Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 27ο

Η Ερμιόνη έφτασε μετα από τρεις μέρες.
Στο μεταξύ το ζευγάρι αποχωριζόταν μόνο όταν έπρεπε να δουλέψουν.

Η Αθηνά βρισκόταν στο κήπο με τα κεραμικά της, όταν την είδε να κατεβαίνει από την άμαξα. Απ' όσους περνούσε από μπροστά τους υποκλίνονταν και σταμάτησε μπροστά στην Αθηνά. Αυτή σηκώθηκε και της υποκλίθηκε επίσης.
Ήταν πιο όμορφη απ' ότι την θυμόταν.
Η αριστοκράτησα επεξεργάστηκε κάποια από τα χειροτεχνήματα της Αθηνάς και της έκανα ειλικρινείς φιλοφρονήσεις.

Σύντομα απομακρύνθηκε από κοντά της και μπήκε μέσα στο παλάτι όπου την περίμεναν στην αίθουσα του θρόνου όλη η Βασιλική οικογένεια.
Η Αθηνά δεν μπορούσε να μην ακολουθήσει την Ερμιόνη. Στάθηκε κάπου παράμερα και κοιτούσε το σκηνικό. Ο Φίλιππος δεν την είχε προσέξει στο χώρο.
Ακούστηκαν οι χαιρετισμοί του βασιλιά και της βασίλισσας και έπειτα πρόσεξε τον Φίλιππο που σηκώθηκε από τη θέση του και την πλησίασε. Της έπιασε το χέρι και της το φίλησε επιδεικτικά. Αυτή πετάρισε τα βλέφαρά της και του χαμογέλασε με γοητεία.
Η Αθηνά ζήλεψε. Δεν φοβόταν να το παραδεχτεί στον εαυτό της. Δεν μπορούσε να το παραβλέψει αυτό το αίσθημα, αφού το ένιωθε τόσο έντονα.
Της φαινόταν ξεκάθαρο ότι η πριγκίπισσα ήρθε αυτη τη φορά αποφασισμένη, προετοιμασμένη και δασκαλεμένη. Της είχε κάνει κάποια ζημιά η συνεχής απάξια του πρίγκιπα την τελευταία φορά που είχε έρθει.
Η Αθηνά δεν χρειαζόταν να δει κάτι παραπάνω. Γύρισε πίσω στη δουλειά της που της έδινε έστω κάποια ευχαρίστηση.

Ο ήλιος έδυε και η Αθηνά ετοίμαζε τα πράγματά της για να πάει σπίτι.
Ο Φίλιππος εμφανίστηκε από το πουθενά και χωρίς να το επιδιώκει την τρόμαξε. Ψιλογέλασαν.
- Γιατί σημαζεύεσαι;
- Πρέπει να γυρίσω σπίτι.
- Γιατί τι έγινε;
Η Αθηνά τον κοίταξε καλά στα μάτια.
- Τι να γίνει; Αφού δεν μ επιτρέπεται να κοιμάμαι στο παλάτι. Πρέπει και γω κάπου να κοιμηθώ.
Ο Φίλιππος κατάλαβε.
- Νόμιζα ότι θα κοιμόσουν σε μένα απόψε, όπως κάθε άλλη φορά.
- Τις άλλες φορές δεν ήταν εδώ η Ερμιόνη.
- Και;
Η Αθηνά γύρισε τα μάτια της. Και οι δυο έκαναν το χαζό στον άλλο, πηγαίνοντας τη συζήτηση γύρω-γύρω.
- Δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί δεν είναι σωστό να είμαστε μαζί αυτή τη περίοδο. Είναι αυτονόητο και πρόδηλο.
- Δεν συμφωνήσαμε να προσπαθήσουμε; Εγώ θα ήθελα να κοιμηθούμε μαζί απόψε και αύριο και παραμεθαύριο...
Το χέρι του πέρασε απαλά χαϊδεύοντας όλο της το χέρι. Η Αθηνα αναστέναξε.
- Άντε καλά.
Του είπε τελικά κάνοντας φανερή τη δυσαρέσκεια της ήττας της. Ο Φίλιππος της χαμογέλασε και έφυγε από κοντά της τηρώντας τις χρονικές αποστάσεις που δεν θα επέτρεπαν υποψίες.