Astrid Monteverde (Bitch Series #1) ✔️

CHAPTER 40

That time. Nalaman ng parents ko ang nangyari sa akin ay pinakonsulta nila ako sa psychiatrist lalo na nung nag attemp ako nang suicide. Sa tulong nila ay unti-unti naman akong gumaling nun at palagi ring umiinom ng gamot bago matulog para iwas anxiety sabi ng manggagamot.

Nagpasalamat rin ako sa panginoon at hindi ako natuloyan nun lalo na't sising-sisi ako at kasalanan pala ang ganung pangyayari.

"Kailan mo balak bumalik mula sa pagkatulala?" Nagising naman ako sa malalim na pag-iisip at nilingon ang taong kunot noo na nakatingin sa akin. Nakalimutan ko na may kasama pala ako. How rude i am tsk.

"Sorry. I was just tired." Half truth and half lie. This past few weeks kasi ay busy ako masyado sa company at kabilaang meeting mapa out of town man o hindi.

Hindi na nga ako nakaka attend sa mga sikat na company ng mga model agency upang imbetahan na iguest nila ako sa mga brand nila but my manager told them na idecline nalang muna kasi masyado pa akong busy this month. Baka nga sa susunod na buwan pa ako maging available since malapit na rin ang pasko.

"If you say so. Anyways, nagpunta ako dito para imbetahan ka sana." Napataas naman ang kilay ko ng may inilagay siyang invitation card na kulay yellow at gold na may ribbon sa harap.

"What is this?" Iconsciously asked him. He smirked before he spoke.

"Open it para malaman mo." Tinignan ko naman siya nang nagtataka bago binuksan ang card na hawak ko at binasa ito.

Napasinghap naman ako sa nabasa bago siya tinignan na nakangisi na ngayon sa akin at tela parang proud na proud pa.

"What the hell Andrew Fortalejo! Kailan pa to?How?I thought you don't have a girlfriend?!!" Gigil kong saad sa kanya at hinampas-hampas ang kanyang braso gamit ang invitation card na ikinatawa niya lang.

Damn him. Akala ko pa naman nagbibiro siya but damn. Hindi ko akalain na ikakasal na pala siya. Sabi ko na nga ba at tsk. This jerk.

"You Easy lang pwede?Mahina po ang kalaban and besides busy ka masyado at feeling ko nga hindi muna alam kong ano ang nangyayari sa paligid mo, so paano ko sasabihin sa'yo?" May point naman siya pero damn. Iba parin naman yung sinabi niya talaga sa akin diba at maging ready naman ako?Tsk. I glared at him bago nagsalita.

"Tsk fine edi kasalanan ko na. Who's the unlucky girl then?" I smirk at him na ikinasimangot niya. Hindi ko namang maiwasang mapatawa sa kanyang reaksyon na parang bata.

Until now ay hindi parin talaga siya nagbabago at isip bata parin. Well, maliban nalang sa kahambugan niya sometimes lalo na nung high school pa kami. Isa kasi siyang dakilang playboy at paiba-iba ng babae. Simula nang naging magkaibigan kami ng lalaking to ay siya na ang tumatayong kada gabay ko at parang kuya ko narin.

Nung time na sobrang depress ko ay siya ang laging nandiyan sa akin at pinapangiti ako sa nga kakornihan niya maliban sa pagiging busy niya nun lalo na at isa narin siyang successful businessman around asia. CEO rin pala ang lalaking to kung hindi niyo alam.

"Grabe ka talaga sa akin Ast! Tandaan mo ako ang nandiyan nung nawala s-!" Pinutol ko naman ang sinabi niya at baka kung saan pa mapunta ang usapan na'to.

"Okay okay shut up!!!" He smirked at me and playfully smiled. Habang ako naman ay inirapan lang siya.

Simula kasi nung sinabi ko sa kanya ang lahat, including her, ay palagi na niya akong inaasar na kesyo ganyan at ganito. He got shocked nung una sa sinabi ko pero kalaunan ay tanggap naman daw niya ako at nagparaya siya nung time na sinubukan niya akong ligawan, but I reject him.

Hindi ko kasi kayang manatili sa isang relasyon na sa aming dalawa ay siya lang ang nagmamahal, cause I know kung gaano yun ka unfair at kasakit sa kanya. At simula noon, ay naging magkaibigan nalang kami at hangggang doon lang yun, and until now, we have been best friends, maliban sa mga bitch na yun.

"You still love her, do you?"

I looked at him emotionless before I walked to the glass window of this huge building at Tinignan, ang mga taong nasa ibaba na busy masyado sa kanilang ginagawa. I sigh before I look at the sky at Hindi Siya Sinagot. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

I didn't answer him, and I kept my mouth closed. It's been years since I decided to stop looking for her. I started investigating her using our personal P.I. to tell him which country she lived in, but no one knew where she was now.

Dad has already used his power, not a super power like magic, okay? I'm referring to others, and those are his other personalities who are also from other countries. Dad has a lot of connections too, so it's not hard for us to do that, especially now that they would have supported us, if hindi lang sana. Damn.

I just sighed before closing my eyes slightly and opening them again.

"Nevermind. Anyways, Ast hindi na ako magtatagal at siya nga pala." Hinarap ko naman siya nang tumigil ito sa pagsasalita at tinignan ako ng seryoso. Namulsa naman itong nakatayo ngayon sa harap ko bago tumalikod at tumigil sa harap ng pinto bago muling nagsalita.

"She's back, kaya maghanda ka na."

After he said that, he immediately came out, and I was stunned and slightly stiffened by what he said. I don’t know how I’m going to feel, and there’s only one thing I’m sure of right now.

I'm excited to see her again because I really miss her and I feel nervous at the same time.