Our Strings (Strings Series 3)

OS- Kabanata 29

Ngumiti ako sa kanya. Nang magtama ang mata namin ni Raj ay umiwas ako ng tingin. Alam kong namumula ang pisngi ko at nag iinit. "Sure baby." Sagot ko.

"Aalis kayo?" Lahat kami ay napatingin kay Raffy na nakasandal sa hamba ng pinto sa way sa kitchen. Kitang kita ko ang pagtagis ng bagang ni Rajan habang nakatingin sa kanya.

"Yes tito, wanna join us?" Patakbong tumungo si Riley kay Raffy. He even jumped kaya halos matumba si Raffy ng sapuhin niya si Riley at kinarga.

"You are big boy na and so heavy." Sagot ni Raffy na natatawa. Yumakap si Riley sa leeg ni Raffy.

"So you will join?" Tanong ulit ng anak ko. Tumingin si Raffy sa akin kaya mabilis ako nag iwas ng tingin. Napatingin ako kay Raj. His face became stoic at kitang kita ang sakit sa mga mata niya habang nakatingin kay Riley.

Bumaling naman si Raffy kay Raj. Walang emosyon si Raj. Tanging pagtitig lang ng malamig ang ginawad niya kay Raffy.

"Tito," ulit ni Riley kay Raffy kaya nabalik ang atensyon niya sa anak. Marahan niyang binaba si Riley at ginulo ang buhok. "I'm sorry buddy, I have something to do. I can't join you." Seryosong sagot ni Raffy. I saw how his eyes turns red. Simula noon, never tingangihan ni Raffy si Riley. He will delayed everything just to be with Riley. Iiwan niya ang lahat kahit trabaho basta para sa anak ko.

Nakaramdam ako ng sakit at lungkot para sa kanya at sa nangyayari. I know that my son is important to him and rejecting Riley now is pain for him.

Hindi ko naisip iyon. Nasasaktan din ako bigla dahil doon. Hindi ko pwede kalimutan ang mga tao na nanjan at nagmahal sa anak ko nung mga panahon na wala kaming kasama. And seeing Raffy's face now hurts me in some ways. I'm sorry Raf. Bulong ko sa sarili.

Ngumuso si Riley sa kanya." Really? It's sad, tito." Sagot ng anak ko na bagsak ang balikat. Tila ba nalungkot sa pag tanggi ni Raffy.

Tumawa si Raffy. Alam na alam ko na peke ang tawa niya. Kilalang kilala ko si Raffy. Alam kong ayaw niyang masaktan si Riley pero nirerespeto niya pa din ang oras ni Raj sa anak. I salute Raffy for being like that. Siguro, kung tama lang ang situation at panahon. Kung hindi ko minahal at nakilala si Raj. I will defenitely fall inlove with Raffy.

Pero hindi ko maturuan ang puso ko. Kahit nagkahiwalay kami ng matagal ni Raj. Kahit halos isumpa ko siya noon ay hindi ko maitatago na siya pa din ang mahal ko. Na siya pa din ang pipiliin ko sa kahit anong panahon at situation. I t will always be him.

"There is still next time though. All you need to do now is be happy and enjoy. Okay?" Sagot ni Raffy sa anak ko. Tumalikod siya at hindi na hinayaan magsalita si Riley. It was heartbreaking for me.

"Riley, fix yourself anak." Sagot ko. Nawala kasi ng kaonti ang sigla ng anak.

"Okay mama!" Sagot niya at nagsimulang maglakad. Tumingin din siya kay Raj. " I will just change sir, exuse me." He said politely to Raj.

"Take your time. I will wait here." Sagot ni Raj. Tumango si Riley at nagsimula nang tumakbo papunta sa kwarto niya.

Nang makakalis si Riley ay napatingin ako kay Raj. Tahimik lang siya at nakatingin sa gawi kung saan tumungo si Riley.

"I missed his younger years." Salita niya. Puno ng pagsisi at sakit at panghihinayang. Lumapit ako sa kanya at hinimas ang braso niya. "I'm sorry."sagot ko. I just want to comfort him. Gusto kong alisin yung lungkot at pagsisi na kumakain sa kanya.

I understand him. Kahit naman siguro ako ang nasa lugar niya ay manghihinayang ako dahil hindi ko nasaksihan ang paglaki ng anak.

"There is no room for regrets and blaming now Raj. Now, you all have the time to make it up to him. Just please be patient. Makukuha mo din ang loob ni Riley." Salita ko.