ONTVOERD

-2-

Wie was die man? En wie was die Alan Jones waar hij het steeds over had? Was hij gevaarlijk? Ik zal het nooit weten, maar dat boeit me niks. Ik hoef het niet te weten. Hoe minder ik daarvan weet, hoe beter.

...

Pov Olivia

Ik rij met mijn fiets door de poort. Mijn fiets zet ik netjes neer in de schuur en loop naar binnen.

"Ik ben thuis! Is er iemand"? Schreeuw ik.

"Goedemiddag, Miss Rodriguez". De schoonmaakster komt de hal ingelopen.

"Goedemiddag, Agnes" glimlach ik. "Waar is papa"?

"U vader had een dringende oproep van zijn werk" zegt Agnes. "Hij moest meteen heen en hij zei dat ik hier op u moest wachten".

"Oh, dat is heel vriendelijk van je Agnes" zeg ik. "Je mag wel gaan. Je dienst zit er tenslotte op".

"Oké, dankuwel, Miss Rodriguez" zegt Agnes.

"Je mag me gewoon bij mijn voornaam noemen, en dat ge-U hoeft ook niet steeds" zeg ik.

"Oké". Agnes glimlacht vriendelijk naar me en trekt haar jas aan. "Tot volgende week dan maar, Olivia". Ze geeft me nog een snelle knipoog voor ze de deur achter zich dicht trekt.

Ik huppel vrolijk naar de woonkamer en plof op de bank neer. Ik trek mijn kat op schoot. Hij geeft me spinnend kopjes.

Dan hoor ik de pootjes van mijn andere kat tikken op de houten vloer. Hij gaat spinnend bij me staan en blijft maar kopjes geven tegen mijn been.

"Awh, sorry Ap, maar Dar zit al opschoot". Ik kroel Apollo onder zijn kin. Apollo blijft maar spinnen en begint nu ook aan mijn benen te krabben.

"Hmm, vooruit dan maar, Apollo" hum ik. Ik til de kat op en zet hem naast me neer. "Eventjes op schuiven, Darwin, Apollo moet er bij". Ik schuif de dikke kater aan stukje opzij.

Dan zet ik de film aan en kijk net zolang tot ik inslaap val.

"Sweetheart? Olivia, wakker worden" zegt een stem zachtjes.

"Huh"? Mompel ik slaperig.

De stem begint zachtjes te grinniken. "Sweetheart, je moet zo je wedstrijd spelen".

"Papa"?

"Ja, schatje. Ik ben het".

"Hoelaat is het, papa"? Vraag ik.

"Half tien, sweetheart" antwoordt papa.

"Shit, over een uur heb ik mijn wedstrijd al". Ik vlieg overeind, waarbij Darwin en Apollo van mijn schoot schieten.

Ze blazen verontwaardigt naar me. "Sorry, Dar! Sorry, Ap"! Roep ik haastig naar ze.

Ik ben toch niet de enige die tegen hun huisdieren praat? Of wel...?

Ik kleed me razendsnel om in mijn wedstrijdtenue. Ik vlieg de trap af en gris mijn hockeystick mee. In de keuken ontbijt ik snel en ren dan door naar mijn fiets.

"Papa! Ik ga"! Schreeuw ik naar binnen.

"Goed! Wel winnen, hè Sweetheart"! Roept mijn vader terug.

"Doen we"! Roep ik lachend terug. We spelen eerste klasse. En we winnen ook nog eens bijna alles.

"I'm a survivor, I'm not gon' give up". Ik zing weer zachtjes mee met de muziek. Deze keer is het Survivor van Destiny's Child & 2Wei

"I'm not gon' stop, I'm gon' work harder. I'm a survivor, I'm gonna make it. I will survive, keep on survivi-".

Ik stop met zingen, als er plots een auto naast me gaat rijden. Zodra ik linksaf sla, slaat de auto ook linksaf. En als ik de tweede afslag rechts snel, neem de auto ook de tweede afslag rechts.

Oké, dit wordt nu wel heel erg raar. "Rustig, Liv. Het is vast gewoon toeval, ofzo" stel ik mezelf gerust. Alleen werkt het niet.

De auto begint plots sneller te rijden en snijd me zomaar af. Ik gil en rem snel. Met een doffe klap val ik op de grond. Mijn fiets komt een paar meter verderop te liggen.

Uit de auto stappen twee mannen. Ze zijn gekleed in zwarte pakken en richten dreigend hun pistolen op mij.

"De auto in" sist de een. "En waag het eens om te gaan gillen".

Met een brok in mijn keel, stap ik voorzichtig de auto in. Als ik zit, valt me pas op dat de mannen eigenlijk helemaal niet zo oud zijn. Zo rond de eind twintig schat ik ze.

"W-Waar brengen jullie me h-heen"? Stotter ik.

De jongen met de blonde haren kijkt me lachend aan. "Hoor je dat, ze wil weten waar we heen gaan". Blondie kijkt naar degene met de blauwe ogen.

Blue eyes kijkt grijnzend van Blondie via de spiegel naar mij. "Tja, dat zou je wel willen weten, hè".

"Daarom vraag ik het toch ook"! Ik schrik van mijn eigen woorden.

Blondie fluit even. "Oeh, pittig ding hoor".

"Ik ben géén ding" snauw ik Blondie toe. Ik sla boos mijn armen over elkaar.

"Jawel, een lekker ding" grijnst Blue eyes.

"Tomas"! Sist Blondie.

Blue eyes is Tomas dus. Dat moet ik onthouden voor later.

Tomas kreunt. "Dude, lekker bezig! Nu weet ze mijn naam"! Sist Tomas naar Blondie.

"Sorry, het floepte er gewoon uit" zegt Blondie.

"Och, het geeft niks" zegt Tomas.

"Echt niet"? Blondie kijkt Tomas verbaast aan.

"Nee, tuurlijk maakt het uit"! Sist Tomas boos. "Ik ga niet als enige de bak in! Dit is jouw fout"! Dan richt Tomas zich van Blondie naar mij.

"Hé, meisje. Let je even op? Deze sukkel naast me heet Jonas, volledige naam Jonathan" grijnst Tomas.

Jonas kreunt luid en gaat met zijn handen door zijn haar. "Tomas"!

"Ach, wat! Papa zorgt er heus wel voor dat we niet in de gevangenis komen" zegt Tomas.

"Rij maar gewoon naar hem toe" bromt Jonas.

De rest van de rit is het stil en hangt er een ongemakkelijke sfeer. Waar ben ik in godsnaam in beland!?