"What? Waiting for me to beg on my knees? That won't happen."


"Then, brace yourself. It seems that Jj is not your top priority. Losing him-"


"He won't die!" Sigaw ko. Thinking of Jj, lifeless, makes my blood boil to anger.


"Who decides who to live and die? You're not god, Jem."


Hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya. Dama ko. At isinampal lang niya sa akin ang katotohanan na hindi ko kontrol ang anumang bagay. At mas lalong hindi ko hawak ang buhay. Na kahit ayoko at pigilan ko, wala akong magagawa. Kagaya noon. Hanggang ngayon.


Bumaling ako sa ibang direksiyon. "Leave. I want to rest."


"Get well. I'd like to see you on your bended knees, begging for my help." 


My jaw clenched. I gritted my teeth in agony. Hati ang emosyon ko. Galit para sa kanya at awa para kay Jj. It was all his fault. If Maicah didn't get into that accident, I will not be put into this shit neither Jj!


Kasalanan lahat 'to ni Narvaez. Nadagdagan ang pagnanais ko na talunin siya at paluhurin siya balang araw. I'd like him beg for mercy too! Siya dapat ang magmakaawa at hindi ako! 


Naiyak ako sa sama ng loob. Dahil bali-baliktarin man ang sitwasyon, I know I'll be needing his help. Alang-alang sa kapakanan ni Jj. I've promised Maicah that I'll do everything for him.


Kung kinakailangan kong itapon at lunukin ang pride ko, gagawin ko. Para sa kaligtasan niya. If I have to kneel and beg, I'll do it. It won't kill me to lower my pride. Hindi ko ikamamatay but Jj might kung patuloy akong magmamatigas.


With a heavy heart, pinilit kong matulog kahit na ang dami kong nabuong plano sa isip ko. I received the doctor's signal for me to be discharged the next morning. Dinaanan ko lang si Jj sandali sa PICU bago ako umuwi ng mansion.


I'm tired physically and mentally. The only thing that makes me going is my hope that Jj will recover soon and that this will be over soon.


Nang makababa ako nang hagdan, the mayordoma informed me that Altair requested for me in the lanai. Kaya nagtungo ako doon. A breakfast was served on the table. Kita ko din ang dalawang tasa ng umuusok na kape.


I always appreciate coffee pero nang makita kong galing sa kanya,  I don't think I'll be able to enjoy it.


"Good morning-"


"Walang good sa morning when it comes from you."


"Grumpy as ever, dear wife."


I glared at him. Akma akong pipihit pabalik sa loob ng masion nang muli siyang magsalita.


"Have a seat. Join me. I'm hungry."


"For sure you can eat without me."

Reigning Battle Beyond GreedWhere stories live. Discover now