Nokta Koy.

9

Bu bölüm kalbindeki boşluğu yalnızılıkla adlandırılanlar için.

Bölüm sonu size içimi döktüm. İsteyen geçebilir.

Bölüm çok kısa, üzgünüm ama telafi edeceğim.

Yeni bölüm Nokta Koy 800 olunca gelecek. ^.^

iyi ki varsınız.

Keyifli Okumalar.

Bölümü okuduğunuz tarihi alalım^.^

OY VERMEYİ UNUTMAYALIM 💛

bölüm şarkısı
one last time, Jurrivh

.Nokta Koy.
9
Unutmuşum'

Yaşanılan acı fiziksel olarak beni yakarken göğsümde oluşan her şey kuyameti hissettiriyordu. Hissettiğim acı kalbimin boşluğuna akan ziftle bana işkence ederken hissettiğim tek duygu enkazın altında acı çeken bedenimdi.

Sular altında kalmış bir şehir gibi sessizdi zihnim.

Hayattaki tüm değerler o suya gömülüp karanlığı ziyaret etmişlerdi.

Gözlerine baktığımda hissettiğim kıvılcım artık beni kül etmişti.

"Buradayım, yaklaş bana," demişti karanlık, içindeki tüm kirli oyunlarıyla.

"Unuttun mu beni yoksa?" diye yankılandı içimdeki karanlığın sesi.

"Hayır," dedim, mırıldanarak.

"Yalnızca nokta koydum."

Suyun yüzeyine tutunmaya çalıştığım zamanda, boğulmamak için çırpındığımda elime tutuşturulan bir kalem ve kağıdım vardı. Durmadan yazardım, kelimelerimin sonu olmadığı gibi karanlığın da sonu yoktu.

Bir seans çıkışında psikoloğum bir örnek vermek isterken bana birkaç cümle kurmuştu.

"Nokta bir cümlenin, bir hayatın susturulmasıdır Eris ama virgül nefestir,hayat verendir. Bitirici hamlen nokta olsun ama hayatında hep virgüllerin olsun. Noktan az, virgülün çok olsun."

Psikoloğumu duyan annem eve gidince bana nokta koydurmuş ve elime kağıt kalem tutuşturup odama yollamıştı.

Çünkü o da biliyordu benim hayatıma noktayı koyanın kendisi olduğunu.

O da biliyordu benim virgüllerimi daksille kapatıp noktalarla doldurduğunu.

O da biliyordu kanayan her yaramda uyuşturmadan bana dikiş attığını.

O da biliyordu hayatımı karanlığa hapsettiğini.

Dipsiz karanlık kuyulara ne kadar bağırırsan bağır sesin geri yankılanır çünkü orada saklanan kız çocuğu artık kendi zihninin eseri olmuş ve nefeslerini tutmuştur.