𝐆𝐨𝐨𝐝 𝐆𝐮𝐲 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

You'll Never Be Alone

Daniel sabah Tom ile uyanmıştı, birbirlerine sarılmış bazen de birbirlerini öpüp durmuşlardı ve sonrasında Daniel onun yanından ayrılmak zorunda kalmıştı çünkü istifa etmesi gerekiyordu. Dört gündür hasta olduğunu söyleyip işe gitmeden kovulmayı ummuştu aslında ancak Leo'nun onu kovmaya niyeti yok gibiydi, aksine geçmiş olsun çiçeği yollamıştı. Daniel bunun sebebinin Leo'nun mahçup olmasından kaynaklandığını düşünüyordu, Tom ise onun tam bir aptal olmasından.

Üzerindeki ceketini düzelttikten sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Aslında burada hangi köşeye baksa bir anısı vardı, hepsini hatırlayabiliyordu. Tom olmasaydı burayı asla bırakmazdı.

Ona selam veren arkadaşlarına hafifçe gülümsedikten sonra Leo'nun odasının kapısını tıklatıp içeri girdi. Leo da onu görünce hemen ayağa kalkıp "Daniel." dedi gülümseyerek, suratında rahatlamış gibi bir ifade vardı. "Sonunda gelmişsin."

"Geldim ama iş için değil." Daniel da ona baktıktan sonra öndeki sandalyelerden birine oturunca Leo kaşlarını çatıp koltuğuna geçti. "Ne demek iş için değil?"

"Çok uzatmak istemiyorum, istifa edeceğim." Daniel'ın söylediği şeyler karşısındaki adamı şaşırtınca Leo birkaç saniye cevap veremedi. Sonra "Neden?" diye sordu. "Bu senin işin Daniel, nasıl buradan vazgeçeceksin?"

"Doğru benim işimdi. Bunu anlamanıza sevindim, dosyamı başkasına verirken de bunu düşünseydiniz belki bir şeye yararı olabilirdi."

Leo onun cevabıyla "Ben vermedim." dedi ancak Daniel inanmadı, Leo da bu yüzden "Nasıl engelleyebilirdim?" diye sordu şaşkınlıkla. "Hiçbir şeyi bilmiyor gibi konuşuyorsun, benim elimde olan hiçbir şey yoktu."

"Yalan söyleyebilirdiniz, bulmaya yakın olduğumuzu söyleyebilirdiniz. Aslında yakındım da, bir yalan olmazdı bile." Daniel ona sinirle baktıktan sonra "Neden bu dava senin için bu kadar önemli? İşini bırakmana değecek mi?" sorusunu duyunca sinir olduğunu belli edercesine gülümsedi.

"Ben bu dava için yıllarımı harcadım, o kadının davanın izini sürmesini sağlayacak tüm kanıtları ve şüphelileri ben buldum. O dosyanın o kadar büyümesinin sebebi benim ve eğer o kadın olur da katili bulursa her şeyi onun yaptığını sanacaklar. Beni başarısız görecekler, siz belki sadece düzenden sorumlu olarak burada oturuyor olabilirsiniz ancak ben öyle değildim. Başka bir yerde çalışacağım."

Daniel kendini açıklayıp ayağa kalktığında Leo da ayağa kalkıp onun bileğinden tuttu. Daniel kaşlarını çatıp ona bakarken "Yapma." dediğinde Daniel bileğini kurtardı. "Uzatmayın."

"Gitmeni istemiyorum ama, sana burada ihtiyacım var. Sen olmadan burası ne olur tahmin bile edemiyorum." Leo çaresizce konuştuğunda Daniel hafifçe gülümseyip "Bakın," dedi. "Şimdi yalan söyleyebiliyorsunuz."

"Ne? Yalan söylemiyorum Daniel ben-"

"Siz benimle yatmak istiyorsunuz." Daniel çok basit bir şeymiş gibi konuştuktan sonra ondan uzaklaşmadan önce "Bu yüzden buradan gitmememi istiyorsunuz." diye ekledi. "Bana burada ihtiyacınız olduğu için değil, ben yokken burası nasıl olur diye değil. Sadece bunun için ve bunu anlayan tek kişi de ben değilim. İtibarınız zedelenmesin istiyorsanız benden sonrakilere böyle davranmayın. İyi günler."

Daniel onun bu sefer sinirlendiğini fark ettiğinde kapıdan çıktı, arkasından "Ben kovuyorum seni!" diye bağırılınca da gülümseyip Leo'ya döndü. "Peki, bu ay içinde paramı yatırırsanız sevinirim o zaman."

Daniel herkes onlara bakıyorken son kez arkadaşlarına gülümseyip onlara  "Sonra anlatacağım." dedikten sonra kapıdan çıktı.

Normalde Leo'ya böyle davranmazdı ancak onun istemeseydi dosyayı vermeyeceğini yoldan geçen birisi bile anlardı o yüzden hak ettiğini düşünüyordu. En saçma davaları bile onların çözmesi gerektiğini düşünürdü, şimdi Daniel o vakaya bu kadar yoğunlaştığı için başkasına vermek Leo'ya daha mantıklı gelmişti.