23 ~ Perrie's story.

31 1 0
                                    

p.o.v laure

het was precies een week geleden dat louis me ten huwlijk had gevraagd. de bladen stonden er vol van. er waren leuke reacties op twitter zoals.

"omg dat is zo leuk ik wist dat lauis zouden trouwen." 

ja je hoort het goed de fans hadden een naam voor ons bedacht lauis. ik vond het een beetje raar louis en ik waren toch gewoon louis en laure. 

er waren by the way ook slechte reacties op twitter zoals.

"laure en louis horen niet bij elkaar laure doet dit alleen maar voor het geld." ik was door die reactie drie dagen in bed gebleven ik was kapot van dat soort reacties ik had zelfs niet meer met louis er over gepraat. maar ik vind het nu niet meer zo erg louis had het blijkbaar door dus hij had op een ochtend gezegt dat ze het alleen maar deden omdat ze jaloers waren. ik had vanaf toen niet meer naar de nare reacties gekeken maar naar de leuke lieve reacties.

maar vandaag was het zover ik zou vandaag mijn jurk gaan kopen nou ja kopen ik wilde eerst de perfecte vinden. ik ging samen met perrie, sophia en ashley voor een jurk kijken. ashley was de vriendin van naill ze hadden elkaar leren kennen een paar weken voordat bea kwam. naill wilde dat ze pas ons leerde kennen na dat bea was gekomen. ik snapte het ook wel. hij was heel de tijd blij en ik was daar chagerijnig en had de dikste buik die een mens maar kan hebben. maar ashley was wel aardig. iedereen dacht eerst dat ze super onaardig zou zijn want wie denkt dat niet bij de naam ashley (sorry voor iedereen die ashley heet ik moest even wat bedenken.)  maar uit eindelijk was ze super aardig. en we waren al snel gaan shoppen met zijn alle nou ja snel. zo snel als ik weer kon lopen en niet vermoeid was na een kwartiertje wandelen. maar nu ging het allemaal weer goed. zou ook een beetje raar zijn als het niet zo was want het was wel al 5 jaar gelede.

~

ik klopte op de deur van perrie en zayn. ze waren al getrouwd. ik hoorde geschreeuw aan de andere kant van de deur. ze hadden de laatste tijd wel vaker ruzie. het sloeg nooit ergens op het waren altijd onozelle (weet het verkeert gespeld sorry.) ruzie's. wij hadden perrie al een paar bij ons gehad. als het echt uit de hand liep ging perrie of naar de andere meiden van little mix. of naar de andere jongens van one direction met hun vriendinnnen. dan kletsten we altijd tot laat in de avond. en dan hoorde je de bel gaan. dan stond zayn voor de deur met een bosje bloemen. het waren altijd de zelfde bloemen nooit waren ze anders. maar perrie vond ze nog steeds perfect. ik ging weer met mijn hand naar de deur om aan te bellen. maar net op dat moment kwam perrie huilend naar buiten. ze glimlachtte naar mij en deed alsof er niks aan de hand was.

"zullen we naar mijn auto gaan daar leg ik het je wel uit." voor ik antwoord kon geven trok ze me al naar haar auto. toen we in de auto zaten starte ze die op. zayn kwam op dat moment naar buiten gerend. hij had een koffer in zijn hand en smeet die naar de auto. de kleren vlogen er aan alle kanten uit. wat een asshole was zayn. perrie begon harder te huilen. 

"pezz start de auto dan gaan we naar soof en dan kun je het me daar uitleggen. oke?"

"oke." antwoorde perrie mijn vraag. ze reed langzaam naar het huis van sophia en liam. ik had zoveel medelijden met haar. 

p.o.v perrie (omg de eerste keer.)

zayn had nog nooit zoiets gedaan. ik snapte hem ook wel hij was nog niet klaar. nog lang niet volgens hem. maar ik wilde het niet weg laten halen. maar het moest van hem hij zei dat het of hem of de baby was. ik wist het niet en zou het ook nooit weten. ik had me de laatste dagen zo aan het kindje gehegd. het voelde aan alsof het ook echt mijn kind was of het ook echt de problemen zou oplossen wist ik niet. ik was al aan het idee gewent. dat zayn zo rond lopen met onze kleine engel in zijn armen. maar toen ik het hem vertelde onplofte hij. hij had volgens mij weer gedronken. maar de lieve zayn was nergens meer en zou er op dat moment ook niet zijn. ik ging met mijn hand naar mijn wang. hij had me geslagen. ik vond het zo erg ik was meteen gaan huilen en naar buiten gestormt waar ik dus laure tegen kwam. ik was zo blij dat ze er was. dat ik alles even vergat. ik had gedaan of er niks aan de hand was maar zij wist wel beter

~

we stonden voor het huis van sophia en liam.ik had besloten om het alleen aan laure te vertellen zij wist toch wel raad of niet?

"vertel." zei laure. en alweer begon ik te huilen als ik er aan dacht. ik vertelde het verhaal al huilend. ze knikte af en toe en zei af en toe dat ze er altijd voor me zou zijn. en toen moest ik het ergste vertellen.

"lau ik ben zwanger en zayn wil me laten kiezen tussen hem of de baby maar lau ik kan niet kiezen ik wil ook helemaal niet kiezen ik hou even veel van ze allebei."

"dat snap ik en hij moet dat ook snappen anders laat ik hem kiezen. jouw en de baby of nooit meer met ons om gaan."

~

tam tam tam taaaaammmmm. niet echt een cliffhanger het?

maar hoe gaat het met mijn unicorns. nee ik ben niet high. maar vandaag heb ik een soort van mijn feestje klinkt heel raar want ik ben al wel een beetje te oud voor een feest maar dat maakt niet uit toch? maar even back to the point. wie heeft er wie is de mol gekeken. 

steekt haar hand omhoog.

ik wist het ik wist het het is margriet.

btw bedankt voor het lezen en pleas.

coment

vote

en share

thank you

xx love

true!?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu