Chasing Him (Mendarez Series #1)

Chapter 15

Chapter 15: Compliment

Months have passed and my treatment to Kai is still the same, he looks like he wants to talk to me but he can't dahil hindi ko sya pinapahinutulutan

But i miss him...i miss our little petty fights, i miss talking to him! Damn it!

Sobrang lawak ng ngiti ko pababa ng sasakyan at papunta sa main entrance ng bahay, tapos na ang klase at nakauwi na ako

Pagkabukas ko ng pinto ay nanigas ako sa aking kinakatayuan nang bumungad sa akin ang mukha ni Mama at Papa na nakikipag-kwentuhan kay Nanay Lara sa sala, unti-unting nawala ang ngiti sa labi ko

"Oh, hija! Nakauwi ka na pala" bati sa'kin ni Nanay Lara sabay tayo para kunin ang mga gamit na dala ko, si Mama at Papa naman ay napalingon saakin

Nakatitig lang ako sakanila, hindi ko alam kung totoo ba 'to o nananaginip lang ako

"Aea, i miss you anak" sabi ni Mama sabay yakap at halik sa ulo ko, bumigat ang pakiramdam at ang puso ko

After they left without letting me know, i promise myself that i won't let them make me a fool again. They didn't even bother to communicate to me na parang hindi nila alam na may mga anak din silang naiwan dito

I was just a kid that time, i was so confused when i woke up and just knowing that they left...already without even saying goodbye to me properly

Pero isang halik lang ni Mama ay nanlalambot na ang mga paa ko, isang tawag nya lang sakin ay unti-unti ng naiipon ang luha sa mata ko, marinig ko lang ang boses nya ay parang gusto ko nalang syang yakapin pabalik, maramdaman ko lang ang haplos nya ay parang gusto ko nalang makipagkwentuhan at makipag-tawanan sakanya

And i hate myself for that, because I'm so weak, I'm so weak to hold my tears and emotions when it comes to her even if sometimes she makes me feel so small

"Asa'n si Ate Astrid? 'Di ba sya sumama?" I asked coldly with my face straight and composed

"Naku, ikaw talaga hija ang Ate Astrid mo agad ang hanap mo" Singit ni Nanay Lara kaya napakunot ang noo ko habang tiningnan sila isa-isa

"Busy ang Ate Astrid mo anak kaya hindi sya nakasama" si Mama

"Okay, then why are you here?" Sabi ko at humakbang papunta sa hagdan para pumunta sa kwarto ko "To have a vacation? To unwind? I thought na nakalimutan nyo na na may anak din kayo dito" i said sarcastically pero natahimik silang lahat "Just kidding, people" i added and raised both of my hands

"Astraea" saway sakin ni Papa pero mariin ko lang syang tiningnan,

"What? You expect me to bond with you? Huh?" i asked sarcastically "After leaving me hanging without even communicating with me for years, babalik kayo dito and expect me to welcome you with my arms wide open?"

Mabilis kung dinampot ang bag ko sa sofa at dire-diretsong naglakad papunta sa kwarto ko

I can stil remember my Grade 6 self, trying so hard to earn my Mom's compliment and trust,

Tinulungan ko si Nanay Lara maglinis ng bahay, ako rin ang naghugas ng pinggan dahil hindi naman to masyadong marami at ng mabawasan ang mga gagawin ni Nanay Lara, ako rin ang naglaba ng mga damit ko para matuwa si Mama pagbalik nya galing trabaho

"Naku! Astraea, pwede ka na talagang mag-asawa ang galing mo na sa gawaing bahay!" Pagpuri sakin ni Nanay Lara kaya sobrang lawak ng ngiti sa aking labi at halos mapapalakpak ako sa sobrang excitement