winter nightmare

-060-

-toni pov-

"asin," inabot ko sa kanya agad 'yung asin. sobrang nakafocus sya sa sauce ng carbonara na niluluto nya.

"pepper" hinanap ko sa lamesa pero wala naman. "katabi nung sugar, nasa left side" nahanap ko din agad dahil sa instruction nya, inabot ko din ka agad.

"maupo ka muna, or pumunta ka na sa living room" napataas ang kilay ko, pero pinili kong umupo sa may stool at pinanood sya magluto.

he was tasting the sauce and i saw how he looked so unsure. bakit kasi mukhang wala sa mood magluto?

"iren- anakanangtokwa!" hindi ko alam kung matatawa ako sa histura nya noong humarap sya dahil nakita nya ako.

"bakit nandyan ka?!?" gulat na saad nya.

"bakit ba? ayoko doon, kasi nahihiya ako sa kanila" depensa ko, umiling sya at humarap sa niluluto nya.

he put some sauce sa hawak nyang spoon at humarap sa akin, he leaned forward para maabot ako. "tikman mo nga" he pushed the spoon towards my direction, "ay teka, mainit ah" he blew it few times bago tinapat ulit sa akin.

i tasted it, and he looked so nervous, "ayos naman na ah," mukhang hindi pa naniwala ang tukmol at tinikman ulit 'yung sauce sa kutsara.

"hmm.. ikaw ah, sabi mo yan" he smiled before he turned off the stove. may sanib ata na kung ano 'tong lalaking 'to.

mukha na syang baliw na ngiti ng ngiti ngayon oh.

we ate dinner loudly! maingay kasi ang pamilya talaga ni jay, isama mo pa ang barkada nya.

may dumating na mga tita at tito si jay, after noon nagpunta kami sa garden kung saan naman nagdecorate 'yung friends ni jay.

naupo kami sa malawak na blanket doon, habang naka facetime sa malaking projector yung daddy ni jay kasi hindi daw nakauwi.

jay was beside me, looking sulky again. daig pa nya ang babaeng may monthly crisis ah.

"it's time for gifts!" sigaw ng tita ni jay, i felt shy suddenly kasi wala akong naprepare na gift.

unang nagbigay si irene, yung mga tita at tito nila jay, tapos yung circle ni jay at last si jay na tumayo at lumapit sa mama nya.

"ma, aayusin ko na duty ko sa shop every sunday and here" he gave her mom a piece of paper... a letter.

sya lang ata ang nagbigay ng letter para sa parents nya.

ang cool naman nya.

"love you ma, pa" he gave her mom a kiss on her cheeks.

"jay, anak" tawag ng dad nya. "can you do something for me? one request lang!"

"what is it?" his voice was so plain.

"sing us a song!" her mom become excited, naghiyawan ang mga fans- este mga kaibigan nya.

si jay mukhang nagulat pa.

"anak, isa lang.. teka- hee, pakikuha nung gitara ni jay" agad sumunod si heeseung,

"ma naman," nahihiyang saad ni jay kasi lahat na ng tao dito nichi-cheer na sya.

"isa lang eh, please?" he sighed and looked at the audience, nagtama bigla ang tingin namin at ngumiti ako sa kanya.

giving him a signal na gawin nya.

"fine" saktong dumating si heeseung at binigay ang gitara sa kanya.

"GO JONGSEONG! LABYU!" rinig kong sigaw ng mga kaibigan nya.

"LODICAKES!!!!"

he strummed the guitar,

Dami pang gustong sabihin
Ngunit 'wag na lang muna
Hintayin na lang ang hanging
Tangayin ang salita

i fell silent with his voice, god... it sounds immaculate.

'Wag mo akong sisihin
Mahirap ang tumaya
Dagat ay sisisirin
Kahit walang mapala

everyone was cheering... while me? wala natulala na lang sa kanya.

'Pag nilahad ang damdamin
Sana 'di magbago ang pagtingin
Aminin ang mga lihim
Sana 'di magbago ang pagtingin

he ended the song and we all clapped,

"anong masasabi mo?" tanong ni jungwon na katabi ko

"maganda, maganda pala ang boses nya?" i saw how his dimple become visible because he smiled.

"oh, baka mahulog ka nyan" pang-aasar nya.

"luh, siraulo kang bata ka" natawa lang sya sa sinabi ko.

"una sa lahat walang mahuhulog, kasi wala naman akong kung anong pagtingin sa kanya"

"awit sayo jay hyung"