The Things Is: He's Mine

HM - 7

Ako:

I'm so nervous. It was like oh my gosh, mamamatay na ba ako sa kaba? 

First time in my whole 19 years would I stepped up in front of hundreds of people. Di ko akalain may powers pa akong pumunta pero heto na ako at papasok na sa stage galing backstage.

"Number 6, Miss Lady Lee and her escort, Mr. Lucas Gabriel." ika ng announcer, hanggang sa naramdaman ko na ang braso ni Lucas sa likod ko. Napatingin ako sa mukha nya at nakangiti siya. Buti pa siya, ang lakas ng loob.

"Wag kang kabahan, Lee. I'm here." At napangiti na rin ako. Rumamapa ako na nakahawak sakin si Lucas. Everyone is eyeing us na parang maliit kaming insekto. Madaming sumisigaw pero halos wala akong marinig. Nahimasmasan lang ako ng muktik na akong matalisod buti nasa likod ko parin nakahawak si Lucas.

"Are you alright, girlfriend ko?" Tanong ni Lucas ng papasok na kami uli pabalik ng backstage.

"Yes, thank you, Luke."First time ko naapreciate ang ginawa niya. Akala ko, puro biro lang alam ng isang ito but this time nagpapakasensitive siya sa nararamdaman ko.

"I'm sorry, Lee. I drove into this." niyakap niya ako ng puno ng pag-aalala at masuyo niya akong hinalikan sa pisngi. "Wag ka mag-alala, i wont leave your side tonight."

"Thank you, Luke." at hinayaan ko na siyang yakapin ako. After ng intermissions, required na kaming lahat ng candidates at uupo sa first row ng stage. Nang papunta na ako sa harap with the other candidates, bigla na lang ako hinawakan sa braso ni Lucas at magkasabay na kami pumunta ng seats. Tumabi na siya sakin at hawak nya lang ang mga kamay ko. Gusto ko sabihin hindi yun upuan nila kasi sa kabilang side sila pero kanina pa ako nanginginig sa nerbyos. Tinitigan ko na lang siya at hinayaan na magkahawak kami ng kamay.

"Are you okay, Lee? May masakit ba sayo? You wanna go home?" bulong ni Lucas sakin dahil lalong kumapit ang mga kamay ko sa kamay nya.

"No, i'm fine, Luke. Just don't let go."

Oo na. Hindi ko alam iexplain pero may stage/mob phobia ako. Diba nga loner ako. I hate being surrounded by many people, kasi feeling ko masasakal ako.

Ilang minuto pa ay natapos na ang ilang intermissions. Kailangan na ulit namin umakyat ng stage pero nanginginig na ang tuhod ko. Nakakainis man isipin pero I'm still nervous, pasalamat na lang at hawak ni Lucas ang kamay ko.

"Let's go, Lee. Wag na natin tapusin ang ang program." Niyakag na ako ni Lucas. Hinawakan nya ang bewang ko. Napayakap na lang ako sa kanya at napangiti.

"Thank you, Luke." at hinalikan siya sa pisngi. Namula naman siya at sabay na kaming lumabas ng venue.

***