Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 13ο

Η Αθηνά αν και καταλάβαινε ότι είχε δίκιο ο Φίλιππος, είχε πληγωθεί από τα λόγια του.
Ήξερε όμως παρόλα αυτά ότι δεν άξιζε να της μιλάει και φέρεται έτσι.
Επίσης, είχε κάνει φανερό ότι δεν ενδιαφερόταν να έχει άλλες επαφές μαζί της. Οπότε αυτή δεν θα επέμενε για κάτι διαφορετικό. Ούτε η ίδια ήθελε πλέον κάτι απ' αυτόν. Ήξερε ότι θα της ήταν λίγο δύσκολο στην αρχή για να τον ξεπεράσει, αλλά βρισκόταν ήδη σε καλό δρόμο.
Λυπόταν που δεν θα ξανάβλεπε τον Φίλιππο που περνούσε τις μέρες της μαζί του και που τελικά ερωτεύτηκε.
"Κρίμα" αυτό μόνο σκεφτόταν.

Ένα μήνα μετά συνέχιζαν τα δύο πρόσωπα να έχουν μία απλή, τυπική σχέση και τίποτα παραπάνω. Τύχαινε και να μην τον βλέπει ή μιλάει για μέρες συνεχόμενες.
Είχε ξενερώσει με τη συμπεριφορά του, αλλά δεν μπορούσε να αρνηθεί ότι νοιαζόταν ακόμα γι' αυτόν και δεν της άρεσε που τον έβλεπε βίαιο, απόμακρο, απότομο,έντονο, οξύθυμο.
Έχοντάς τον γνωρίσει λίγο καλύτερα μπορούσε να καταλάβει ότι βασανίζοταν, υπέφερε και ξεσπούσε μ' αυτό το τρόπο. Τον τρόπο με τον οποίο έμαθε να επιβιώνει τα τελευταία δυο χρόνια.

Το πρωί που κάθονταν οι κύριες και εργάζονταν στα έργα τους, άρχισαν να σχολιάζουν νέα και κουτσομπολιά που άκουσαν. Η συζήτηση δεν άργησε να στραφεί γύρω από τον Φίλιππο.
- Έμαθα ότι από τότε που γύρισε δεν μπορεί να κοιμηθεί. Ξυπνάει μέσα στη νύχτα και κάθεται στο μπαλκόνι μέχρι να ξημερώσει! Προφανώς ο πόλεμος φταίει σ' αυτό και στην βαρβαρώδη συμπεριφορά του.
- Έμ τι να κάνουμε; Ο πόλεμος δεν είναι για όλους!
- Ο πόλεμος δεν είναι για κανέναν! Μια κατάσταση ανυπόφορη για κάθε άνθρωπο!
Η Αθηνά δεν μπορέσε να σωπάσει σ' αυτή τη γεμάτη ειρωνεία κουβέντα της κυρίας Καλλιόπης και απάντησε αμέσως.
Έλεγε έμμεσα ότι ο Φίλιππος είναι αδύναμος, δειλός και ανάξιος, αλλά είναι όλα εύκολα να τα κρίνει κανείς όταν βρίσκεται έξω από την κατάσταση στην αναπαυτική βολή του.
Βέβαια, καλύτερα να μην μιλούσε η Αθηνά μιας και η συζήτηση στράφηκε εναντίον της.
- Εσύ κάτι παραπάνω θα ξέρεις Αθηνά! Αφού είσαστε και τόσο κοντά με τον πρίγκιπα.
Η πικρόχολη κυρία δεν παρέλειψε να σχολιάσει.
Προσπάθησε η Αθηνά να μην φανεί ο εκνευρισμός στο πρόσωπο της, ώστε να μην δώσει στην κα. Καλλιόπη την ικανοποίηση ότι κατάφερε να την αγγίξει σε ευαίσθητο σημείο.
- Κι όμως βρίσκομαι στο ίδιο επίπεδο άγνοιας με σας. Δεν είμαι πλέον φίλη με τον Φίλιππο.
- Μπα πώς και έτσι; Αλλά τώρα που το λες έχεις δίκιο. Τελευταία ούτε που σε κοιτάει.
Συνέχιζε τη προσπάθειά της η Καλλιόπη, αλλά η Αθηνά είχε μάθει από καιρό να τις χειρίζεται αυτές τις κυράτσες της αυλής.
- Αυτό είναι ένα θέμα που αφορά αποκλειστικά εμένα και τον πρίγκιπα! Με συγχωρείτε τώρα.
Η Αθηνά σηκώθηκε και έφυγε από κοντά τους, μήπως μπορέσει και βρει επιτέλους λίγο ηρεμία και θετική αύρα.
Φεύγοντας άκουσε τη κυρία να λέει στις άλλες κατακριτέα " Πήρε απλά από αυτή ό,τι ήθελε και τώρα την παράτησε. Το καημένο κορίτσι..." και αδυνάτησε να ακούσει τους υπόλοιπους ψιθύρους.
Αυτά η Αθηνά τα κρατούσε μέσα της και περίμενε τη κατάλληλη στιγμή να ανταποδώσει τη κακία, ως αυτοδικία.

Ανεβαίνοντας προς το δωμάτιό της άκουσε από το δωμάτιο του Φίλιππου απίστευτο θόρυβο. Πράγματα να πέφτουν κάτω και να καταστρέφονται με συνοδεία κάποιων άναρθων κραυγών του.
Στάθηκε για λίγο μπροστά από τη πόρτα του αμφιταλαντευόμενη αν θα έπρεπε να μπει μέσα ή όχι. Ενώ ακόμα δεν είχε καταλήξει κάπου, το χέρι της μόνο του ακούμπησε το πόμολο της πόρτας και την έσπρωξε ελάχιστα.
Συνειδητοποιώντας τη κίνησή της σκέφτηκε ότι δεν υπήρχε γυρισμός και άρχισε να μπαίνει δειλά στο δωμάτιο.
Αυτός ήταν γυρισμένος πλάτη και δεν την είδε που μπήκε. Είχε μόλις πετάξει όλα του τα βιβλία στο πάτωμα και αναποδογυρίσει τη βιβλιοθήκη. Κοιτούσε το χάος του βαριανασαίνοντας.

Η Αθηνά μίλησε αργά και σιγανά. Τον φοβόταν λίγο.
- Φίλιππε... -Αυτός γύρισε απότομα και τη κοίταξε.- Είσαι καλά;
Την πλησίασε με φορά και η Αθηνά έκλεισε στιγμιαία τα μάτια της ως αντανακλαστικό. Τα άνοιξε όταν δεν ένιωσε να της κάνει κάποια απειλητική κίνηση.
- Τι θες Αθηνά;
- Άκουσα θόρυβο και ήθελα να σιγουρευτώ ότι είσαι καλά!
- Με βλέπεις για καλά;!
Φώναξε και έδειξε όλο το χαμό που επικρατούσε στο δωμάτιό του.
- Γιατί το έκανες όλο αυτό;
- Δεν βρίσκω το αγαπημένο βιβλίο μου! Ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω σήμερα, αλλά δεν είναι πουθενά!! Θέλω να τα σπάσω όλα εδώ μέσα! Πώς γίνεται να χάθηκε;!
Τον είχε πιάσει ένα μικρό παραλήρημα .

Η Αθηνά χωρίς να μιλήσει, βγήκε από το δωμάτιο και πήγε στο δικό της. Πριν προλάβει να επεξεργαστεί την περίεργη συμπεριφορά της ο Φίλιππος, αυτή γύρισε με ένα βιβλίο στα χέρια.
Του το έδωσε και ο Φίλιππος διαβάζοντας το εξώφυλλο κατάλαβε ότι ήταν το βιβλίο που έψαχνε.
- Γιατί είχες το βιβλίο μου;! Ποιός σ' είπε ότι μπορείς να μπαίνεις στο δωμάτιό μου!;
Εκεί που είχε ηρεμήσει γινόταν ξανά έξαλλος.
-Ήταν το βιβλίο με το οποίο μ' άρχισες εξάσκηση στην ανάγνωση. Όσο έλειπες το δανείστηκα για να το τελειώσω. Δεν είχα σκοπό να μην το επιστρέψω. Αλήθεια!
Η Αθηνά απάντησε πολύ ήρεμα, κάνοντας και τους δικούς του τόνους του να πέσουν πάλι.
Είχε σκυμμένο το κεφάλι του και κοιτούσε το πάτωμα.
Η Αθηνά ήταν κολλημένη πάνω στη πόρτα και δεν ήξερε πως να φερθεί.

Άφησε με μια ξαφνική κίνηση το βιβλίο στο κρεβάτι και την πλησίασε πιάνοντάς της τα χέρια.
- Πρέπει να με βοηθήσεις! Δεν είμαι καλά! Το βλέπω και εγώ και όλοι οι άλλοι! Τους ακούω που με σχολιάζουν...Δεν αντέχω άλλο! Υποφέρω!
Εκείνη τη στιγμή η Αθηνά είδε στα μάτια του πόσο διαλυμένος ήταν. Τα συναισθήματά της όμως, ήταν τόσο μπερδεμένα, οι σκέψεις της πληθώρες και συνάμα αντιφατικές.
- Καλύτερα να βρεις κάποιον άλλον. Εμείς οι δύο έχουμε τελειώσει εδώ και καιρό. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω πια.
Απελευθέρωσε τα χέρια της και έφυγε γρήγορα από κοντά του πριν το μετανιώσει. Κλείστηκε στο δωμάτιό της μέχρι το επόμενο πρωί.

Ο Φίλιππος μετά το πρώτο ξάφνιασμα από την απάντηση της Αθηνάς, μετατράπηκε σε εκείνο το γνωστό τέρας που τον συνόδευε από τότε που επέστρεψε και διέλυσε ό,τι άλλο είχε μείνει όρθιο στο δωμάτιο.