ტელეფონზე საუბარი
-იუნიიიი
-ჯიმინ?
-იუნი სახლში ხარ?
-არა, ახლა არ ვარ სახლში. რამე მოხდა?
-მამაჩემი ჩამოვიდა და დასარჩენი არ მაქვს. მაგრამ რადგან არ ხარ სახლში, მაშინ რამენაირად მოვაგვარებ.
-სახლში არ ვარ, მაგრამ შენ შეგიძლია დარჩე.
-მაგრამ
-არანაირი მაგრამ! გასაღები იქ დევს სადაც ყოვეკთვის. ახლა კი წადი
-დიდი მადლობა იუნი-აეტირა ჯიმინს
-კარგი რა... ნუ ტირიხარ
-ხო იცი რა ადვილად მიჩუყდება გული არა?
-ხო ვიცი. მე ერთი თვით არ ვიქნები სეულში, დეიდაჩემთან ვარ დეგუში(DAEGU-대구)(აქ ვინც ვერ გაიგეთ, დეგუ ითქმის მაგრამ იწერება როგორც დაეგუ)(ㅐ-აე მაგრამ ითქმის მხოლოდ ე)
-კარგი მაშინ. კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა იუნი, შენ, რომ არ მყავდე არც კი ვიცი რა მეშველებოდა.
-რა მადლობა კაცო, შენ ჩემთვის ზედმეტად ახლო ადამიანი ხარ, რომ იმ ნაბიჭვართან ან ქუჩაში მარტო დაგტოვო
-მადლობა
-იცოდე თუ რამე მოხდება ეგრევე შემატყობინე და ეგრევე მანდ გავჩნდები
-კარგი იუნი მადლობა♡
-თავს გაუბრთხილდი
-შენც
-კარგად.
-ნახვამდის.
YOU ARE READING
INSTAGRAM{JIKOOK}
Fanfictionჯონგუკი-ცნობილი აიდოლი ჯიმინი-ჩვეულებრივი ბიჭი დასრულებული It's so cringe I warned you
