Raunchy Alpha // larry

prolog

Tabii bahsi geçen kendini bilmez alfalara denk gelmeseydi daha mutlu olabilirdi.

"Ooh, bu şu yaşlı omega değil mi?"

Louis eğdiği yüzünü karşısından gelen sesle kaldırıp arkasında iki beta olan alfaya dikti. Omeganın cevap vermeyeceğini anlayan alfa alayla güldü.

"Anlaşılan seni alan olmayacak, istersen benim olabilirsin?"

"Senin aynı havayı solumak bile boktanken, bir de aynı sürüde olduğumuz için midem bulanıyor."

"Öyle mi?" Dedi burnu kırışan alfa bir adımla öne geldi ve Louis'nin tahmin ettiği ama ne kadar nefret etse de önüme geçemediği şeyi yaparak alfa sesini kullandı.

"Bana iyi bak omega.." Gözleri kesişirken Louis rahatsız hisle kaşlarını çattı. "..ve önümde diz çök."

Louis yutkunarak direnirken alfa gözlerini karartarak dudaklarını aralamıştı ki, arkasından başka bir alfa sesi ikisini de pusturdu.

Öyle ki Louis önündeki alfaya direndiği kadar direnememişti ve dizlerinin üstüne çökmüştü.

"Diz çökmesi gereken biri varsa o da sensin." Louis'nin hemen arkasından durarak koyulaşan gözleriyle önündeki alfaya baktı. "Omeganın önünde diz çökün."

Alfa ona öfkeli bir ifadeyle bakıp geri adım atmamaya çalıştı. Ancak yanındaki betalar çoktan çökmüşken o alfa sesinden değil, direk Alfadan etkileniyordu.

Sürü liderinin oğlu olan Alfadan.

"Hemen."

Alfa başına bela almamak için çökerken gözlerini ikiliden ayırmamıştı. Ardından Alfa gitmelerini söyleyip toz oldukları sırada, Louis alfanın ne kadar aptal olduğunu düşünüyordu.

Onu kurtarmak için tüm hükmünü karşısındaki alfada kullanmıştı. Ancak Louis'nin onlardan iki kat fazla etkilendiğini ve yerden kalkamadığı gibi, tüm vücudunun da titrediğini biliyor muydu acaba?

İkisi yalnız kalınca Alfanın aurasını kendine sakladığını anlayınca yavaşça ayaklandı Louis. Üstünü sirkelerken Alfa kafasını önüne doğru uzatmıştı.

"İyi misin?"

"Evet iyiyim, teşekkür ederim." Dedi, onu aptal bulsa da nazik bir şekilde konuşarak.

"Rica ederim! Bana bir 'evet' desen bunu her zaman yapabilirim..."

Bir de kendini bilen, omegalara zarar vermese de sülük gibi yapışan alfalar vardır.

"Gözümde şımarık bir alfadan fazlası değilsin Harry."

Harry yürümeye devam eden Louis'nin arkasından üzgünce bakıp peşine takıldı. "Ama Louis! Seni seviyorum, neden anlamak istemiyorsun?"

"Anlıyorum, ama sana diyorum ki; daha çok yaşına ve kendine uygun birini bul. Mesela senin gibi baba parası yiyen bir omega veya beta?"

"Louis..." Yürümesine engel olmadan, elini göğsüne yerleştirip Omeganın karşısına geçti ve geri geri ilerledi. "Bunu duyacağımı bilsem babamın şirketini batırmaz mıydım sence?"

"Yapardın, sende o aptal potansiyeli görüyorum."

"İşte! Birbirimiz için yaratılmışız Louis!"

Louis iç çekerek ona baktı. Diğerlerine kafa tutarkenki olan tavrı ve şimdiki arasında o kadar çok fark vardı ki, Louis'nin sakin kişiliği buna yetişemiyordu.

"Bak küçük Alfa, bunu senin iyiliğin için söylüyorum." Ciddi bir ifadeyle yeşillere dikti gözlerini. "Benden vazgeç."

"Asla!"