𝘚𝘜𝘕𝘕𝘠 𝘕𝘐𝘎𝘏𝘛 ¦ 𝘒𝘢𝘨𝘦𝘩𝘪𝘯𝘢

9 ¦ Aşk Adına

şarkı sanki bu bölüm için yazılmış. Bölümü okuyun ve dinleyin çok güzel

"Hadi gel Tobio"

"Baba gelemiyorum"

Minik elleri ile görünmeyen duvarı delmeye çalıştı. Ailesi çiçeklerin arasında gözden kayboluyordu, onları kaybetmek istemiyordu.

"Anne, baba geri dönün"

Daha sert zorladı o duvarı. Ama delip geçmesi imkansızdı. Yere çömeldi, kafasını dizlerine koyup oturmaya başladı.

"Belki geri gelirler"

"Hayır"

Kafasını kaldırdığı anda bir silüet gördü. Turuncu saçlar, kahverengi büyük gözler. Tobio kaşlarını çatarak ayağa kalktı.

"Sen kimsin?"

"Yıldızları sana gösterecek olan kişiyim ben Tobio"

"Gerçekten mi?"

Minik siyah saçlı sevinerek Hinata'ya sarıldı. Yaş farkı yüzünden Hinata oldukça uzundu. Tobio'nun saçlarını okşayıp yere çömeldi.

"Gerçekten çok tatlı bir çocukluğun varmış"

"Sende çok tatlısın abi"

Hinata kıkırdayarak ayağa kalktı. Tobio'nun giden ailesine bakıp burukça gülümsedi.

"Ailen gidiyor demek"

"Evet beni burada bıraktılar, geçemiyorum"

"Geçmen için sıranın gelmesi lazımdır Tobio"

Siyah saçlı anlamayarak kırpıştırdı mavilerini. Hinata elini çiçek bahçesine uzatıp gülümsedi.

"Gördün mü ben geçebiliyorum"

"O zaman ailemi geri getirir misin?"

"Giden geri getirilemez Tobio"

Kageyama dudaklarını büzüp geri çömeldi yere. Hinata'da onun saçlarını sevmeye başladı.

"Seni götürmemi ister misin Tobio"

"Böyle bir şey yapabilir misin?"

"Evet"

Kageyama heyecanla geri kalktı ayağa. Turuncu saçlının uzattığı eli tuttu. Onunla birlikte görünmez duvarı geçti. Artık çiçeklerin arasındaydı, tek tuhaflık 16 yaşına gelmiş olmasıydı.

"Shoyo?"

"Bahçeye bu yaşında gelebilirsin Tobio. Birlikte aileni bulalım"

Rüyamın ortasında kan ter içinde kalktım yataktan. Kafamı sağ tarafa çevirdiğimde uyuyan turuncu saçlarla buluştum. Dün gece heyecanla eve gelmiş, kimse ile tanışmadan bu yatağa kendimizi atmıştık. Sonrada tüm gece konuşup yorgunluktan uyuya kaldık.

"Shoyo uyan hadi"

Hinata yavaşça gözlerini açarken onun sevimliliğini aklıma kazımaya çalıştım. Kızarmaş yanakları ve uzun kirpikleri oldukça tatlı duruyordu. Gözlerini ovarak kalktı ayağa.

"Günaydın Tobio"

"Saat beş oldu ne günaydını?"

"Ne!"