ANG KUKO NI HILDA (GODDESS SERIES #1) [COMPLETED✓]

EPILOGUE!

EPILOGUE!

Hilda experience pain. She experience a miserable life. She experience poverty and thier whole family. So, her parents blinded through the golds when its comes to thier life... A golden nails. Her mother and father blinded her pain even though Hilda was hurts. Maria and Pedro, have no pity on thier daughter.

Hilda was always pray for her mother and father to back thier soft heart. 'Yung dating mapagkumbaba na ina at ama ni Hilda. And in the end, Her prayers was successful. Kaya 'wag tayong mawawalan ng pag-asa. Prayers is always the best choice every single day. We need to pray every day even though hindi ka hihingi ng tulong. You need to pray to thank God that he is always guide you every time.

Isang buwan na ang nakalipas matapos ang pangyayaring iyon sa mansiyon. Kasalukuyan na silang nakatira sa bahay. Yes, bahay. Nasunog ang buong mansiyon kasama na ang mga pasugalan at bahay kaligayahan. At base sa imbestigasiyon, sa isang sigarilyo nagmula ang sunog na nakita sa pasugalan. May mga bomberong dumating ngunit sobrang laki na ng apoy kaya hindi na naisalba lahat ng gamit sa loob.

After ng sunog, nagpatayo ng bahay si Maria at Pedro. Hindi na kasing laki tulad ng mansiyon dati. Isang simpleng bahay na masaya.

"Ayos lang po ba kahit maliit na ang ating bahay at hindi na katulad dati na malaking mansiyon?"

Niyakap ni Maria at Pedro si Hilda "Oo naman, Anak. Kahit gaano pa kalaki o kaliit ang ating bahay, basta masaya." sagot ni Pedro.

Ang bench na laging tinatambayan ni Hilda at Hildo ay naroon pa rin. Ni hindi ito nasama sa sunog dahil medyo malayo naman ito sa mansiyon. Umupo roon si Hilda habang iniintay si Hildo.

Magkakrus ang braso ni Hilda sa tapat ng dibdib at pinagmasdan ang paligid. "Dati, marami ditong nakaparadang sasakyan sa labas. Mga mayayaman na sumusugal at bumibili ng katawan ng mga babae o lalaki upang paligayahin sila gabi-gabi at paminsa'y umaga... Pero ngayon, maaliwalas na paligid na lamang. May nagtatayoang mga bahay na rin."

Pinabalik ni Maria at Pedro ang dating mga nakatira sa San Diego. Ang iba ay hindi na bumalik dahil nasa malayo na naninirahan. Ang iba kasi ay sa San Francisco lamang tumira. Ngunit ang San Diego ay pagmamay-ari pa rin ni Maria at Pedro. Ang natirang malawak na walang bumahay ay tinaniman nila ng mga prutas at gulay upang sa pang-araw-araw nilang makakain. Nagpatayo rin ng elementary school upang pagkakitaan. Isang private na eskwelahan. Ginamit nila ang natitirang pera sa bangko para sa kanilang ikabubuhay.

Napatingin si Hilda sa kanyang tabi ng may dumapong ibon roon. Isang parrot na nakakapagsalita. Hinimas ni Hilda ang ulo nito at napangiti siya nang hindi man lang ito lumipad. Ang ibang ibon kasi ay bigla-bigla na lamang lumilipad sa kunting galaw mo pa lang.

"Goddess of the Gold! Goddess of the Gold! Goddess of the Gold!" paulit-ulit na sabi ng ibon.

Namilog ang bibig at mata ni Hilda sa narinig sa ibon. Bumaling siya sa paligid para hanapin ang sinasabi ng ibon ngunit hindi niya ito nakita. Pagtingin niya sa ibon ay bigla itong dumapo sa kanyang braso. Do'n napansin ni Hilda na ito ay isang kulay ginto. Hindi dilaw. Isang ginto na kumikintab. "Care me! care me! Happy birthday! Happy birthday! Hilda! Hilda!"

"Kilala mo'ko?" ani Hilda.

"Hilda! Hilda!" sagot ng ibon.

"Sinong amo mo? Ibabalik na kita."

"Ikaw! Ikaw! Hilda! Hilda!"

Nagulat si Hilda sa sagot ng parrot "Ikaw ba ang alaga ni Goddess of the Gold?"