🦋4🦋

105 12 2
                                    

Kahretsin Naruto ve onun körü körüne affetme ve herkese inanma yeteneği.

"Ve sen tam bir usuratonkachisin."  

Sasuke, Naruto'nun parmağını hafifçe sıktı. Söyleyemediklerini aktarmaya çalıştı. Söyleyecek enerjisi ve yeteneği yoktu. Neyi söylemeye cesaret edemedi. Naruto gülümsedi, ona gerçekten gülümsedi ve bu ona her zaman bildiği Naruto'yu hatırlattı. Tanıdığı herkesten daha fazla enerjiye sahip olan Naruto. Herhangi bir mantık kullanmak yerine, hissettiği her duyguda her zaman dürtüsel davranan Naruto. Her zaman aradığı ve en yakın arkadaşı olarak gördüğü Naruto.

Sasuke özür dilemek istedi, bu Sasuke için tuhaftı ve dürüst olmak gerekirse herhangi bir Uchiha için tuhaftı ama midesinde büyüyen duyguya engel olamıyordu. Bitmişti, değil mi? O da özür dileyebilir. Basit bir battaniye ifadesi olabilir. Ne için olduğunu bile söylemedi. Sasuke bunun yeterli olmayacağını düşündü. Yaptığı her şeyi gerçekten kapsayamaz. Özür dilemesi, Naruto'nun ona harcadığı zamanı telafi edemezdi. Ya da Naruto ve Team 7'ye neden olduğu acı. Naruto'nun anlayacağını biliyordu.  

"Özür-"

"Hayır." Naruto elinden geldiğince başını salladı.  

Gözleri anlayış gösteriyordu ve Sasuke'ye daha fazla konuşmaması için yalvardılar. Sasuke dilini ısırdı.

"Böyle bittiği için mutluyum... Sasuke."

Sasuke diğer çocuğa inanamayarak baktı ama Naruto'nun ne demek istediği açıktı. Naruto… sen gerçekten benim en yakın arkadaşımsın.

Sasuke ne diyeceğini bilemedi ama sarışının ifadesinin ardındaki saf dürüstlük ve özgüvenden biraz etkilendiğini hissetti. Naruto tanıdığı en bencil insandı. Hep başkaları için bir şeyler yaptı ve kendini en sona koydu…

Sasuke kendini hiçbir zaman en sona koymadı; her zaman kendini ön planda tutmuştu. Sasuke içini çekti, Naruto ile kendisi arasındaki bir başka büyük fark daha. Naruto daha iyi bir insandı ve her zaman öyle olmuştu. Naruto yaşamayı hak ediyordu ama sarışının onsuz yaşamayı planlamadığı açıkça belliydi.

Adanmışlığın en saf haliydi.

Naruto'nun nasıl hissettiğini merak etti... Naruto'nun ne düşündüğünü. Naruto da vücudunun giderek ağırlaştığını mı hissediyordu? Vücudu uyuşuyor muydu?

Sasuke rasyonel düşüncesini kaybetmeye başlamıştı. Bir zamanlar berrak olan zihni, uykulu ve yarı rahat bir karanlık tarafından kararıyor ve bulanıyordu. Bir zamanlar ağrıyan vücudu giderek uyuşmuştu ve ağzının etrafındaki kan tamamen kurumuştu. Etrafındaki dünya sessizleştikçe kalp atışları daha da yükseliyordu. Gözleri yavaş yavaş kapanıyordu ve bunun son kez olacağını biliyordu. Kalbinin yavaş attığını ve gerginliğinin arttığını hissetti ama yakında sona erecekti. En azından Naruto onu karşılamak için orada olacaktı ve tek başına bu düşünce Sasuke'nin kaderini pişmanlık duymadan kabul etmesine izin verdi. Omuzlarından ağır bir yük kalkmış gibi hissediyordu ve hayatında ilk kez gerçekten huzurlu hissediyordu.

"Dobe" dedi Sasuke yumuşak bir sesle. İnanılmaz derecede zayıf bir sesti ve bu terim kulağa hakaretten çok sevecen geliyordu.  

"Teme..." Naruto aynı şekilde sessizce fısıldadı ama Sasuke onu duydu.

Sasuke o anda her şeyin yoluna gireceğini biliyordu, şimdi Naruto bir kez daha yanındaydı.
......

Serin gece göğsünden yaşlar inerken iki nefes birden kesildi. Şiddetli yağmur iki çocuğun da yüzündeki kanı temizlemeye başladı. Kan temizlenip kanlı bir yağmur karışımıyla nemli toprağa emilirken, iki çocuğun da yüzünde bir gülümseme olduğu belliydi. Her gülümseme ne kadar küçük olursa olsun, bu hareketin ardındaki duyguların derinliğini ortadan kaldırmadı. Orada yüzler hafifledi ve yükleri gitti. Barış bu dünyada her çocuğun ruhuna bir anlığına ulaşmıştı ama o bir an bir ömür boyu yetiyordu.

İki parmak birbirine dolanmış halde kaldı, dokunuş hala tüy kadar hafif ama bağlarını devam ettirecek kadar güçlü… ölümün öpücüğünden sonra bile.

Fic'in herşeyini yazar çok iyi işlemişti açıkcası kendi eklediğim 2 paragrafla bile mahfetmekten korktum.  Ama eklediğim paragraflarla birlikte kitaptaki duyguları şöyle yorumlamak istiyorum.

Naruto ve Sasuke birbirlerinin ilk bağıydı. İkiside yaşadıklarının üzerine kurdukları bu bağı arkadaşlık olarak adlandırdılar. Çünkü biri sevginin ne olduğunu bilmiyordu biri ise çok sevdiği kişinin ihanetine uğramıştı. İkiside son anlarına kadar birbirlerine aşık olduklarını fark etmediler. Onlar için bu dostluktu. Daha ötesi olmak istemediler.

-Lexi

Feather Light | SasuNaru |Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin