Het pure in het verdorven

• Hoofdstuk 7 •

Asalamu aleykoum allemaal.
Dit verhaal representeert niet de juiste manier volgens de islam in elk hoofdstuk.
Contact met het andere geslacht voor onzin is verboden en niet toegestaan en proberen wij op geen enkele manier te supporten. Wij proberen met de verhaallijn juist een moraal mee te geven.
Die zullen jullie begrijpen aan het eind.
Stay tuned!

HOOFDSTUK 7; HET BEGIN VAN HET DRONKENSCHAP VAN DE LIEFDE

Perspectief amine

Het regende niet dus deed ik mijn jas in de stoel van mijn scooter.
Ik moest wat boodschappen doen, aangezien de mongool salah weer niet opneemt.
Ik stapte op mijn scooter en begon te rijden. Na een tijdje begon het weer hard te regenen, maar ik was toch bijna bij de ah dus het maakte niet veel uit.
Ik kwam aan bij het punt waar ik een bocht moest maken, wat ik niet doorhad is dat er een meisje liep.
Was dat? Het is ghizlane weer. Omdat ik er niet bij was met mijn hoofd maakte ik de bocht te vroeg en kwam de plas water op haar. Shit.
Ik reed snel terug naar haar toe.
Wat ook raar is, normaal rijd ik gewoon door. Maar waarom nu niet?

Sorry, ik- ik stopte midden in mijn zin omdat ik me nu pas besefte hoe mooi ze wel niet is. Oké amine ophouden. Ze draagt een hoofddoek.
"Sorry, het was niet mijn bedoeling." Zei ik maar snel
"Nee het is niet erg." Ik stapte af
"Jawel het is wel erg." Ze begon te bibberen van de kou, ik kon duidelijk zien dat ze her probeerde te verbergen. Wat een sukkel ben ik ook.
"Hier wacht." Ik pakte mijn jas uit mijn scooter. Ik weet niet wat me bezielde, ik wist niet goed hoe ik met haar moest omgaan. Ze jas voor haar omdoen of aan haar geven?
"Dankjewel. Maar het is niet nodig."
"Je trilt van de kou, hier." Haar mooie glimlach kwam te voorschijn en ze pakte de jas aan. Mooie glimlach? Ik wist nu echt even niet meer wat er met me aan de hand is. Ik negeerde mijn verwardheid maar want het was nog steeds hard aan het regenen.
" kom daaronder staan." Ik wees naar een gebouw met een dak waar we onder konden staan. Ze liep ernaar toe zonder echt op me te wachten, maar wat had ik anders verwacht van een hijabi? Dat ze gezellig een praatje met me zou maken?
Het bleef stil dus zei ik maar
"Heb je het nog koud?"
"Niet meer heel erg dankjewel." Ze keek me bijna niet aan. En als ze me aankeek was het maar voor even, wat me op de een of andere manier ook frustreerde.
"Sorry nogmaals. Door de regen zag ik het niet goed." Zei ik om te bevestigen voor mezelf dat ze het niet erg vind.
"Het is echt niet erg." Ze deed mijn jas uit.
"Sorry je jas is helemaal nat nu."
Ik glimlachte naar haar. Wat bezielde me? Ik glimlach nooit, en al helemaal niet naar een meisje en daarboven op al helemaal niet naar een bedekt meisje. Ze gaf me mijn jas terug.
"Dankjewel."
"Geen probleem en jij sorry." Geloof me ik heb nog nooit zonaal sorry gezegd tegen iemand. Ik zeg überhaupt nooit sorry?
"Is niet erg." Zei ze glimlachend. En ze begon weg te lopen.
Ik beseft me dat haar telefoon nog in de jas zit.
"Ghizlane!" Tfoe. Heb ik haar zojuist geroepen? Bij haar naam? Ik was weer wakker geworden. Dit is niet goed, helemaal niet goed.
"Je bent je telefoon vergeten" zei ik kijkend naar de grond met weer de oude amine's toon.
"Dankjewel." En ze liep weg.

Ik leunde tegen het muurtje achter me.
Wat was dat?
Er is iets goed mis met mij.
Het zal wel gewoon zijn omdat ik in een best goeie bui zit vandaag.
Ja dat is het vast.

Ik stapte maar snel weer op mijn scooter en ging boodschappen doen.
In de ah zag ik een meisje dat op haar leek, zou zij het zijn? Ik liep sneller om te kijken. Nee ze was het niet.
Ik weet niet waarom ik dat jammer vond....er is wat goed mis.
Ik rekende af en ging naar het huis.
Bij het huis aangekomen was ik bezig met wat papieren maar ook daar kon ik me niet op concentreren. Op de een of andere manier zag ik haar mooie gezicht steeds weer voor me.
Uit frustratie om het feit dat ik haar gezicht mooi noem en omdat ze maar niet uit mijn hoofd gaat gooide ik het eerste beste voorwerp op mijn bureau naar de deur.
Precies op dat moment kwam salah binnen.
"Hohooo! Sorry man"
Amine: wat wil je salah.
Salah: wat is er met jou aan de hand. Zei hij met gefronsten wenkbrauwen terwijl hij kwam zitten aan de stoel schuin van het bureau.
Ik wreef over mijn voorhoofd met mijn hand.
Amine: niks. Wat is er?
Salah: kijk me is aan. Zei hij op een domme manier
Amine: doe niet zo FK gay salah wat is er. Zei ik terwijl ik zacht op de tafel sloeg.
Salah: Het gaat niet goed met jou.
Amine: nee joh! Het gaat al jaren niet goed met me, heb je dat nu pas door?. Ik liet met die woorden salah zwijgend achter.
Salah: nou als er wat is kan je het altijd tegen me zeggen hé. Zei salah terwijl hij zijn hand op mijn schouder zette.
Amine: dankjewel bro.
Salah: nou ik ben beneden als je me zoekt.
Amine: geen meisjes vandaag?
Salah: nee vandaag niet nee. Zei hij lachend.
Amine: ewa eindelijk.