Chapter 7 - Enemies

Start from the beginning
                                    

"Oh shit! Bakit hindi ka man lang nagsalita kanina nung pumasok ako?! You're giving me a goosebumps." Napahawak ako sa dibdib ko dahil nagulat parin ako sa presensya ni Raizer, Shael's brother.

"Is the library full? Napadpad ka ata dito, Ate," he said, still focused on typing in the computer.

Inayos ko ulit ang pagkasaksak ng USB sa computer bago siya sinagot."I don't think so. I'm just here because someone, a pest rather keeps on bothering me. Kapag hindi ako nakapagtimpi baka tirisin ko na talaga siya."

"You're really mad, huh? Pati 'yang computer pinagbubuntungan mo na." He shook his head and put his attention to the computer.

A moment of silence had passed before I decided to get out of the computer lab. He remained inside and I just let him because maybe he haven't finished his work yet. Nakahinga naman ako ng maluwag nang matapos ko ang 10k words kong thesis sa ICT subject ko kaya wala na ako pro-problemahin pa.

"Zeriel! We need to talk." Someone grabbed my arm and I know it was him based on his voice.

Tinaasan ko siya ng kilay at winaksi ang kamay ko."What's your problem again, huh?! Palagi mo na lang akong iniistorbo at malapit narin akong mapuno sa'yo."

"Why did you throw my jersey on the ground? Ano na naman ba ang ginawa ko sa'yo, ha?"

His eyes were full of questions that made me confused.

"W-Wait.... what?! Ano bang sinasabi mo? Sabog ka ba?" di makapaniwalang tanong ko.

Why am I going to throw his jersey on the ground?! Did he have a proof?

Napahilamos naman siya sa mukha niya at biglang umiling."I know you did it, don't deny. Ikaw lang naman ang nag-iisang taong may galit sa'kin eh. Sino namang ibang gagawa no'n, 'yong mga fangirls ko?"

"Teka nga, ano ba?! I don't get you. Galing ako sa computer lab dahil may niresearch lang ako. If you want a proof, go and ask Raizer."

Hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya. Bigla na lang akong hahablutin at sasabihang tinapon ko yung jersey niya ground?! He's really a pathetic.

His brows frowned and suddenly stopped."Bakit mo sinasali sa usapan ang kapatid ko. You said that you hate guys, right?! Nagsisinungaling ka ba?"

"Gago ka ba?! Ano bang nakain mo at naisip mong gagawin ko 'yon?! Do you want me to punch you three times so that your head could function properly?!." Binigyan ko siya ng mapanghamong tingin habang nakapameywang.

Is this a prank or what?!

"Go on. May mga students namang nakatingin sa'tin kaya may makakakita ng ginawa mo. You don't want to ruin your reputation, right?!" nakangisi niyang saad kaya kahit labag sa kalooban ko ay pinigilan ko ang sarili kong masapak siya.

Ang talino niya talaga kahit kailan. Ugh. Magaling siyang humanap ng timing. Bwisit.

"If you want a fight, then I'll give it to you," wala akong sinayang na oras at agad ko siyang sinapak."If you think that I won't fight back just because I don't want to ruin my reputation, then you're definitely wrong. Kahit marami ang magalit sa'kin, hinding hindi masisira ang pangalan ko. Kaya ko silang paikutin lahat kung gusto ko," I looked at him intently, never taking off my eyes on him.

He pursed his lips, hesitating if he would talk back or not."Baka nga kaya mo silang paikutin lahat pero ako hindi. Ibahin mo ako, Zeriel. I can also control them if I want to. No one could let my guard down."

"Well, let's see then. Tingnan natin kung sino ang matalo. The loser will be given a punishment. Is it a deal?" I smirked while still looking at him.

Hindi naman nagtagal ay tumango rin siya."Fine, it's a deal. Alam ko namang hindi mo ako matatalo. I never lost in my whole life."

Helveryst Series #2 : The Cassanova and The HaterWhere stories live. Discover now