Chapter..10

1.4K 105 0
                                    

အချိန်တွေသာကြာသွားတယ်ကောင်လေးကသတိရမလာခဲ့ဘူး...ရိပေါ်ဟာအရင်ကလိုအေးစက်စက်ကောင်လေးတယောက်ပြန်ဖစ်သွားခဲ့တယ်...သူ့အပေါ်မှာနွေးထွေးပေးတဲ့အကြည်ဓာတ်လေးကမေ့လျော့သွားခဲ့ပြီ...
လန်အိမ်တော်ကိုချောင်းပေါက်အောင်သွားနေပေမဲ့ရိပေါ်ဟာသာမန်ထက်ပိုပြီးအဖက်မလုပ်ခဲ့ဘူး...

"ရိပေါ်.."

" ရှောင်သခင်းလေးကဒီကိုခဏခဏလာတယ်နော်ဘာကိစ္စများလဲ..."

"ဒီနေ့ကို့ကိုစကားပြောခွင့်ပေးပါလား..မင်းရဲ့အချိန်နဲနဲလောက်အသုံးပြုပါရစေ..."

"ကောင်းပါပြီ..."

နက်မှောင်နေတဲ့ဆံပင်လေးတွေကဖြူစွတ်စွတ်ဝတ်ရုံပေါ်မှာထင်းလို့အရင်လိုဝတ်ရုံလေးမပြီးကြွကြွလေးလျှောက်နေကြကောင်လေးပဲ,.....

"ရိပေါ်ကအတိတ်မေ့နေတယ်ဆိုတာသိတယ်မလား..."

"အင်းကျနော်သိပါတယ်.."

"အရင်ကဟာတွေကိုပြန်မှတ်မိလာတာမျိုးများမရှိဘူးလား..."

"မရှိသေးဘူး..ကျနော်ကြိုးစားနေပါတယ်..ဟွားလေး လာလေ.."

မမြင်ရတာကြာတဲ့ရိပေါ်ရဲ့အပြုံးလေးနဲ့အတူနှုတ်ခမ်းကထွက်ကျလာတဲ့နူးညံညံအသံလေး...
ရိပေါ်ကသူ့ကိုကျော်ပြီးနောက်ကလူကိုလှမ်းခေါ်လိုက်တယ်....

ထိုသူကရှောင်ကျန့်စိတ်မချနိုင်ပဲလန်အိမ်တော်ကိုခဏခဏလာနေရတဲ့အကြောင်းအရင်းလေးပေါ့...

ဟွားတဲ့လေငယ်ငယ်ထဲကသိကြတာတဲ့အနေအေးစက်လွန်းတဲ့ကောင်လေးကအိမ်တော်အပြင်မှာထိုကောင်မလေးနဲ့ကစားလေ့ရှိတယ်..အရင်ထဲသူတိူ့နှစ်ယောက်နီးစပ်သွားမှာကိုရှောင်ကျန့်သေမလိုကြောက်ခဲ့ရတာ...အရွယ်မရောက်ခင်မှာပဲကောင်မလေးမိသားစုကတခြားမြို့ကိုပြောင်းသွားတာကြောင့်ရင်အေးရပေမဲ့ခုပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်..အဲ့တာကလဲရိပေါ်သူ့ကိုမေ့နေတဲ့အချိန်မှာ....

"ကောဧည့်သည်ရောက်နေတာလားဒါဆိုဟွားနောက်မှပြန်လာခဲ့မယ်.."

"ဟင့်အင်းစကားပြောလို့ပြီးပြီ...ဟွားလေးဖို့ကောကပန်းတွေခူးထားတယ်.."

မှော်ဆန်သော(completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon