10 Roses of Monroe

Kabanata 4

🚨Warning! 🚨This chapter may contain themes that are not suitable for some readers with sensitive minds...

Happy reading🎃

Kabanata 4: 4th Rose

Mag isa na naman si Leslie sa harapan ng puntod ng kanyang ina at tiyahin. Malungkot parin sa kanilang biglaang pagkawala.

"Mommy bat mo ako iniwan? You should have not left me with that man. Sana andito pa kayo ni tita." Malungkot siyang sabi sa mga malalamig na lapida sa kanyanf harapan.

Nagsisi-agusan ang kanyang mga luhang tila walang katapusan habang yakap ang sarili sa kanyang hikbi. Dito na siya palaging pumupunta at hindi na masyadong nakikipag halubilo sa kanyang mga kaibigan. Her Dad, her most hated person ay napunta sa kanya ang custody nito sa ayaw at sa gusto man nito. She's still a minor at ang taong inaasahan niyang lalayo sa kanyang ama ay biglaan din na namatay. Kung may choice lang siya ay mas pipiliin niyang mamuhay ng mag isa kesa makasama ang taong dahilan ng pagkamatay ng kanyang ina.

Kaya upang makatakas sa ama ay palagi niyang binibisita ang puntod ng ina at tiya upang doon mag isang mag luksa. She was crying all alone when a hand gently wiped her tears away.

Kaagad niyang tiningnan kung kanino galing ang malamig na kamay na dumapo sa kanyang pisngi. She was surprised that it was the mysterious girl from last time. She's still as pale as the moonligth that even made her more pale sa itim nitong bibig at pananamit. Meroon itong dalang isang basket ng mga mapuputing mga rosas.

"Its you again,and whenever I found you palagi kang umiiyak." Even her voice is cold that could make you have goosebumps.

Shes really pretty and yet awfully familiar at the same time.

"We met again, nakalimutan ko pa lang magpakilala. I'm Leslie you are?" Pagpapakilala niya sa musteryosang dalaga.
She smiled ay her but for unknown reasons, her smile creeps her out.

Tinanggap ng dalaga ang kanyang kamay, "Nice to meet you, please call me Roe."

*chuckles *
The girl creeped her out pero what a coincidence, dahil halos magkaparehas sila ng pangalan. She was named Leslie Roo, habang siya naman ay Roe ang pangalan.

"May nakakatawa ba sa pangalan ko?" takang tanong sa kanya ng dalaga.

"Sorry nagkataon lang kasi na magkatunog ang second name ko at sa pangalan mo." Paliwanag naman niya.

"What a coincidence indeed." Then kumuha siya ng isang puting rosas mula sa basket niya at iniabit iyon kay Leslie na may nagtataka na tingin.

She smiled," Just accept it, a single flower could even brighten your day."

Nahihiya man ay tinanggap niya ito, inamoy niya ang mabangong halimuyak ng rosas na kaagad na nagpa ngiti sa kanya.

"Sala-" napasimangit na lamang si Leslie ng mapagtantong mag isa na lamang siya sa puntod ng ina at tiya. Katakataka na kung anong kay bilis ng pagsulpot ito ay gayun din kabilis nitong mawala. Isinwalang bahala na kamang niya iyon at umuwi na sa bahay nila kung saan naroon ang walang kwenta niyang ama.

"Anak.. galit ka pa ba?? Alam kong malai ang tampo mo sa akin pero sana mapatawad mo ako sa desisyon ko noon. Sige na oh tayo na lang ang meron ang isat-isa mag aaway pa ba tayo..." pag kokumbinsi sa kanya ng ama habang naghahapuna sila. Ngunit tila na napikon ito sa sinabu ng ama at padabig na umalis sa hapag kainan. Masama niyang tintigan ang ama.

"Tayo na nga lang ang meron anv isat-isa pero nangyari iton ng dahil sayo! You never loved mom and she died because you broke her heart!! I hate you!" Sigaw niya at patulot na nag dadabig paakyat sa kwarto niya.