Feather Light | SasuNaru |

🦋1🦋

"Nefretini omuzlayacağım ve seninle öleceğim...çünkü biz arkadaşız"-Naruto'dan Sasuke'ye, Bölüm 486'dan

"İkimiz de ölsek bile en azından artık Uchiha ve Kyuubi olmayacağız... bunların hiçbiriyle uğraşmadan, sonraki dünyada birbirimizi gerçekten anlayabileceğiz."-Naruto'dan Sasuke'ye, Bölüm 486'dan

---------------------

Yumruk, güm.
Yumruk atışı.
Yumruk.
Yumruk atışı.

Savaşın kalıntıları tarlaya saçılmıştı, bol miktarda kırık shuriken, paslanmış kunai ve çok sayıda kan, uzun süren bir savaşın resmini çizdi. Demir kokusu heryere  hakim oldu ve duyuları boğdu. En keskin duyulara sahip bir ninja köpek bile olay yerine rastlarsa izini kaybeder. Koku çok baskındı. Başlangıçta yeşil çimenler ve basit çalılıklarla bezenmiş olan çorak arazi, şimdi  kirlenmişti; zemin, terasına yerleştirilen tekrarlanan jutsuslardan kavrulmuş ve korkmuştu. Yakındaki ağaçlarda için için yanan siyah alevler ve güçlü bir jutsu'nun etkisiyle büyük delikler yere saçıldı.

Hızla kuruyan kanla bulaşmış yırtık ve karışık giysiler, savaşın uzun zaman önce sona ermediğinin kanıtıydı. Savaş alanının iki yanından gelen sert nefesler ve boğulma, binaya nüfuz eden tek seslerdi. Aksi takdirde savaş alanı tamamen sessizdi. Her iki oğlanı da süsleyen giysiler yırtık pırtık ve gömlekleri yoktu. Ne çocuğun başka bir saldırı deneyecek kadar yakın silahları ne de yeterli gücü sürdürmek için yeterli çakrası vardı. Bir çocuğun yanına bir kılıç koydu, kırıldı; isimsiz bir jutsu'nun saf gücüyle. Diğerinin yanında, kunai dokunulmadan yatıyordu. Çocuğun elinden tamamen yorgunluktan ve kan kaybından yere yığılırken düşmüşlerdi.

Terden ve kandan sırılsıklam olan sarı saçları, ikisinden daha kısa ve daha küçük olanın yüzüne yapışmıştı. Turuncu pantolonu delikler ve kirlerle süslenmişti. Yanıklar ve çürükler, yontulmuş ve ayı göğsünü süslüyordu. Normalde güzel olan parlak mavi gözleri, saf yorgunluk ve acıdan donuklaşmıştı. Bronz teni, her zamanki bronz tonuna kıyasla solmuştu. Göğsünden geçen, ancak kalbini ıskalayan bir delik yüzünden nefesleri düzensizdi. Hızla kan kaybediyordu ve görme yeteneği zayıflıyordu. Vücudunun kendini iyileştirme yeteneği başarısız oluyordu ve durumu her dakika daha da kötüleşiyordu.

Kuzgun saçlı çocuk sarışından daha kötü değilse de en az onun kadar kötüydü. Yüzü olabildiğince boş ve pasifti ama yanından geçen herkes acı çektiğini açıkça görebilirdi. Kuzgun kanla kaplıydı. Yüzü kıpkırmızıydı, normalde lekesiz olan yüzünden düşen bir gözyaşına benziyordu. Soluk teni her zamankinden daha da soluktu ve hafif mavi hastalıklı bir renk tonuna benziyordu. Vücudu kesikler ve sıyrıklarla kaplıydı. Kolu kırılmış, derisini dürtmüştü ve omzu sarışının rüzgar jutsu'su ile oldukça kötü bir çarpışmadan çıkmıştı. Normalde arkada duran siyah saçları kir ve kanla keçeleşmişti ve kurutma sıvısının ağırlığı altında hafifçe düzleşmişti.

Sahnenin üzerine bir gerilim battaniyesi çökmüştü. Her iki çocuk da yorgun bir şekilde birbirlerini izliyorlardı. Mavinin siyahla buluşması. İkisi de gözlerini kapatmayı reddetti ve diğerinin kazanma sevincini yaşamasına izin verdi.

Bekliyorlardı.

Diğerinin ayağa kalkmasını ve kalan gücünü başladıklarını bitirmek için kullanmasını beklerken, ne oğlanın artık deneme arzusu ne de çakrası vardı.

Diğerinin ayağa kalkıp yaklaşmasını bekliyorlardı… elini uzatmak için.

Diğerinin tanıdık bir hakarette bulunmasını bekliyorlardı.

Diğerinin kalkmasını bekliyorlardı, böylece endişeleri giderilir, böylece dinlenmeleri pişmanlık yerine barışçıl olurdu.

Bir şey bekliyorlardı… Savaş alanında kaçınılmaz olarak sürünen ve her iki çocuğa da hevesle yaklaşan karanlığın beliren varlığı dışında herhangi bir şey.

Ama... Dürüst olmak gerekirse, yapılacak bir şey kalmamıştı.

Bekleyecek bir şey yoktu. Söylenecek bir şey yoktu…

Fic angst. Bu yüzden kaldıramayacaklar yada sevmeyenler okumayı bırakabilir. Final bölümüne eklemek istediğim bir cümle var aslında. Fic'i tam anlamıyla Narusasu yapmak için.

Yazar friendship yada loveship olmasını okuyuculara bırakmış. Hangi tarafa istersek çekebileceğimizi söylemiş. Nasıl olursa olsun o kadar güzel bir fic ki.

İyi okumalar dilerim...

-Lexi