(#1)Adopted by Zayn Malik

20

"If you shuld wake tomorrow
And find that i'm not here" Het lied gaat steeds langzamer en langzamer.
"Remember how much I love you
And please don't shed your tears" Ik neurie en wieg zachtjes mee.
"Just think on me with smiles
Hold my memory in your heart" Het is nog steeds donker.
"for if you don't forget me
We'll never be apart" "mama..." fluister ik zacht.
"For all the loves i held so dear
I'll be there by your side" Ik kijk om me heen maar het wil niet. Ik wil licht.
"Watching standing over you
I'll always be your guide" Ik ben bang.
"And if one day you feel a sense
A whisper in your ear" Is dit de dood?
"Don't be alarmed its onley me
To let you know im near" Ik sta langzaam op.
"And if we never got to hug
Of say the world Goodbye" "M-mama? Mama ben je hier?" zeg ik.
"Please don't have a broken heart and sit around and cry" er gaan duizenden lichten aan.
"So if i die tomorrow
And the sun for you won't shine" Alles is verlicht, ik zie mensen.
"Just look up towards heaven
I'm with the Great Divine" Het liedjes stopt. Het herhaalt zich niet. Ik kijk nog eens om me heen. Het zijn niet zomaar mensen, Het zijn Perrie, Zayn, Niall, Liam, Harry en Louis. Opeens voel ik iets op mijn schouders. Met een ruk draai ik me om.

"Mama!" huil ik en ik spring in haar armen. Ze lacht. Een geweldige, bekende lach. "Prinsesje van me!" roept ze. Ik lach met haar mee. Ik voel me weer jong. In mijn moeders armen. "Mama? Mama, wat is dit? Mama, waar ben ik?" vraag ik met tranen in mijn ogen van geluk. "Meisje van mij, deze plek, hier mag jij pas komen als je oud en gelukkig bent geworden." Zegt ze. Mijn ogen worden groot. "Mama, is dit de-" "prinsesje van me, luister. Kijk." zegt mijn moeder en wijst naar de jongens en Perrie. "Zie je ze staan, Lisa?" Vraagt ze. Ik knik. "Ze houden van je. Je bent als een dochter en vriendin voor hun. Maar dat zie jij niet. Je ziet niet dat ze er voor je zijn. Je kunt ze alles vertellen. Net zoals vroeger. Bij mij. Weet je dat nog? Je zat altijd bij mij op schoot en vertelde de grootste verhalen wat je mee had gemaakt op school. Lisa, keer terug, en kom pas weer, als je gelukkig bent." mijn zicht word wazig en mijn tranen beginnen te vloeien. "Oké mama. Als het van jou moet, doe ik het." zeg ik vastberaden. "Beloof je me dat?" Vraagt mijn moeder. "Ik beloof het mama. Maar, er is één ding." mijn moeder knikt. "Als ik weer naar hier ga, en gelukkig ben, wacht jij me dan op?" vraag ik onzeker. Ze lacht. "Ach meisje toch! Natuurlijk doe ik dat!" roept mijn moeder.  "Nou, sluit je ogen. Wees sterk prinses, als ik nu zeg doe je joun ogen open en dan zie ik je pas terug over een lange tijd. Oké?" ik knik en geef mijn moeder nog een grote knuffel. Ik doe mijn ogen dicht. "Dag mama." fluister ik nog voordat mijn moeder "nu" zegt en ik weer terug op aarde ben.