IMAGINATION

•.•.•.•Rain•.•.•.•

°Miko pov°

"Clara wake up"sabi ko habang inaalog ko sya ng mabilis.

"Ihhh gusto kopa matulog"tugon nito saakin.

"Gumising kana pinapatawag na tayo ni Ms.Papita baka magalit nanamn sa atin yung mangkukulam nayun"

"Eto na babangon na"Clara said while pouting.

"Aishhh bilisan mo at maghilamos kana bago pa tayo bungangaan ng mangkukulam"

"Oum"Clara said.

...

°Clara pov°

Pag kalabas ni Miko ng kwarto ako ay agad na tumungo sa bathroom upang maghilamos.Habang akoy naghihilamos ako ay napatingin sa salamin at bigla nlng may tumulong luha mula sa aking mga mata agad ko iting pinunasan.

"Ano ba clara stop crying okay"sabi ko sa akung sarili.

"clara dikapaba tapos?"tanong ni miko mula sa labas ng kwarto.

"Eto pababa na"tugon ko sakanya.

Lumabas na ako ng aking kwarto matapos ko magpalit ng aking damit.Habang akoy naglalakad papuntang kusina upang kumuha ng aking makakain ako ay napatingin sa bintana at aking napansin na umuulan pala.Sa totoo lng ayaw ko sa ulan kasi sabi ni Ms.papita nung araw daw na nakita nila ako sa harap ng pintuan nitong ampunan ay umuulan.Kaya naman ayaw ko sa ulan dahil piling ko iiwan ako ng isang tao na mahalaga saakin.Akoy nagpatuloy sa paglalakad hanggang makarating sa kusina at nakita kona kumakain na pala ang iba pang bata roon.

"Ohh ano pang ginagawa mo dyan?maupo kana rito at mag-umagahan upang makapag linis na kayu"saad ni Ms.papita.

"O-opo"tugon ko at akoy naupo na at nagsimulang kumain.

Matapos naming kumain ay pumunta na kami agad sa aming nakatokang lugar upang maglinis.Kami ni miko ay naatasang mag linis sa may sala.

Habang kami ay naglilinis ay biglang kumulog ng malakas kaya nmn sa aking pagkagulat ay natabig ko ang paso sa may lamesa ng sala at itoy nalaglag sa sahig at nabasag.Nanlaki ang aking mga mata ng makita ko ang basag na paso sa sahig.

"Miko anong gagawin ko?"tanong ko sakanya at bakas sa aking muka ang pagkakaba dahil malamang sa malamang kapag itoy nakita ni Ms.papita ako ay mapapagalitan at bibigyan ako nito ng isang parusa.

"Wag kang kabahan ummm weyt mag iisip ako ng paraan"tugon nito sa akin.

Habang kami ay nag iisip ng paraan narinig namin na may paparating kaya nmn tinakpan namin ng basahan ang nabasag na paso.

"Ohh kayong dalawa tapos naba kayu? at nakaupo nlng kayu dyan sa sahig"sabi ni Ms.papita.

"Ahh ehh H-hindi papo"Tugon ni miko.

"Ohh hindi pa pala tapos paupo-upo nlng kayu dyan tumayu kayo"sabi nito saamin.

Ni isa saamin ni miko ay walang nagbabalak na tumayo sapagkat nasa likod namin ang nabasag na paso.

"Anong ginagawa nyo?sabi ko tayo"utos nito saamin.

Akoy kabang kaba dahil itoy lumapit saamin at kamiy hinila patayo.At nakita nito ang isang bagay na nakatakip sa basahan at kanya itong binuksan at siyay lumingon saamin at tanong ng~

"SINO MAY GAWA NITO?"tanong nito saamin at bakas sa kanyang muka ang pagka galit.

Nakatingin lng kami ni miko sa sahig at hindi man lng makapagsalita.

"UULITIN KO.SINO MAY GAWA NITO?"mariin nitong tanong saamin kaya nmn akoy umamin na.

"A-ako po Ms.Pa~"hindi kona natapos ang aking sasabihin sapagkat akoy kayanyang hinila palabas ng ampunan.

"NGAYUNG ARAW AY DYAN KA SA LABAS WAG KANG PAPASOK RITO.NAIINTINDIHAN MO?"sabi nito saakin.

"P-please d-diko nmn po sinasadya"tugon ko habang umiiyak.

Bigla nalamang nito sinara ang pintuan at akoy naiwan sa labas habang bumubuhus ang malakas na ulan.Akoy ay tumakbo papunta sa likod ng ampunan at sumilong sa malaking puno.Ako ay laging nandirito lalo na kapag akoy malungkot.Habang akoy umiiyak ay may nakita akong panyo sa aking
harapan.

_

_____________________________________

Woahh salamat at natapos rin ang unang chapter.Tell me kung may mali or suggestions kayu:)

I hope u like it