Tamakira 😩🦋 -Tamaki Amajiki X Reader/Yn/Okuyucu-

•10•

YORUM YAZMAYANA KÜSÜYOWM.

OYLAYIN DA BARİ ELİNİZ KOPMUYOO😌✨🔥

YORUM YAPACAKSANİZ BOŞ YORUM YAPMAYIN DA CEVAP VERİM AMK

O çocuğu sonra bulacaktım. Kendime sözümdü. Bu yüzden yaşayacaktım.

Ses çıkartamıyordum. Kirishima'nın dikkati dağılırsa kötü olurdu. Aynı şeyin ona da yaşanmasını istemezdim.

Sadece 38 saniye daha dayanmalıydım. Ardından şırınganın etkisi geçecekti.

Saniyeler azaldıkça karnımdaki ağrı artıyordu. Her saniye büyüyen demir bıçaklar daha çok canımı yakıyordu.

Son 10 saniye. Suçlu olan beni görmüştü ve şuan kahkaha atıyor. Orospu çocuğu.

Kirishima anlayamıyordu ama gardını da indirmiyordu. Akıllı çocuk :)

Bıçakların küçüldüğünü hissediyordum. 2-3 saniye sonra hızla geri çekildiğinde kendimi yere attım. Dayanamıyordum.

Kirishima suçluyu yakalamıştı. Suçlu yalvarırken fat gum gelmişti. Beni görmüyordu. Kota'nın olduğu yerdeydim.

Suçluyu yakalayana kadar görmezler umarım. Onu yakalamadan beni fark ederlerse dikkatleri dağılabilir ve suçlu kaçabilir.

Konuşmalarını duyuyordum.

F"İyi işti Red Riot! Ama sekera nerede?"

K"Bilmiyorum ki en son insanları çı-"

O sırada Tamaki gelmişti ve direk göz göze gelmiştik.

T"AK-SEKERA!!!" Shit...

A"iyiyim sakin o-*öksürür*ol.  suçlu ile ilgilenin." Tamaki dediklerimi umursamadan yanıma geliyordu ama kirishima dinlemişti. Kirishima önüne bakmaya devam ederken tamaki yanıma gelmişti.

T"n-ne oldu?"

A"önemli b*öksürür*bir şey yok. S-sadece şu suçlu y-yüzünden..." Elimi karnımdan kaldırdım ve yaraya baktım.

T"nasıl önemli bir şey yok?!! Karnın delinmiş resmen!!!"

A"acımıy-" lafımı bitiremeden kan kusmaya başladım. Kıyafetim dahil her yerim kan olmuştu. Hala öksürüyordum.

Tamaki yavaşca yere oturdu ve başımı dizine koydu.

T"dayanabilir misin?"

A"eve- *öksürür*t" ellerim karnımda bıçak yerindeydi. Kanın durmasını sağlamaya çalışıyordum. Tamaki ellerimi çekip aynı yere kendi ellerini koyup biraz bastırdı.

T"acıyor mu?"

A"hayır..."

T"sadece dayan tamam mı? iyi olacaksın. Bir şey olursa bana söyle." Kısa süre duraksadı ve tekrar konuşmaya devam etti.

T"nasıl hissediyordun insanları çıkarırken?"

A"mutlu... Yüzlerindeki ifade çok güzeldi..." Aklıma kota geldiğinde yüzüm düştü. "Ve bir çocuk vardı. Tam burada..." Dediğimde olduğum yeri gösterdim ve devam ettim.
"Kaçamıyordu, çok korkmuştu. Böyle şapkası falan vardı... O ÇOCUĞU BULMALIYIM!!!" Ayağa kalkmaya çalışacakken tamaki beni tutup tekrar yatırdı.

T"yavaş ve sakin ol. Böyle davranırsan onu asla bulamadan gebereceksin." Haklıydı.

Timeskip

T"red riot ambulans nerede kaldı?!!"

K"bilmiyorum... Yola çıkıyorlardı aradığımda."

A" T-tamaki.. ü-üşüyorum..."

Tamakinin ağzından

Siktir siktir SİKTİR!!! O-o ö-ölecek...

T"Hayır Aki hava çok güzel! Biraz daha dayan tamam mı?"

A"ç-çalışıyorum... A-ama olmuyor..."

Ağlamaya başlamıştı.. acısından mı ağlıyor hiç bir fikrim yok... Yavaş yavaş ağlaması azaldığında konuşmaya başladı.

A"O mermi... Özgünlüğümü sildi."

T&F&K"NE?!!"

A"geçici mi yoksa kalıcı mı bilmiyorum... Kota'yı kurtaracakken özgünlüğümü kullanamadım... Hepsi benim yüzümden!!!"

Utangaçlığımı bir kez daha yendiğimde elimi saçlarına atıp okşamaya başladım.

T"beni kurtardın Sekera..." Gulumsedigimde o da güldü. Gerçekten çok güzel gülüyordu...

F"ambulans geldi hadi!!!"

Yavaşca dizimi kafasından çektim ve dediklerini yapmaya başladım.

Görevli: g

G" kafasını ve ...... Uzuvlarını tutup sedyeye yatırın."

Kafamı salladım ve dediğini yaptım. Ambulansa taşırlarken hoplamıştı Akira... dişlerini sıkıyordu.

Ambulansa bindirdiklerinde götürürken bir çığlık duydum. Akira'nın çığlığı... O an duyduğum şey çok kötüydü... içimde bir şeylerin olduğunu hissettim.

Nasıl bunu fark etmedik ki.? Özgünlüğünün silindiğini...

Umarım kalıcı değildir... Yoksa asla kahraman olamaz...

Flashback

Küçük kız Tamaki'ye doğru koşuyordu. Yanına gelince yavaşca elini tuttu ve konuşmaya başladı.

A" hey Tamaki! Ben de büyüyünce kahraman olucam!!!"

T"bbuna mı karar verdin Aki?" İkisinin de yüzü mutluluk ile gülüyordu.

A"EVETTT!!! All-might gibi herkesi kurtaracağım! Ve bunu severek yapacağım!!!" Kız heyecanlı heyecanlı konuşurken tamaki sadece onu dinliyordu ve mutlu oluyordu. Ve kız hiç düşünmeden cümlesine bir cümle daha ekledi.
"Sen benim kahramanım olduğun için benim kurtaracağım her insanın kahramanı sayılırsın!!!"

T"o zaman beraber kahraman olalım Akira!!!"

Flashback end

Yazardan

Her şey o gün başlamıştı. Küçüklükten gelen heves ve birliktelik ile güçlü kahramanlar olmak için söz vermişlerdi.

Akira bu sözü belki de çoktan unutmuştu  ama tamaki için olan şey aynı değildi. O unutmamıştı. Çünkü o gün kendisininki hayranlıktan çok gerçeğe dönüşmüş gibiydi!