SAUDADE | Taekook

"Gelecekler, gidecekler"

"Bazıları için neyin ne kadar önemli olduğunu bilemezsin. Hem nereden biliyorsun sen?"

"Ahh neyse işim vardı benim uyandığını görmek istemiştim. Şimdi gitmem gerek dikkat et."

"Dikkat mı edeyim!?"

"Görüşürüz."

Taehyung odadan çıktı. Jungkook düşünceleri ile tek başına kaldı. İçeri doktor ve öğretmen girdi.

"Nasılsın Jungkook?"

"İyiyim."

"İyi görünüyorsun. Birkaç gün yaralarının iyileşmesine zaman ver burada. Ciddi yanıkların var. Birkaç güne hafifler taburcu olursun."

"Peki, teşekkürler."

"Teşekkürler doktor bey."

"Ne demek, işimiz."

Doktor odadan çıkarken Jisung girdi odaya.

"Ne oldu?"

"3 ay ömrüm kalmış."

"Bide bana serseri diyor. Hiç ciddi olamaz mısın sen?"

Yüzünde acı çektiğini belli ederek yatağın içinde doğruldu.

"Birkaç güne çıkarmışım."

"Şimdi sen biraz dinlen Jungkook. Hadi gel biz çıkalım Jisung."

"Tamam."

Jungkook yatağın içinde biraz rahatsız olur gibi uykuya daldı. Uykudayken yangını hatırladı. Jisung'ın fotoğrafı hatırlaması, onu bırakıp yukarı çıkmasını, fotoğrafı aldığını, bayıldığını, bir yüz gördüğünü. Hareket etmeden tepki vermeden gözlerini açtı. Tavana odaklanıp hatırlamaya çalıştı.

Bir yüz gördü, baygındı. Ve ona şunu söyledi "Yürümen dayanman gerek benim gitmem lazım, yapabilir misin? " Yavaş adımlarla duvara dayanarak dışarı çıktı ve arkasına baktı.

"Taehyung... Taehyung'du."

Camdan dışarı baktı. Hava yeni yeni kararıyordu. Biraz öylece dışarıyı izledi. Batan güneşi, karartı olarak gözüken kuşları, kalabalık caddeyi. Ve geri yatağın içine girdi. Başında birkaç kitap gördü. Açıp kurcalamaya başladı. Bir kadından bahsediyordu sevdiği adam ölünce aklını yitiren bir kadından. Bir anlığına sesli düşündü.

"Gerçekten bu kadar büyük aşklar var mı acaba?"

Biri yanıt verdi.

"Var, şahit oldum."

"Ne zamandır buradasın?"

"Birkaç dakikadır."

"Nasıl şahit oldun böyle aşklara?"

"Son bulurken."

"Ne?"

"Ölümlerinde, aşık insanlar sessizce ölür."

"Keşke birlikte mutlu olabilen insanlar sonsuz olabilse."

"Kimi tanrıdan çok seversen onu senin elinden alır."

"İyi ama neden?"

"Çünkü kimi seni var edenden daha çok seversen her şeyi boşverirsin. Canını da hayatını da görevini de hiçbir şeyi görmez gözün. Seni hayatını kendin için yaşa diye yaratır, bir başkası için değil. "

"Ama mutlusun tanrı kullarının mutlu olmasını istemez mi?"

"Bilmiyorum bunlar sadece benim gördüklerim."