Chapter Thirty-Two: New Plans and Old Paths

Magsimula sa umpisa
                                    

I blinked at Eura then pointed to a corner of a maze. "Kairo's there."

Both Oliver and Eura looked at the direction I'm pointing at. Kumunot ang noo nila nang makitang walang tao doon pero hindi ako pwedeng magkamali. I could sense Kairo, because he's the only player in this game whose bloodthirst is exceedingly high. It feels like Death creeping up your door and knocking.

Siguro dahil na rin sa mataas na perception ko kaya ko siya naunang naramdaman. And I also noticed a flicker of silver on that side.

"Talaga? Nandiyan si Kairo?"

Tumango ako.

Eura eyed the corner suspiciously, then all of a sudden she smirked. "Kung ayaw lumabas at magpakita ng isa diyan, may sasabihin ako kay Finn." she said, a bit louder than necessary dahil malapit lang naman ako sa kaniya. "Naalala ko noong namali ako ng room na pinasok at may lalaki akong nakita, sa harap ng kama at nakatingin sa isang-"

I was surprised when Kairo immediately appeared in front of us, running towards Eura and tackling her to the ground. Isang malutong na mura ang naisigaw ni Eura habang sinisiko niya ang mukha ni Kairo na abala sa pagtakip sa bibig niya.

I was about to step in when Kairo winced back, as if burned, waving the hand he used to cover Eura's mouth. Ngumisi naman ang babae sa kaniya at tumayo. Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawa. I don't know what just happened.

"You're so gross, Eura." nakangiwing reklamo ni Kairo. "Eww. May alcohol ba kayo diyan? I can't believe she bit me."

"Shit, p're. Goodluck na lang sa'yo. Sana umabot pa bukas ang buhay mo." Oliver remarked from the side, looking disgusted.

"Hoy!" singhal ni Eura. "Excuse me lang ha, pero wala akong rabies, tangina niyo. Tsaka kung ayaw ng gago na makagat, e'di sana umalis na siya noong tinutulak ko pa lang!"

"Oh, kalma, nagma-machine gun naman bibig mo sa mura." Kairo sighed. "But that hurts. Eura, do you have fangs?"

"Hindi ako sure. Ay! Ba't ka nga pala sumunod sa'kin, Kai? I thought we should separate para mas marami tayong masabihan? Hindi tayo pwedeng magsama!"

"Masabihan ng ano?" Oliver asked, confused.

I relate to his confusion, although it must have something to do with how to complete this city. I have a small inkling but I'm not entirely sure if my theory is right. I just feel strange about the wind, vines, and the red crystal. Pakiramdam ko ay isa ito sa mga sagot sa tanong.

Kairo nodded at Eura. "Alam ko. Umalis ka na."

"Uh, excuse me lang, parekoy. Nauna ako dito?" matapang na tugon ni Eura. "Ah, wait, hindi patanong. Nauna ako dito, tangnamo."

"Ikaw nagsabi na maghiwalay tas ikaw aayaw. Ewan ko sa'yo, Eura. Ang hirap mong intindihin."

"Oo nga, kaya ikaw ang umalis! Nauna ako dito 'no!"

I blinked, standing in the middle of two arguing friends without understanding what they're arguing about. It feels strange but it's also familiar, since Gavin and Sebastian argue over nothing most of the time.

They look like two bulls butting heads.

"Hoy. Ano bang sasabihin niyo? You're taking our time." tanong ni Oliver na umakbay sa'kin.

Kairo's eyes narrowed, intently watching the arm around me. I tilted my head questioningly when our eyes met. A sly grin appeared in his face, still sharp and threatening.

"Napakalife threatening ba ng nangyari sa inyo at sobrang close niyo na ngayon?" may talim niyang tanong.

When has Kairo even care about closeness though? Unang kita nga namin tinutukan niya ako ng dagger at inakbayan. I don't think he's one to talk.

Rogue Wars OnlineTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon