Epi - 31

2.3K 198 43
                                    

Unicode

ရရ ကိုယ့်နှလုံးသားကိုယ် မေးနေစဥ် ဖုန်းသံထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဖုန်းကိုယူပြီးကြည့်လိုက်တော့
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဇင်မိုး။ သူခေါ်ရင် သေချာပေါက် ဘာတဲ့လဲ ပရိတ်သက်ကြီး............။

...................

ပွဲတော်ပဲပေါ့...။ ဖုန်းကို ကိုင်လိုက်တော့ တစ်ဖက်ကပြောလာသည်များကို နားထောင်လိုက်ပြီး
ချက်ချင်း စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှာ ချိတ်ဆွဲထားသော ကားသော့ပေါင်းများစွာထဲက တစ်ခုကို ယူလိုက်သည်။ အဝတ်အစားလဲမနေတော့ပါ ဒီအတိုင်းလည်း အဆင်ပြေနေပြီမို့။ အခန်းပြင်ရောက်တော့ လှေကားကမဆင်းခင် ဟိုဖက်ခန်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

မထူးပါဘူး။ အသစ်အဆန်းလေးဖြစ်သွားအောင်
ကိုလောရှည်ကိုပါ ခေါ်သွားမည်။

ခန့်ရွှေစည် မနက်ဖန်မှပြန်ရောက်မည့်အကြောင်းနှင့် ဒီနေ့အစည်းအဝေးခန်းထဲကမသိလိုက်သည့် အကြောင်းတွေ အကုန်လုံးကို အတွင်းရေးမှူးမနွေးကို သေချာပြင်ဆင်ခိုင်းရန် ဖုန်းပြောနေစဥ်
အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ ဝင်လာပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲကာ အပြင်ထွက်နေပါသော အသည်းညှာ။

" မ မနွေး ဒါပဲ "

ဖုန်းကို အမြန်ချလိုက်ရင်း ရလေးဆွဲခေါ်ရာနောက် ဘုမသိ ဘမသိ လိုက်လာရသည်။ အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲက အန်ကယ်နဲ့အန်တီက

" သား ဘယ်သွားဖို့လဲ မိုးချူပ်နေပြီလေ သားစည်ကိုရော ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ "

ကျွန်တော့်လည်း မသိဘူးလို့ ဖြေချင်ပါသော်လည်း ရလေးက

" ဟို အပြင်ထွက်လည်မလို့ အမေ ကိုလောရှည်ကိုလည်း ရောက်ဖူးအောင် ခေါ်သွားမလို့လေ နော်
ကိုလောရှည် "

မသိပါဘူးဆို စစ်ကူခေါ်နေသော အသည်းညှာ၏အလိုကျ

" ဟုတ်တယ် အန်တီ ရလေးနဲ့ အပြင်သွားမလို့လေ "

ကျွန်တော့်လက်ကို အတင်းဆွဲကာ ညနေက ကားတွေထားသော ဂိုထောင်ဆီ သွားနေလေသည်။
ရလေးမှာ ကားတွေ အများကြီးရှိလေသည်။
ကားတွေအများကြီးထဲကမှ အပြာရောင် ပြိုင်ကားလေးပေါ် တတ်သွားလေသည်။

𝑴𝒚 𝑰𝒏𝒗𝒂𝒍𝒖𝒂𝒃𝒍𝒆 𝑭𝒂𝒏 (𝐶𝑜𝑚𝑝𝑙𝑒𝑡𝑒𝑑)Where stories live. Discover now