𝐆𝐨𝐨𝐝 𝐆𝐮𝐲 | 𝐅𝐞𝐥𝐭𝐜𝐥𝐢𝐟𝐟𝐞

Wrong Side

Daniel uyanır uyanmaz komodinin üzerinde elini gezdirip gözlüğünü aramaya başladı. Bulamayınca ise oflayarak doğruldu, nereye koymuştu onu bile bilmiyordu.

Komodinin çekmecesini bir ihtimal diye düşünerek açtığında ise gözlüğünü göremedi, bir tane fotoğraf vardı ve arkası çevirilmişti. Tom'un eşyaları olduğu için geldiğinden beri hiç odasını karıştırmamıştı ama şimdi merakı çok ön plana çıkmaya başlamıştı.

Alıp bakmamak için çekmeceyi kapatsa da birkaç saniye sonra çekmeceyi tekrardan açtı. Yanlış olduğunu bile bile fotoğrafı alıp önünü çevirdiğinde ise görmeyi hiç beklemediği bir fotoğraf olduğunu fark etti.

Tom'un kucağında burnuna çikolatalı dondurma bulaşmış küçük ve çok güzel bir kız vardı. Saçları uzundu ve açık kahverengiydi, gözleri yeşildi, yüzü çillerle doluydu. Kız ve Tom birbirlerine güldükleri sırada çekilmişlerdi. Kızın saçlarının bir tutamı bir erkeğin ördüğü çok belli olacak şekilde karmakarışık örülmüştü ve kız fotoğrafta bilerek onu göstermek istiyor gibiydi, muhtemelen Tom örmeye çalışmıştı. Fotoğraf öyle güzel ve sevgi doluydu ki Daniel bakarken istemsizce gülümsemişti.

Daniel fotoğrafa biraz daha baktıktan sonra kızın kendisine tanıdık geldiğini fark ederek gözlerini kıstı. Aklındaki bilgileri karıştırdığında ise bir an kalbinde ağır bir ağrı hissetti. Doğru olmayacağını umarak telefonunu açtığında hızla Tom'un ona önceden yolladığı dosyaya girdi.

Tom'un "Katil Yine O." diye sinirle not düştüğü uyuşturucu bağımlısı adamın öldürdüğü öz kızı Tom ile fotoğrafta olan küçük kızdı. On yaşında ölmüştü, daha doğrusu babası tarafından öldürülmüştü.

Daniel'ın bir anda gözleri dolduğunda fotoğrafı eski yerine bıraktı. Kendisi bile bu durumdan bu kadar etkilendiyse Tom'un şu an bu kadar güçlü bir şekilde ayakta duruyor olması ona göre muhteşem bir şeydi.

Yine de fotoğraftaki mutluluk dolu Tom şu an yoktu. Kıza şefkatle ve sevgiyle bakan gözleri şu an herkesi korkutuyordu, çok değişmişti.

Daniel ise şimdi tamamen emin olmuştu, Tom'un önceden attığı iki dosya da suçlu kişilere aitti. Dün de Daniel'dan katilin kim olduğunu bulmasını istemişti. Tom masum kimseye zarar vermiyordu, sadece suçluları öldürüyordu.

Daniel bunları çok düşünmemeye çalışarak aklını toparlama umuduyla yatağı düzelttikten sonra odadan çıktığında ise evde kimse olmadığını fark etti. Aşağı kattaki salonda da kimse yoktu, Daniel sadece mutfaktan gelen birkaç ses duymuştu bu yüzden de hemen mutfağa inmiş, kahvaltı hazırlayan Tom'u görmüştü.

Tom onu yaklaşık bir dakika sonra fark edince ise bir süre kendi pijamaları içindeki Daniel'ı inceleyerek "Günaydın." dedi. "Aç mısın?"

"Sana da günaydın." Daniel onun kahvaltı hazırladığı tezgahın önündeki sandalyeye oturup Tom'a bakmaya devam ederken "Pek aç değilim." diye ekledi. Az önceki şeyleri anladıktan sonra iştahı kaçmıştı.

"Sen pek yemek yemeyi sevmiyorsun galiba." Tom ona garip bir şekilde baktığında Daniel gülümseyip "Aslında çok severim." diyerek Tom'un kendisine "Berbat bir yalancıymışsın." demesine sebep oldu.

"Doğru söylüyorum." Daniel ona bakmayı hiç kesmeyerek ciddi bir şekilde konuştuktan sonra "Kimse yok evde." diye ekleyince ise Tom önündeki domatesleri keserken "Evet." dedi. "Bugün hepsinin izin günü."

"Hepsine izin mi veriyorsun?" Daniel istemsizce şaşkın çıkan sesiyle sorduğunda Tom ona gülümseyip "Ne sandın beni?" diye sordu. "Ben dünyanın en iyi patronuyum. Çoğunun ailesi ve çocukları var, tabii ki hepsine izin veriyorum."