winter nightmare

-119-

"it's love, antonia" tinitigan ko din s'ya ng madiin. "i can call you whatever i want, kei... so please let me go" agad din n'ya inalis ang pagkakahawak sa braso ko at saka ako naunang maglakad sa kanya.

sa totoo lang, hindi ko din alam kung bakit... 'yung mga sinabi sa akin ni lola kanina, parang malamig na tubig na bigla na lang gumising sa akin sa katotohanan.

tama si lola, i should know my worth.

"i'm sorry, love" rinig kong bulong n'ya mula sa likuran ko bago ako hinawakan sa waist ko.

tuluyan na kaming pumasok sa loob nung hotel, s'yempre hindi ko mapigilan na mamangha sa nakita ko kasi first time ko makakita ng ganito.

"toni, dito!" ngumiti ako dahil pinagsave pa talaga nila kami ni kei ng mauupuan.

"basta bawal harutan dito ha!" bilin ni heeseung, natawa ako at naupo sa upuan, tumabi sa akin si kei na tahimik lang.

malaki ang table at sakto lang sa amin. "kain ka na, toni, eto favorite mo 'to diba sabi sa akin ni jay" inabot sa akin ni jake 'yung buttered shrimp.

"yes! thank you!"

"i thought you don't like shrimp?" napalingon kaming lahat kay kei dahil sa sinabi n'ya.

"sinabi ko lang 'yun dati kasi alam ko allergic ka don" sagot ko sa kanya, he remained silent with my straightforward answer.

we ate peacefully, tahimik lang si kei dahil s'yempre bago lang sa kanya itong mga kasamahan namin.

the event started, and it was the first time i saw jay walking so beautiful with his suit, holding zoe's hand while walking in the red carpet.

he's stunning, ang mga baliw n'yang kaibigan todo picture sa kanya na para bang si jay 'yung may debut.

"gago, hindi na talaga s'ya takot sa multo" rinig kong komento ni niki.

napalingon sa amin si jay noong nasa tapat na sya ng table namin. agad s'yang ngumiti sa mga kaibigan n'ya, nagtama ang tingin namin kaya ngumiti lang din ako ng tipid, he gave me a small smile.

it's not the smile i used to see before.

the program started, we gave zoe our gifts and birthday messages. nakiupo na din sa table namin si jay, hindi n'ya ako pinapansin during the whole party.

"before this special day ended, can i request something?" she said after saying her thank you to everyone before the after party starts.

"matagal ko na hindi naririnig kumanta si jay, kaya can you please sing me a song?" jay was flustered. "kantahan mo gago, birthday n'yan!" pagtutulak sa kanya ni jungwon.

"oo nga baka naman ipaluwa sa amin 'yung mga kinain namin" dugtong pa ni heeseung

"kakanta ako, huwag n'yo na akong konsensyahin" he stood up confidently, nakasunod lang ang mata ko hanggang sa makarating s'ya sa unahan.

"he's jay, one of my closest friend. single s'ya by the way" pagpapakilala sa kanya ni zoe sa mga bisita.

"yes, ghinost n'ya po ako before. saka, hindi ako ready to migle ha" natawa ang lahat sa sinabi ni jay.

"pabibo!" sigaw ni niki, lalo tuloy natawa ang lahat

may dumating na staff at binigyan s'ya ng gitara. niset-up nila 'yung lahat ng kailangan ni jay.

"KAIBIGAN PO NAMIN YAN!" sigaw ng mga itlog. si sunghoon at irene gusto na ata umalis sa table.

he started to strummed his guitar and i think i can't take my eyes off him anymore.

Nangangamba, nangangamba ang 'yong puso
Hindi ka sigurado ('di ka sigurado)
Nalilito, nalilito ang 'yong utak
Kung tunay bang pag-ibig 'to (tunay bang pag-ibig 'to)

he sings so beautiful, hindi ata talaga ako magsasawa makinig sa kanya.

everyone  fell silent, kahit 'yung mga kaibigan n'ya, tumigil din sa kakacheer sa kanya.

Ano ba ang problema mo?
Sabihin na ang totoo

napakurap ako dahil nagtama ang tingin namin kahit ang layo ng distansya namin sa isa't-isa.

i don't understand but his eyes looks like he was pleading for something that i don't know.

Sabihin mo na, nilalaman ng puso mo
At nararamdaman nito
Kung 'di pa aminin ang gusto
Baka kasi mawala na ako

ang bilis ng tibok nang puso ko hanggang sa matapos n'ya 'yung kanta. ni-hindi n'ya inalis ang tingin n'ya sa akin. he did just smiled before he thanked everyone.

"let's go, excuse me" nagulat ako sa paghila sa akin ni kei patayo at lumabas kami sa venue.

"ano ba kei! bitawan mo ako!" sigaw ko sa kanya.

"antonia, sabihin mo nga sa akin, ako pa rin ba? do  you still keeping that promise?"

"i'm sorry.. kei"