ONTVOERD

-6-

"Die auto krijg je ook nog wel, rustig maar" sust Mr Hall zijn zoon. "Stel je jezelf eerst even voor, daarna gaan we het over die auto hebben".

De jongen knikt goedkeurend naar zijn vader. "Ik ben Matthy". Hij steekt zijn hand naar me uit.

...

Pov Olivia

Ik schud voorzichtig Matthy zijn hand.

Mr Hall kucht en werpt zijn zoon een strenge blik toe.

"Matthy staat als afkorting voor Matthyas-Luck" bromt Matthy. "Pap, gaan we het dan nú over mijn auto hebben"?

"Ja, tuurlijk. Laten we in de keuken praten". Mr Hall geeft zijn zoon een klein duwtje richting de keuken.

"Zeg, Livvy? Zouden jij, Eleny en Gaya  Lauren haar slaapplek kunnen laten zien"? Vraagt Jonas. "Dan laat ik die van Olivia zien".

Livvy knikt en neemt Lauren en haar zusjes mee naar boven. Jonas loopt achter ze aan terwijl hij mij meetrekt aan mijn arm.

"Dit is Matt zijn kamer". Jonas opent een deur. Hij loopt naar binnen en laat zich op het bed vallen.

Ik stapt voorzichtig de drempel over en kijk rond. Een typische jongenskamer concludeer ik.

Voor namelijk blauwe en andere donkere kleuren. Zowel op de muren, als op de andere objecten. Aan de muren hangen posters van sporters en andere beroemde mensen.

Er staat een grote kast, een televisie aan de wand, een tweepersoonsbed en een stoel met een bureau. In de achterste muur zit een groot raam met uitzicht op de tuin met zwembad. Overal slingeren losse spullen, kleren, boeken.

'Wow..." stammel ik. Het is niet bepaald een wow-moment, maar andere worden heb ik hier niet voor.

Jonas lacht zachtjes. "Het is maar beter dat je het mooi vind, want voorlopig slaap je hier".

Ik knik afwezig en kijk nog eens rond.

"Ah, hier zijn jullie dus". Matthy loopt zijn kamer in. Zijn geïrriteerde gezicht van net is vervangen door een grote glimlach.

"Vind je het wat"? Matthy's fel blauwe kijken me twinkelend aan.

Ik knik.

"Mooi" lacht Matthy. "Morgenvroeg gaan we een auto kopen. Joon, ga je ook mee"?

"Sorry, ik moet morgen werken, Mate" antwoord Jonas spijtig. "Vraag Aston maar".

Matthy zucht teleurgesteld, maar knikt. "Goed. Ik vraag Aston wel. En dan vraag ik Rebekah ook gelijk".

"Doe wat je niet laten kan, Mate" zegt Jonas. "Maar verwacht niet dat ze meegaat, je weet hoe Bekah is".

Matthy knikt hevig. "Ik smeek gewoon, dan kan ze geen nee tegen me zeggen". Dat laatste grinnikt hij.

"Vast wel". Jonas springt van het bed af en klopt Matthy bemoedigend op zijn schouder. "Ik moet gaan".

Matthy knikt. "Ik zie je nog wel".

Jonas loopt knikkend Matthy zijn kamer uit en zwaait nog even naar ons.

Net als Matthy zich op zijn bed heeft laten vallen, komt een van zijn zusjes binnen.

"Matthy, papa zegt dat we gaan eten en vraagt of je naar beneden komt". Zijn zusje wacht netjes in de deuropening op Matthy's antwoord.

"We komen eraan, Eleny. Ga maar vast en zeg het tegen papa" zegt Matthy.

Eleny knikt en loopt weer weg. Matthy springt van zijn bed af, pakt mijn hand vast en loopt naar beneden.

Beneden zie ik Mr Hall, Lauren, Matthy's zusjes en een onbekende vrouw al aan tafel zitten.

"Olivia, dit is mijn moeder, Dahlia-Sofi" stelt Matthy de onbekende vrouw voor.

Dahlia geeft me een kort knikje. "Ga zitten. Het eten wordt koud".

We gaan snel zitten en scheppen op. Ik kan wel zeggen dat degene die dit eten heeft gekookt, echt goed kan koken.

Na het eten neemt Matthy me mee naar zijn kamer. Hij duwt me zachtjes op bed en zoekt iets in zijn veels te rommelige kamer.

Ik kuch even. "Zoek je wat"?

Matthy steekt zijn hoofd uit de kast. "Ja, de afstandbediening van de televisie".

Ik kijk de kamer rond en zie hem op zijn bureau liggen. "Kijk eens op je bureau".

"Wat"? Matthy komt de kast uit en haalt de afstandbediening van zijn bureau. "Hoe..."? Mompelt hij. Dan kucht hij ongemakkelijk.

"Gaan we een film kijken"? Vraag ik zodat het niet ongemakkelijk wordt.

Matthy knikt en gaat naast me zitten op het bed. "Vertel, van welke films hou je"?

"Hmm, horrorfilms" antwoord ik.

Matthy slikt zachtjes en trekt een moeilijk gezicht.

"Bang"? Lach ik zachtjes.

"Ik? Bang? Echt niet" zegt Matthy spottend. "Maar eh, ik uhm, ik heb ze allemaal al gezien, dat is niet leuk".

"Je mag best toegeven dat je bang bent" zeg ik.

"Ik ben niet bang"!

"Zet dan die film aan"!

"Oké" mopperd Matthy. Hij zet de film aan. "Als je bang bent, kruip je maar tegen me aan. Dan bescherm ik je wel" fluistert Matthy grijnzend in mijn oor.

Ik lach kort en rol met mijn ogen. Dan concentreer ik me op de film. Een echte klassieker.

Matthy gilt bij ieder geluidje en knijpt mijn arm bijna fijn. Zijn gezicht drukt hij tegen mijn arm aan.

Hij gilt weer. Ik zet de film op stop.

"Niet bang, hè" zeg ik.

Matthy kijkt beschamend weg en laat mijn arm los. Hij slaat zijn benen over het bed en veegt zijn tranen weg. "Sorry" mompelt hij. "Je vind me nu vast een watje".

"Nee, maar je had best toe mogen geven dat je bang bent. Ik zal je heus niet uitlachen".

Matthy glimlacht zwakjes naar me. "Dankje, Vie. Ik mag je wel Vie noemen toch"?

"Tuurlijk".

"Mooi, laten we nu gaan slapen dan. Morgen krijg ik eindelijk een auto". Matthy doet een klein vreugdedansje in bed.

Ik grinnik zachtjes en sluit mijn ogen.

"Truste, Olivia".

"Truste, Mattyas-Luck".