Ansızın _MPREG-

7. Bölüm

Günün 2. bölümüdür ilkini atlamayın😘

" Sadece bir gün yoktum ayağını ne hale sokmuşsun! Neden krem sürmedin."

Çocuk gibi azarlanan adam utanıp ensesini kaşıdı.

" Cevap bile veremiyorsun bana. Allah bilir yemekte yememişsindir sen. "

Gözlerini bilmiş bilmiş Asaf'a diktiğinde gözlerini kaçırdı Asaf.

" Yaaa Asaf niye böyle yapıyorsun? "

Genç adam çoçuğu yıkayıp deliğini kremledikten sonra Akif'in hışmına uğramıştı.

" Söz ver bana, ben yokkende kremini aksatmayacaksın."

Asaf uslu bir çoçuk gibi kafasını salladı.

" Aferin. Şimdi sakın hareket etme, sana ellerimle yemekler yaptım,  onları getireceğim."

Asaf'ın gözlerinin içi gülmüştü. Çocuk yine onu düşünmüştü. Onun için yemekler yapmıştı.

" Sen otur ben hazırlarım."

Çocuk gözlerini devirdi Asaf'ın dediğine.

" Ben kime konuşuyorum deminden beri?"

Onun bu bilmiş halleri Asaf'ın acayip hoşuna gitmişti. Tüm suratını öpücüklere boğmak istiyordu.

" Tamam bir şey demedim."

Akif yemekleri ısıtıp sofrayı hazırlarken Asaf aksayan çocuğu izliyordu.

Onunla beraber olduğu ilk andan beri düz yürüdüğünü görmek nasip olmamıştı bir türlü.

"Asaf hadi gel otur,  hazır sofra."

Asaf onun için konulmuş yastığa oturduğunda çocuk hemen bacağından tutup öne uzattı.

Bu hareketiyle yutkunmuştu genç adam. Bu kadar düşünülmeye alışık değildi.

" Ayy"

Akif oturduğu yerden zıplayarak kalktı. Kalçası acımıştı.

" Gel buraya."

Akif adamın sözünü ikiletmeden onun kucağının arasına oturdu hemen, böyle daha iyi hissetmişti.

" İyi misin şimdi?"

" Hı hı iyiyim."

Çocuk ister istemez mahcup olmuştu. Yaparken gözü dönüyordu ama sonra kalçasının acıması onu zor duruma sokuyordu her seferinde.

" Düşürme yüzünü hadi yiyelim yemeklerini."

Asaf bir yemeğe uzanıp ağzına attığında ağzından olumlu mırıltılar çıkarıyordu. Aşırı lezzetliydi bu yemek.

" Akif eline sağlık çok güzelmiş.

" Onu ben yapmadım ki akıllım. Annem yaptı. Bak şunları ben yaptım onlardanda ye."

Nedense şaşırmamıştı bu dediğine Asaf. Önüne çocuğun onu düşünerek yaptığı yemekleri çekip hızlı hızlı yemeğe başladı. Çocuğun buradaki vaktini bu şekilde harcamak istemiyordu.

" Asaf yavaş ye boğulacaksın. Çok mu beğendin?"

" Çok beğendim."

" Yaaaaa. Ben sana hep yaparım ki."

Asaf onun bu tatlılığına içi giderek bakıp sofrayı silip süpürdü. Akif'in elinden zehir olsa bile yemekten gocunmazdı. Zaten çoçuk her geçen gün daha lezzetli yemek yapıyordu.