Oylar ve yorumlar..
*
*
*
Günler birbirini kovalarken o rüyayı görmemin üzerinden iki hafta geçmiş, gördüklerime yenisi eklenmişti. Gördüklerimin bir kabustan ibaret olmadığını anlayalı çok olmuştu. Gördüğüm rüyalar bana bir şeyleri anlatmaya çalışıyor, belki de unuttuğum iki yılımı göstermeye çalışıyordu.
O günden bu güne gördüğüm her şeyi bir deftere not almıştım. Kısa kısa yazmıştım her şeyi ve defter şimdiye dolup taşmıştı.
Kanlı gelinlik. Üç el silah sesi. Bahçeli evin terasında ki kan. Selimiye Mektupları. Bergamot. Özel Fransız Hastanesi. Psikiyatrist Gediz Işıklı. Kanlı makas. ''A'' harfi.
Dokuz tane madde. Dokuz tane işaret. Dokuz tane geçmişten iz.
Değeneklerimi bırakmıştım bu iki haftada. Kendi başıma rahatça yürümeye başlamıştım. Bunun bana çok karı olmuştu. Sabahları kendi başıma yakında ki koruya gidip elimdeki defterime aldığım notlarım ile gerçekleri bulmaya çalışıyordum.
Kimseye bahsetmeden, gizlice yapıyordum bunu.
Azer'e bile bu konuda güvenemiyordum. Bakışlarında çözemediğim bir şey vardı. Ve o çözemediğim şey ona güvenmemem gerektiğini doğruluyordu. Bu iki haftada bolca kaldığım yalnız anlarımda sadece geçmişimi değil onu da düşünmüştüm.
Ona olan sevgim zaman geçtikçe içimde sığamaz hale gelmişti. Ona yakın olmak istesem bile olamıyordum, o da benim gibiydi. Sanki aramızda görünmez bir duvar varmış gibiydi. Ne zaman birbirimize karşı bir adım atsak o görünmez duvar kavuşmamıza engel oluyor gibiydi.
Artık biliyordum, Azer'e aşıktım. Azer'i seviyordum. Kendimden bile çok seviyordum.
Ama bu yolda ondan uzak kalmak zorundaydım. Sadece amcam değil o da bana yalan söylüyordu ve ben ona bu kadar yakınken, onun yörüngesine bu kadar hapsolmuşken gerçekleri bulamazdım.
Bu iki haftada ona çok belli etmesem de bir şekilde hep uzak durmuştum ondan. Bu durum kendimi kötü hissetmeme sebep oluyordu ama yapacak başka çarem yoktu.
Ondan uzak durduğum zaman da dokuz tane işaretin ikisinin gerçek olduğuna emin olmuştum. Gediz Işıklı ve Fransız Hastanesi..
İnternetten kısa bir araştırma ile Gediz Bey'in yaklaşık iki buçuk yıl öne o hastanede işe başladığını hala daha da devam ettiğini öğrenmiştim. İki madde eksilmişti. Geriye kalan yedi maddenin üçünden şüpheliydim.
Bergamot kokusu, Selimiye Mektupları ve ''A'' harfi. Bunlar tek bir kişiyi işaret ediyordu. O da Azer'di.
Peki kanlı gelinlik, üç kurşun, kanlı makas ve terastaki kan birikintisi neyi işaret ediyordu bana?
Bu izler tıpkı bir sarmaşık gibiydi. İçine girdikçe daha da dolanıyor, karmakarışık bir hal alıyordu ama bir şekilde çözmek zorundaydım. Başlarda aklıma Gediz Bey ile görüşmek gelse de ona güvenemiyordum şuan için.
Eğer amcam ile bir ilişkisi varsa amcama haber uçabilir ve benim üzerine çalıştığım bütün her şey bir anda mahvolabilirdi. Bunu istemiyordum. Gerçeği bulmak istiyordum.
Bu yük bana nefes aldırmıyordu. Vicdan azabı gibiydi. Gerçekleri bir an önce bulmak zorundaydım. Kendim için olmasa bile Azer için yapmak zorundaydım. Onunla aramızda ki bu görünmez duvarı yıkmak için yapmak zorundaydım.
Akşam yemeğinden sonra düşünmek için odama çıkmıştım. Önümde defterim yazdıklarıma göz gezdirirken sayfanın köşesine not ettiğim hastane numarasına gitti gözlerim. Hastaneyi arayıp bilgi alabilirdim. Ama kimin hakkında bilgi alacaktım?
