Promise me

Hoofdstuk 15.

P.O.V. Gijs

Naast me hoor ik Nils al een beetje hijgen. ''Lukt het nog allemaal?'' zeg ik lachend tegen hem. 'Whaha, ja gaat prima.' krijg ik terug. Zo heerlijk vind ik het, om hard te lopen. Gewoon even je hoofd leeg maken. En je bent ook nog eens in de frisse buitenlucht. Steeds denk ik aan haar, ze viel me al meteen op bij het muziek festival, alleen volgens mij was ze meer geïnteresseerd in een van m'n vrienden. Een zucht ontsnapt uit m'n mond. Ze is echt leuk, en volgens mij heb ik nog nooit zoiets gevoeld voor een meisje. Ja, ik ben wel eens verliefd geweest, maar toch, dit voelt anders.

'Zullen we nog een rondje lopen?' zegt Nils naast me. Ik kijk hem aan, hij ziet er echt moe uit. Maar achja, hij wil altijd tot het uiterste gaan, totdat hij gewoon echt bek af is. ''Whahah, is prima. Als je dalijk maar niet ineens op de grond ligt wegens gebrek aan zuurstof.'' antwoord ik hem. 'Nee man, komt goed whaha.'

Nadat we klaar zijn met hardlopen, zijn we bijna bij m'n huis. 'Kom je nog mee naar binnen? Of ga je naar huis?' vraag ik hem. ''Nah, ik ga nog even langs Veerle.'' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Euh, het is al 9 uur eh.' ''Ja nouja, lekker boeiend. Dit besloot ik net nog even whahah.'' 'Uhm, okay. Gaat ze leuk vinden, een stinkende en bezwete Nils voor d'r deur.' ''Eey, zo erg stink ik nou ook weer niet, en wie zegt dat ik via de deur ga?'' 'Zozo, meneer heeft hele plannen gemaakt om binnen te komen.' ''Hey, je kent me hè. Ik ben altijd al geniaal geweest.'' zegt hij met een grijns. 'Nou uhm, kuch, daar moet ik toch nog even een nachtje over slapen.' antwoord ik hem. ''Slaaplekker dan, whaha ik zie je morgen. Joe.'' 'Thanks, jij succes bij Veerle... Truste.'

P.O.V. Nils

Dat ik nog langs Veerle ga nu, besloot ik echt net pas. Tijdens het hardlopen. Gewoon, om haar nog even te zien, en dan kan ik haar nog even moed inspreken voor haar wiskunde proefwerk morgen. Gijs z'n gezicht betrok wel een beetje toen ik het tegen hem zei. Achja, die is vast gesloopt. Net als mij trouwens, gesloopt ben ik zeker. Toch ga ik nog even langs Veerle. Ik heb alleen geen idee of haar ouders er zo blij mee zullen zijn als ik nu nog voor de deur sta, terwijl ze gewoon school heeft. Ze zal vast wel optijd naar bed moeten ofzo. Gelukkig weet ik dat ze een balkon heeft, waar je op kan klimmen via de regenpijp ernaast.

Wanneer ik bijna bij haar huis ben, kijk ik voorzichtig of er iemand in de woonkamer zit, hmm nee niemand te zien, oké, ik waag het erop. Voorzichtig loop ik naar de regenpijp en klim naar boven. Bijna glij ik weg, gelukkig kan ik me nog net vasthouden.

Hèhè, ik zucht van opluchting wanneer ik op haar balkon sta. Hopelijk heeft niemand me gehoord. Ik probeer zo min mogelijk geluid te maken wanneer ik de deurklink van de balkondeur naar beneden doe. Hmm shit, opslot. Nouja ook wel logisch ook. Ik hoor dat er iemand gaat staan, en iets zegt. Ik versta alleen niet wat. Ik mag toch wel hopen dat ik bij het goede huis zit. Dat zou pas echt een blunder zijn als ik het huis hiernaast eigenlijk moet hebben.

Er komt iemand naar de deuren toelopen, ik tik zachtjes tegen de ruit aan, en doe een stap naar achter. Er zit een gordijn voor de deuren aan de binnenkant. De persoon schuift het gordijn opzij, en we kijken elkaar nu recht aan. De deur wordt opengemaakt, en ze trekt me zacht naar binnen. Vervolgens doet ze snel de deur weer dicht. ''Wat doe jij nou hier, ik schrok me dood.'' zegt ze met nog een kleine trilling in haar stem. 'Nou, ik uhm, wou je nog even welterusten wensen.' Ik kijk naar haar, en zie dan dat ze wat in haar hand heeft. Ik begin meteen te lachen. ''Sssht, dadelijk merken m'n ouders dat je hier bent.'' zegt ze wanneer ze op haar bed gaat zitten.

Nog steeds lach ik, alleen wat zachter. 'Heb je nou serieus, een, een honkbal knuppel in je hand?' vraag ik haar lachend. Ik zie dat ze bloost en hem weer onder haar bed legt. 'En hij ligt ook nog eens onder je bed? Whahahahah.' ''Nouhou, die heb ik ooit gekregen van m'n oom, ik dacht dat je een inbreker was man.'' Ze klopt met haar hand op het bed, en ik ga naast haar zitten. 'Nee joh, ik ben het maar. Ik heb net hardgelopen met Gijs, en wou jou nog eventjes zien.' zeg ik terwijl ik haar aankijk met een glimlach.

Ze kijkt mij ook aan, en bloost nog. ''Oh dus dat ruik ik dus. Je hebt nog niet eens gedoucht.'' 'Hey, zo erg stink ik niet hoor.' zacht begin ik haar te kietelen. ''Whahahahahaha neee Nils niet doen.'' Met een grijns kijk ik haar aan, 'Als je zegt dat ik de leukste ben stop ik.' En ik kietel haar nog verder. ''Whahahahahahahaha stooooooop.'' 'Zeg het dan whahahaha.' Ondertussen ligt ze op haar rug op het bed, en hang ik half boven haar. Het perfecte moment om haar te zoenen, maar dat zou te snel zijn. Ik wil de band die ik met haar heb niet nu gaan verprutsen door een simpele zoen.

''Whahahahaahhaah okéoké, je bent whahahahaha de leukste whahahaha.'' 'Yessss, jij bent leuker hoor.' zeg ik haar terwijl ik naar haar knipoog. Weer zie ik dat ze bloost, ze is zo schattig als ze dat doet. ''Je bloost.'' zeg ik met een glimlach. 'Oh..' is het enige wat ze antwoord. We gaan weer zitten en ze komt tegen me aan zitten.

P.O.V. Veerle

Ik schrok echt, toen hij ineens op m'n balkon stond. Gelukkig hebben m'n ouders, of de buren niks gehoord. Wel lief, dat hij na het hardlopen nog even komt. Hij kent ook echt geen schaamte ofzo, hij zit hier gewoon lekker in z'n bezwete shirt. Achja, hij stinkt inderdaad niet zo erg. En ja, ik vind het echt al super lief dat hij gekomen is.

Ik kruip lekker tegen hem aan. "En is het nog gelukt wiskunde te leren?" Zijn zachte stem vervult de stilte. 'Ja hoor, ik denk dat het moet lukken...' Antwoord ik hem. "Gelukkig maar. Je kunt het schat." Weer laat hij me blozen. Gewoon door 1 simpel woordje, schat, echt bijzonder hoe hij dat kan.

Hij is zo leuk, ik weet alleen niet zeker of hij mij leuk vind... Ja, het lijkt er natuurlijk wel op. Hij noemt me schat, geeft me een kus op m'n wang, we gaan samen naar de bioscoop, alleen ja. Naja, we moeten ook weer niet te snel gaan. Ik bedoel, ik ken hem al wel langer, door films en series, maar ik ken hem pas echt een week persoonlijk.

Diep in m'n eigen gedachten verzonken, merk ik niet dat Nils dichterbij komt. Totdat zijn gezicht vlak voor dat van mij is. Ik kijk naar z'n shirt, en durf hem niet aan te kijken. "Sorry..." Zegt Nils zacht en hij trekt z'n hoofd weer terug. "Sorry, ik ga te snel." Zegt hij weer. 'Oh.. Het geeft niet. Je gaat niet te snel hoor...' Antwoord ik hem. Hij trekt me zacht op z'n schoot en slaat zijn armen om me heen. "Ik vind je euh.. Ik vind je leuk Veerle." Fluistert hij in m'n oor.

Volgens mij begin ik weer op een tomaat te lijken... 'Ik jou ook Nils.' Zeg ik zacht. Allebei kijken we elkaar aan. Zou hij dan nu... Toch wel...? Er valt weer een stilte, gelukkig geen ongemakkelijke stilte. Het is zo'n stilte waarvan je voelt dat het goed zit.

Totdat ik iemand op m'n kamerdeur hoor kloppen en de deurklink naar beneden gaat...