Eens een badboy altijd een badboy

7. Rook

- Julia

Totaal verward over wat er deze dag is gebeurd staar ik naar mijn bord spaghetti. Is Milan nu echt van plan om me te blijven stalken tot ik met hem uit ga? Misschien neem ik het wel te serieus. Misschien is het gewoon een spel en ben ik een van de vele pionnen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als...  

'Weetje, eten is om te eten, niet voor de sier.' Zegt mam plotseling. Ik glimlach, pak m'n vorm om de spaghettislierten omheen te draaien en neem dan een hap. De achterdeur gaat open en Finn loopt bezweet in een trainingsoutfit naar binnen. 'Yo.'   

'Hallo Finn. Hoe was de training?' vraagt pap. 'Mwa ging wel, kan iemand die spaghetti opwarmen?' vraagt hij en trekt ondertussen zijn schoenen uit. Mam staat op en doet een bord eten in de magnetron. 

'Heey vandaag zou je toch een nieuwe plek krijgen?' vraag ik. Hij knikt. 'Ben je nu aanvoerder?' 

'Nee, die playboy is voor de derde keer aanvoerder geworden. Hij betaalt de coach sowieso wel.' 

'Playboy?' vraagt mam. Ik ben al niet meer geïnteresseerd in het gesprek en neem een flinke slok water. 'Ja, Milan Jonkers. Een jongen van school.' Ik verslik me en begin hevig te hoesten. Iedereen kijkt me vragend aan.                                                      

'Zit Milan bij jou in het voetbalteam?' vraag ik dan. 'En daar schrik je van omdat?' Ik probeer onverschillig te kijken. 'Niks, ik vroeg het me gewoon af.' 

- Milan 

Met een blikje bier in mijn linkerhand staar ik verveeld naar de flat screen en zap met mijn andere hand naar een leuk programma. 'Facking saai dit,' mompel ik. 

Als ik naar beneden ga om telefonisch pizza te bestellen staat pa opeens in de woonkamer. Hij draagt zijn werkuniform en zit geconcentreerd op de bank op zijn laptop te typen. 'Pa? Wat moet jij nou weer hier?'

'Hallo jongen. Er waren wat problemen met mijn hotelboeking. Ik zal gedwongen thuis moeten overnachten.' Ik knik en loop naar de keuken. 'Moet je nog eten?' Ik krijg geen reactie. 'Pa!'

'Eh nee Milan, ik moet me even concentreren.' Ik lach sarcastisch. 'Natuurlijk, ik ben niks anders gewend. Hé niet dat het je wat boeit maar ik ga uit, ik zie je ooit wel weer eens.' Ik pak mijn zwarte jack en de autosleutels. Ik vertrek.

Ik trap het gaspedaal steeds verder in en met hoge snelheid scheur ik naar een club in de buurt. Eenmaal binnen kom ik Lorenzo en andere bekenden tegen. Harde muziek dreunt door de zaal, drank wordt aangeboden en wanneer ik de smaak te pakken heb ga ik de dansvloer op. Ik grijns als een meisje voor me komt staan en op het ritme begint te dansen. Ik leg mijn hand op haar wang en alles gaat vanzelf. 

-          Julia

Woensdagmiddag. Tien minuten voor het einde van de les leg ik mijn pen op tafel en kijk ik tevreden naar mijn proefwerk voor Engels. Het ging goed. Ik voel me vrolijk. De schooldag is alweer voor de helft voorbij en de stomste uren zijn achter de rug. Maar het beste: geen Milan.

Ik moet wel ontzettend nodig plassen. Nadat ik heb gevraagd of ik naar de toiletten mag haast ik me het lokaal uit. De gangen zijn leeg. Iedereen zit natuurlijk nog in de les. De deur naar de damestoiletten staat op een kier open. Wanneer ik klaar ben was ik op mijn gemak m'n handen en bekijk ik mezelf in de spiegel. Zit mijn haar nog goed? Met een elastiekje prop ik mijn haar bij elkaar en maak ik er een knot van. Lekker casual. 

Dan valt me iets raars op. Vanuit de deuropening zie ik hoe rode rook traag naar binnenkomt. 'What the hell?' zeg ik verbaasd. Als ik de deur volledig open zie ik midden in de gang iets van zilver liggen. Het is moeilijk te zien maar het is duidelijk dat er gekleurde rook uitkomt. Met samengeknepen ogen zet ik een paar stappen richting de rookbom. Ik reik mijn hand om het op te rapen, maar voordat ik de kans krijg het weg te gooien pakt iemand mijn heupen van achter beet, waardoor ik me geschrokken omdraai. Milan staat nu gevaarlijk dichtbij.

'Wat ben jij nou weer aan het doen!' Hij lacht en trekt me uit de "rookzone".

'Als ze erachter komen dat jij die rookbom hebt neerge-'

'Meisje gedraag je nou niet als een of andere bezorgde oma. De boys en ik geven iedereen een vrije middag. Dat is alles.' Vanuit zijn rugzak pakt hij nog een rookbom en laat het voor mijn ogen afgaan. Met een mond vol tanden wil ik weglopen, maar hij duwt me onverwachts tegen de muur aan. Ik schrik van zijn ruwheid, maar besluit hem geen plezier te geven.

-          Milan

Ze kijkt me vastbesloten en woedend aan. 'Me tegen de muur aanduwen is één ding maar als je het ook maar waagt om verder te gaan ga ik zo hard gillen dat mensen me zelfs door die rook heen vinden!' Haar hysterische reactie bevalt me wel. Ik grijns. 'Als jij nou braaf naar de les gaat en van niets weet, laat ik mijn handjes thuis. Voor deze ene keer.' Haar zelfverzekerde blik verdwijnt. Ik stap naar achteren. Ze kijkt me op een bepaalde manier aan en loopt dan weg.

Tien minuten later staan Casper, Dylan, Tobias, Lorenzo en ik op het schoolplein. 'En?' Vraag ik. 'We hebben alle gangen gehad. Zodra de bel gaat loopt de gehele school door een walm rook. Tenzij ze ons in gekleurde rook laten lopen, krijgen wij een dagje vrij.' Antwoordt Casper enthousiast. Ik knik. 'Mooi.' 

De bel gaat en vermaakt kijken en horen we hoe de deuren open gaan en mensen beginnen te roepen als ze de gekleurde rook zien.