KARANLIKTA

Final

İnanın beğeni olmadan yayınlamak aklımdan geçmedi ama dayanamadım.Kitabım süper bir finalle sizlere veda edicek ama bu size bağlı.Belki 2.kitap olayına girebilirim.İyi okumalar...

Multimedia = Adasu

Adasu'dan...

Selinle kahvaltı yaptıktan sonra oturup sohbet etmeye başladık.Konuşmalar sırasında uyuşturucu konusunu bilmediğini fark etsemde söylemeyi gerek duymadım.Selin uyumak için odasına geçtiğinde televizyonu açıp kanalları gezmeye başladım.Her zaman ki gibi bu saatlerde saçma olan programlar ve çizgifilimler olduğu için pes edip televizyonu kapattım.Her ne kadar uyumuş olsam da hala anlam veremediğim bir yorgunluk vardı üstümde.Selin görmesin diye masanın kenarına sıkıştırdığım tozun paketini alıp odama çıktım.Deniz genele kadar uyuyup daha dinç olsam pekte sakıncalı olmazdı.Yatağa uzanıp gözlerimi yumdum.

Büyük bir sesle yerimden zıpladım.Aynı ses tekrar duyulduğunda korkmaya başlamıştım..Her kimse -lütfen selin olsun - birşeyleri kırıyor olmalıydı.Odadan çıkmadan önce yanıma kenarda duran parfüm şişesini aldım.Odada ağır bir şey bulundurmadığım için kendime bir kere daha lanet ettikten sonra pafürm şişesini atmaya hazır bir şekilde kaldırıp parmak uçlarında selinin odasına ilerlemeye başladım.Merdivenlerden inerken sessiz olmaya ayrı bir özen gösteriyordum.Merdivenler bitince sessiz adımlarımla selinin odasına vardım.Kapı hafif aralıktı ve içeriden selinin inleme sesi geliyordu ki acı dolu bir çığlık türündendi.Korkak hamlelerle kapıyı iteklediğimde çıkan sesle selinin yorgun ve ağlamaktan kıpkırmızı gözleri beni buldu.Ardından gözlerim biriyle kesişti.Ağzımın kapatılmasıyla ciherlerime dolan koku nedeniyke bedenimin uyuşması saniyeler aldı...

Gözlerimi araladığımda bedenim bulunduğu yerin rahatlığını yaşarken en son yaşadıklarım birer birer aklıma dolarken telaşla etrafa bakındım.El ve ayak bileklerimde hissettiğim baskılar ve etrafa baktığımda gördüklerim yaşadıklarımın gerçek olduğunu kanıtlıyordu.Bir an içim acıdı.Kalbim sızladı ve orayı bir boşluk kapladı.Büyük bir suçluluk kapladı içimdeki her hücre.Aklıma selinin kanlar içindeki o acı dolu inleyişleri gelince gözlerimi yumdum.Şimdi ne durumdaydı.Denizler onu bulmuşmuydu.O kanlar o kadar fazlayken zamanında ulaşmışlarmıydı.Düşüncelerimi bölen kısık seste ama anlaşılmayan bir diyalok böldü.Hemen ardından bikaç defa kilik sesi ve kapının aralanışı duyuldu.

" Oyun oynamayı pek sevmem o yüzden sona geldik adasu " gözlerimi aralayıp bir zamanlar hasret olduğum ama şu an sadece tanımak için savaştığım o yabacının sesine döndüm.

" Son dileklerini elbette sormak isterdim ama bunu bana eğlenmemi sağlarken sormayı tercih ediyorum " gözlerim söykediklerinin etkisiyle büyüdü ve ağzım aralandı.

" Ölmek o kadar kolay olmamlı " sadece susuyor ve her saniye gözümde daha fazla iğrençleşen abi faktörüne bakıyordum.

" Yine gelicem " çıkıp gitti.

Zamanı unuttuğum anlarda yataktan kalkamıyor olmak uykumu getirmeye başlamıştı.Esnedim ve hafifçe gözlerimi yumdum.Hani o uykunun en güzel yeri vardır ya uyanık olsanda kalkmak istemezsin.Şu an aynen öyleyim.Kapı açıldı ve içeriyle biri girdi.Kapının kapanma sesini ve yanıma gelen adımları duydum.

" Bana tanıdıksın ama bir o kadar uzak " sesi çok iyi tanıyordum.Kendimi gözlerimi açmamak için sıkıyordum.Bir süre hareket etmesini veya konuşmasını bekledim.Hiçbir hareket yapmadığında yavaşça gözlerimi araladım.Hemen karşıda bir koltuğa oturmuş ve bana bakıyordu.Şu an içimden geldiği gibi davranmak istedim.

" Neden abi " bana bakışları o kadar soğuk ve o kaar uzaktı ki..

" Ben senin abin değilim "