Tamakira 😩🦋 -Tamaki Amajiki X Reader/Yn/Okuyucu-

•06•

Lanet maske. Yine koptu. Gazlardan yenisini oluşturmalı mıyım... Ama festival daha bitmedi... Yapacak bir şey y-

"AKİRA KAPIYI AÇ!!!" yavaşca kalktım ve kapıyı açtım. Açtığımda içerisi insan doldu.

İlk giren shinsou oldu. Ardından Tamaki, Katsuki, Kirishima, mina ve momo.

A: "Ne oluyor?" Yüzümde gram duygu yoktu. Hepsi yüzüme bakıp beni inceliyordu.

Sanırım şoktan ilk çıkan Shinsou oldu. Hızla yanıma gelip bana sarıldı. Sımsıkı sarılıyordu.

Sh:"özür dilerim Aki!!!" Yine aynı bakışlar ile ilk gözlerine baktım ve sonra kafamı yana çevirip konuştum.

A: " özür dilenecek bir şey yok. Dinlenmem gerek. Çıkın odadan."

Sözlerim bittiğinde bu sefer tamaki sarılmıştı. Kafası saçlarımdaydı sonra oradan boynuma indi ve köprücük kemiğimin üstünde durdu. Ufak nefesler alıyordu.

"Bir daha.. böyle bir şey... Yapma." Yine benim için endişeleniyordu.

NİYE KİMSE ANLAMAK İSTEMİYOR!?

KİMSENİN BENİM İÇİN ENDİŞELENMESİNİ İSTEMİYORUM ANLAYIN ŞUNU!!!

Kafasını kaldırttım ve soğuk bir ses ile konuşmaya başladım.

A: "Yorgunum. Daha sonra belki konuşuruz bunu. Şimdi defolun gidin."

T: " ama Aki-"

Mirio: "sonra konuşuruz dedi Tamaki. Hadi herkes çıksın daha maçı var onun. Yürüyün." Mirio herkesi kovduğunda Tamaki en son çıkan olmuştu. Arkasından bakıyorum...

LANET OLSUN!

Âşık olma demişti annem... Ona aşık mıyım..?

Değilim...

-Evet öylesin. Ondan daha iyisini mi bulucan gerizekalı?-

Hem o beni sevmez ki? Sanırım... Her neyse. Şimdi bunun sırası değil.

Timeskip

Shoto ile Katsuki'nin maçı vardı şimdi.

Ben Deku ile savaşacaktım ama çekildi... Anlamıyorum. Dalga mı geçiyor bu benimle?! Bunun için onun ağzına sıçıcam.

Timeskip

Maçı kacchan kazandı. 10 dakika sonra maç var. Biraz çikolata yemeliyim.

Timeskip

İkimizde midnight'in baslatmasını bekliyorduk.

"BAŞLAYIN!"

İlk hamleyi Katsuki yapmıştı. Patlamaları sayesinde üstüme uçuyordu. Tek yapmam gereken ona dokunmaktı.

"50." Bayıltıcı bir gaz oluşturmuştum şimdi onu kontrol ediyordum. Elimi geldiği yöne doğru çevirdim. Katsuki gazın içinden geçmişti ve hala bayilmamıştı. Ama sersemlemişti.

Etraftaki gazı katsuki'ye doğru toplandığımda sert bir patlama ile başbaşa kalmıştım. Sahadan çıkmamıştım ama eşofmanım ve hırkam yırtılmıştı. Şimdi de kollarım ortadaydı. Umarım o çizik belli olmuyordur. Her neyse. Böyle giderse Katsuki beni gebertecek.

Ona doğru koştuğumda gülüyordu. Ona yaklaştığımda havaya atladım. Tahmin ettiğim oluyordu.

İki elini de bana doğru kaldırdığında ben yok oldum. Evet. Kendimi gaza çevirdim.