We Will Find A Way Out Of This Ft. The Maze Runner

"Finding..."

Sam

De box wordt open gerukt en een jongen met bruin haar staart ons aan. Newt en Alby trekken hem eruit.
'Geen zorgen over maximaal twee dagen weet je je naam weer,' glimlach ik hem toe waarna hij Alby volgt en de gebruikelijke rondleiding krijgt. 'Dus wij gaan verder met de landbouw?' Newt glimlacht geeft me een zetje in de richting van de akkers waarna we lachend samen er heen lopen.
'Newt waar moesten de peren?' ik grinnik en gooi weer een perzik in mijn mand terwijl Newt aan het andere kant van het rek geduldig antwoord geeft.
'Is dat niet vervelend altijd alles twee keer te moeten vertellen?' vraag ik en gooi nog een perzik op de stapel.
'Je went er aan, maar breng jij die mand nou maar weg voordat je stapel omvalt,' beantwoord hij mijn vraag lachend. 'Weet je je vraagt mij wel altijd dingen hier over maar ik hoor je nooit over je eigen dingen. Mis je het Renner zijn niet?' Het voelt als een steek van een Griever die me zonder pardon doorboord. Ik slik reageer niet maar zet de mand met perziken bij de andere vruchten. Ik loop terug over denk mijn woorden maar spreek ze dan toch uit.
'Diezelfde vraag kan ik ook aan jou stellen,' hij zucht gooit een kiwi naar mijn hoofd die ik met gemak opvang. Ik gooi hem in zijn mand en loop grinnikend naar zijn kant om hem te helpen.
'Je kan me inderdaad ze zelfde vraag stellen maar je wet alles al wat er daarover te weten valt dus daar heb je niet zoveel aan. Ik daar in tegen krijg nooit antwoord van je Sam. Je weet toch dat je het aan me kan vertellen?' ik knik zachtjes maar fluister dan toch woorden die al drie jaar lang op mijn lippen liggen maar op het moment dat mijn stembanden de tonen klank wilt geven komt er weer iemand naar Newt toe.
'Newt als we die mand mogen hebben we genoeg,' ik rijk Frypan de mand aan en schenk beide jongens een zwakke glimlach. Ik sta op klop mijn kleren af, zeg de jongens gedag en zet koers richting het bos.
'Sam wacht even,' de stem van Ro dringt mijn gehoor binnen en resoluut draai ik om.
'Ro je moet me helpen, hij vroeg weer naar dat Rennerding maar ik wil er niet over praten alsjeblieft kan je hem dat voor me duidelijk maken,' ze knikt gelijk en ik krijg gelijk een glimlach op mijn gezicht. 'Rennen dan ik je dadelijk bij de lunch,' zeg ik lachend, draai me weer om en klim na nog een paar kilometer gelopen te hebben de hoogste boom in die in mijn omgeving staat. De stilte is heerlijk en terwijl de leegte mij omhult val ik langzaam in een diepe slaap.

'Sam? Sam? Kom op waar ben je?' Newt stem doet me op schrikken. Ik val maar kan nog net de tak boven mij vast grijpen. Als ik zie dat Newt onder de boom staat.
'Newt bedankt voor de hart aanval,' hij kijkt omhoog en ik zie gewoon dat hij moeite moet doen om zijn lach in te houden.
'Kom nu maar naar beneden je hebt de lunch gemist,' zegt hij lachend. ik grinnik laat los en kom vervolgens met beide benen weer op de grond terecht. 'Trouwens Ro is hartstikke ongerust ze heeft tegen iedere jongen lopen schreeuwen dat als we je niet vonden zij de Maze in zou gaan om je daar te zoeken.' Ik grinnik bij het idee alleen al. Ro is als de dood voor de Maze.
'Kom op we gaan terug voordat Minho de Maze in moet om Ro daar weg te halen,' want ja Ro kennende doet ze het nog echt ook.
'Lijkt me slim. Kom op,' hij glimlach en trekt me aan mijn arm terug het pad op in de richting van het dorp.
'Heeft greenie zijn naam al terug?' vraag ik als er een ongemakkelijke stilte aan het ontstaan is.
'Nope nog niet. Misschien is hij wel net als jou. Jij was je naam drie weken kwijt,' beantwoord hij mijn vraag. Ik grinnik hij heeft gelijk. Drie weken heb ik zonder naam rond gelopen. Pas toen Gally met een stok op mijn hoofd sloeg wist ik mijn naam. 'Ik weet nog dat ik je moest rondleiden hier. En die keer dat je uit de boom was gevallen.'
'Die keer dat jij in het water viel vind ik leuker,' zeg ik lachend als we het dorp weer in lopen en Ro als een gek op mij afgestormd komt.
'Waar was jij?' ze kijkt me dreigend aan en houd haar wijsvinger beschuldigend in mijn richting.
'Ik was in het bos, klom een boom in en viel inslaap en serieus gast stop met wijzen,' zeg ik lachend en sla haar hand weg.
'Dit is echt erg,' zegt Newt lachend.
'Newt mond dicht. Jij mee komen,' sist Ro dreigend en ze trekt me gelijk mee naar het gat.
'Ro wat doe je? Eindelijk kon ik normaal met hem praten,' zeg ik beledigt en ruk mijn hand los.
'Sorry maar Sam ik was dood ongerust ik dacht serieus dat je de maze in was gegaan,' zegt ze lachend.
'Dat is nog geen reden om me bij Newt weg te rukken. Je weet dat ik hem leuk vind. Zal ik dat doen als je bij Minho bent. Of zal ik je geheimpje aan hem vertellen als we in de maze zijn?' ze kijkt beledigt. Ik draai me om loop weer terug naar Newt die ondertussen al met Minho stond te praten.
'Sam O wee als je het doet,' Ro komt achter me aan gesneld.
'Willen we weten waar het over gaat?' vraagt Minho lachend.
'Nee waarschijnlijk niet. Maar he kan ik weer een keer mee de maze in alsjeblieft ik word gek hier,' zeg ik terwijl Ro op mijn rug springt. 'Rosalita als jij nu niet van mijn rug afgaat zorg ik dat jij vanavond in het gat slaapt en gewoon geen eten krijgt.' Ze laat me per direct los en kruipt ter bescherming achter Minho weg.