ONTVOERD

-4-

Goeie vraag, waarom ben ik hier eigenlijk? Omdat ik iemand heb geholpen die hulp nodig had?

Ik sluit mijn ogen weer. Ik weet niet waar ik ben, of waarom, maar wat ik wel weet, is dat dit geen fijne plek is. Langzaam, maar toch val ik in slaap.

...

Pov Olivia

"Opstaan, Love". Er wordt hard tegen de tralies geklopt. "Opschieten, we hebben niet de hele dag de tijd".

Voor mijn kooi staat een man. Ik herken hem niet.

"Schiet op, Sweetheart". Nu spreekt een andere stem, deze herken ik als die van Jonas, hij staat achter de andere man. "We kunnen onze kopers niet laten wachten, zeker niet op zo'n lekkertje als jij". Jonas lacht kort.

Ik kruip angstig achter uit, verder de kooi in en ver weg van het deurtje.

"Niet bang zijn, Love. We gaan gewoon eventjes ergens heen. Niks bijzonders". De onbekende stem grijnst. Hij staat nu vlakbij me.

"Ga eens aan de kant, je maakt haar bang"! Jonas duwt de man aan de kant. "Olivia? Olivia, kom eruit". Jonas' stem klinkt dreigend, maar ik blijf stug zitten waar ik zit.

"Olivia"! Zijn stem galmt na in de donkere kelder. "Nu is het klaar"! Jonas kruipt half de kooi in en probeert me vast te pakken.

Ik begin te schoppen en trappen, en heel hard te gillen. Jonas laat me geschrokken los en slaat zijn handen voor zijn oren.

"Nou ben ik er helemaal klaar mee"! De onbekende man richt zijn pistool dreigend op me. "Kom daar nu onmiddelijk uit, of ik schiet een kogel dwars door dat mooie koppie van je".

Ik slik zachtjes, maar blijf zitten waar ik zit. De onbekende man begint te grommen en legt zijn vinger op de trekker.

"Niet doen". Jonas' stem klinkt zacht en dreigend naar de man. "Je weet wat m'n vader heeft gezegd".

"Hij zei niet dood, over een klein gaatje heeft hij niks gezegd". De man grijnst gemeen. Zijn vinger ligt nog steeds gespannen om de trekker.

Alles lijkt in slowmotion te gaan, als de man de trekker overhaalt. Ik knijp mijn ogen dicht en wacht op de helse pijn die ik ga krijgen.

Er klinkt een luide knal en een gil, maar de helse pijn komt niet. Ik open langzaam een oog.

"Wat deed je nou"! Gilt de man verontwaardigt. "Ik had wel iemand anders kunnen raken"!

"Je weet het, hè. Géén verwondingen. Zelf geen klein gaatje" sist Jonas.

De man gromt.

"Haal jij de andere meiden maar, dan zorg ik voor Olivia" zegt Jonas. De man loopt grommend weg.

"Kom er uit, Sweetie. We willen toch niet nog meer problemen veroorzaken, nee toch"? Jonas steekt zijn hand naar me uit, die ik trillerig vast pak.

We lopen precies dezelfde weg als heen, maar bij een splitsing slaan we linksaf, in plaats van rechts.

"Jonas"? Vraag ik aarzelend. "W-Waar breng je me heen"?

"De veiling, Sweetheart" zegt Jonas. Hij trekt me een kamer in. "Hier gaan ze je klaar maken".

Plots krijg ik een veels te kort jurkje in mijn handen gedrukt. "Hier. Doe aan". Voor me staat een streng uitziende vrouw. Ze draagt een witte blouse, een strakke, zwarte rok en haar haar zit in een strak knotje.

"Doe maar gewoon aan, Sweetie" fluistert Jonas in mijn oor, als ik versteend stil blijf staan.

Hij geeft me een duwtje richting een pashok. Ik stap onzeker in het hokje. Het jurkje hang ik op het haakje. Voor ik mezelf omkleed, kijk ik in de grote spiegel.

En weet je wat ik zie? Ik zie een meisje. Het meisje heeft lange, bruine haren, die al dagen niet gekamt of gewassen zijn. Haar groene ogen staan vermoed en daaronder zitten dikke wallen.

Doelloos verwissel ik mijn eigen kleren met het jurkje aan en stap uit het hokje.

Direct daarna worden mijn haren en make-up gedaan. Jonas komt weer binnen en neemt me mee naar de grote veilingzaal.

"Goed, Sweetheart, vertel eens wat over jezelf" zegt Jonas.

"Wat zou ik moeten vertellen dan"? Vraag ik angstig.

"Nou, weet ik veel. Je naam, hobby's, dat soort dingen. Iets zodat de kopers weten wíe ze kopen".

"Oh... Uhm, mijn volledige naam is Olivia Josephine Sophia Rodriguez. Ik vind hockey leuk, en autoraces kijken, klimmen en tja... uhm horrorfilms kijken". Ik kijk onzeker naar Jonas.

Jonas kijkt me met grote ogen aan terug. Dan begint hij te grijnzen. "Oh, dit wordt leuk. Ik weet nu al door wie jij gekocht gaat worden, dat kan niet anders".

"D-Door wie"?

"Oh, Sweetheart, dat ga ik toch helemaal niet aan jouw neus hangen. Maar eerst moet je het podium op". Jonas geeft me een duwtje richting het podium.

"Geen zorgen, Love. Als ik het juist heb, hoef je je geen zorgen te maken" zegt Jonas.

Als mijn naam wordt genoemd, stap ik onzeker het podium op. Ik kijk in de felle lampen.

"En dit lekkertje haar naam is Olivia Josephine Sophia Rodriguez! Ze is een sportieve meid en zit op hockey! Verder houd deze meid van klimmen, horrorfilms en autoraces! Een pittig type kan ik je vertellen"!

Ik kijk onzeker door de zaal. Overal zitten mannen verlekkert naar me te kijken. Ik probeer mijn lichaam te bedekken.

"Het bieden kan beginnen! Oh, en onze Olivia is een VIP, dus alleen de VIPs kunnen bieden. Zodra er niet wordt geboden, kan de rest bieden"!

"Dus, Mr Smith, Mr Hall. Bied u maar"!

Iedereen kijkt naar de twee mannen achterin. Ze lijken beide geen bod te willen doen, maar net als de omroeper wil zeggen dat de anderen ook kunnen bieden, brengt een van de mannen toch een bod uit.

"€100.000"!

"En onze lieftallige Miss Rodriguez is verkocht aan Mr Hall! Veel plezier met haar, Mr Hall "!