"သြားမယ္ေလ..."
"အဲ့ဒါဆို အေမ ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ခြင့္ျပဳပါဦး..."
"ဟုတ္ၿပီ သား ကားကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္း...။သမီး ဟိုေရာက္ရင္ ph ဆက္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
ကားကိုေမာင္းထြက္လာၿပီးလၽွင္ ေဘးခုံမွာ မင္ေသေသႏွင့္ထိုင္ေနသည့္ သူမကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖက္လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးရွိပုံမရေသာေၾကာင့္ အေရးလုပ္ခံခ်င္သည့္သူကပင္ အရင္စကားစရသည္။
"မနက္စာစားၿပီးၿပီလား.."
"ၿပီးၿပီ"
"ဟုတ္လား...ဘာစားတာလဲ ကိုယ့္ကိုေျပာျပပါဦး..."
"Sandwich နဲ႔ ႏြားနို႔"
"အြန္း...ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွမစားရေသးဘူး...။မင္းနဲ႔အတူတူစားမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ကေန တမင္စားမလာခဲ့တာ..."
သူမက ထိုစကားကိုၾကားလၽွင္ အေစာတုန္းကလို ေပေစာင္းေစာင္းမေျပာေတာ့ဘဲ သူ႔ဘက္ကိုေသခ်ာလွည့္ကာ ျပန္ေျပာလာသည္။
"အဲ့ဒါဆို တစ္ခုခုစားေလ...။ကၽြန္မကို အားနာစရာမလိုဘူး...။ၿမိဳ႕ထဲကမထြက္ခင္ မနက္စာအရင္စားလိုက္"
"မင္းေရာမစားဘူးလား...အတူတူစားရေအာင္ေလ...။ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ မစားခ်င္ဘူး..."
"ကၽြန္မကစားၿပီးၿပီလို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ"
"အဲ့ဒါဆိုေတာ္ပါၿပီ မစားေတာ့ဘူး...။နားတဲ့ေနရာေရာက္မွပဲ ေန႔လည္စာနဲ႔ေပါင္းစားလိုက္မယ္..."
"က်စ္ ကၽြန္မ မစားလဲ ကိုယ့္ဘာသာစားလို႔ရေနတာကို...။မနက္စာမစားရင္ က်န္းမာေရးထိခိုက္တယ္ဆိုတာ ဒီအရြယ္ႀကီးေတာင္ေရာက္ေနၿပီ မသိဘူးလား...။တစ္ေနကုန္ ကားေမာင္းရဦးမွာနဲ႔ဘာနဲ႔ကို မနက္စာေတာင္မစားရေသးတဲ့လူေဘးကေန အခန႔္သားထိုင္မစီးခ်င္ဘူး...။အခုပဲ တစ္ခုခုစားလိုက္"
သူမ၏ ဆူသလို အမိန႔္ေပးသလိုစကားေတြကို သူက သေဘာတက်ရယ္၍
"အစားအေသာက္ကိုအေလးထားတဲ့စိတ္က ကိုယ့္ကိုေတာင္ မပစ္ပယ္ရက္ဘူး...။ဟုတ္ပါၿပီ အဲ့ဒါဆို ဘာစားရမလဲေျပာပါဦး...ကိုယ္မသိလို႔"
YOU ARE READING
You are the only Exception!
Romanceအခ်စ္ဆိုတာက သူ႔အ႐ြယ္ သူ႔အေနအထားအရ အာသာေျပ႐ုံေလာက္ပဲ ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္႐ုံ သူမနဲ႔က်မွ... ရႈိင္းသူရိန္လင္း အိမ္မက္ေတြ တစ္ပုံတစ္ပင္နဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ ေနလာတဲ့ သူမက အခ်စ္ဆိုတာကို သူမဘဝအတြက္ အေရးတယူ မစဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ဒီလူကို မခ်စ္မိေသး...
Propose💍
Start from the beginning
