wounds (Panacea Series #1)

Chapter 30

"Wait, wait, baby..." He distanced himself from me and looked me directly into my eyes. "Are you sure about this? Akala ko ba hanggang cuddle lang muna tayo?"

"I asked this. You have my permission. Ginusto ko 'to. Gusto ko 'to. We're both adults," nanginginig ang aking boses na aking sambit.

And with that, Zavion didn't waste a time. He quickly lifted me up and gripped my thighs tightly. He wraps it around him as he is kissing me hungrily and deeply while carrying me. Ipinulupot ko ang aking braso sa kan'yang leeg at mas idiniin pa ang sarili sa kan'ya. I shut my eyes tightly when I felt his tongue inside my mouth, trying to play with my tongue.

As we reached his room, he gently laid me down on the bed. Pinatay ko agad ang ilaw upang hindi niya makita ang mga pasang natamo ko mula kay Ambrielle. Pumungay ang kan'yang mga mata nang halikan ko siya muli. Dahan-dahang bumababa ang kan'yang halik. Tumigil ang kan'yang labi sa aking leeg. He started planting a soft kiss there until it turns into a licking. My toe curled in pleasure as I moaned his name quietly.

Gumapang ang kan'yang kamay sa aking damit at mabilis na tinanggal 'yon. I looked at the other side to avoid his stares. Napanguso ako nang magtagal ang kan'yang titig sa aking dibdib. He reached for it and and played with my left boob as he was licking the other one. I moaned when he sucked it hungrily. Nang matapos siya roon, lumibot ang kan'yang labi sa aking buong katawan.

It was a sweet, wild midnight. As I was watching him sleeping peacefully next to me, I can't help but think about how dirty I am. Marahan kong sinusuklay ang kan'yang buhok gamit ang aking mga daliri habang tinititigan ang kan'yang maamong mukha. Out of nowhere, my tears started to flow again like a river. It was a non-stop tears. Kahit anong pahid ko, hindi pa rin ito tumitigil sa pagtulo. Ibang-iba 'yong ginawa namin ni Zavion kanina sa ginawa ni Ambrielle sa akin. Ramdam ko 'yong pag-iingat at pagmamahal kay Zavion. Kay Ambrielle... ginawa niya akong marumi.

I covered my mouth so he wouldn't hear my sobs. Hindi deserve ni Zavion 'yong ganitong babae. Hindi deserve ni Zavion 'to. He's too precious. Mas'yado niya akong mahal. Wala siyang ibang ginawa kundi mahalin at irespeto ako. Pero ano naman ako? Sobrang dumi ko na... ang dumi-dumi ko.

I feel so dirty!

Ambrielle made me dirty! He made me dirty!

I'm dirty, I'm dirty, I'm dirty!

My heart clenches in pain as those raping scenes keep on flashing back in my mind. My chest ached so much as I tried to restrain myself from sobbing out loud. Hindi ko na kaya 'yong sakit na nararamdaman ko. Sobrang-sobrang sakit na talaga... at sobrang pandidiri na rin ang nararamdaman ko sa aking sarili.

Hindi ako matigil sa pagluha lalo na kapag nakikita ko si Zavion, pagod na nakayakap sa akin. Maamo ang mukha at payapang nagpapahinga sa piling ko.

Lord, I love this man so much... pero bakit kahit ano'ng gawin ko, bakit hindi pa rin sapat 'yon para maging karapat-dapat ako sa kan'ya? Mahal na mahal ko talaga siya... pero bakit ako binaboy ng ibang tao?

Nakatulugan ko ang pag-iyak kong 'yon. Kinabukasan, ramdam ko ang paniningkit ng aking mga mata dahil sa matinding iyak ko kagabi. Nakita ko agad si Zavion sa harap ng coffee maker, nakatalikod sa akin kaya hindi niya ramdam ang aking presensya. Nang marinig niya ang pagsalin ko ng tubig sa aking baso, agad siyang napalingon sa akin. Mabilis na kumunot ang kan'yang noo nang dumapo ang kan'yang mga mata sa aking mukha.

"Your eyes were swollen. Did you cry last night?"

I nod my head and sighed. "Yes. I watched a tragic movie and it made me cry," I answered, looking away.

"Dapat nagpahinga ka na lang agad," he uttered, convinced with my answer.

Umuwi rin ako kaagad noong araw na 'yon pagkatapos naming kumain. Ginapangan ng kaba ang aking dibdib dahil alam kong maaaring magkaabutan kami ni Ambrielle kung sakaling hindi pa ako makauwi. Sinabi ko rin kay Zavion noong hinatid niya ako na baka ay hindi na muna kami mas'yadong mag-usap. I made up an excuses and he was, at least, convinced. I told him that it's about my mental health, that it's getting hard again, so I won't use my phone that much. Pinagbigyan niya ako at inintindi ang aking sitwasyon.