Abilerim Mi? ( DÜZENLENİYOR)

15.Bölüm

Hatırlatma
.
Şuan da eve gelmiştik ama kapıyı daha çalmaya cesaret edememiştik sonunda o zile ben de kapıya vurmaya başladım.

Hadi bakalım gazamiz mübarek olsunnnn.....
.
.
.
Devam,

Ama hala bunlar kapıyı açmıyorlar.

"Rüya abla bence bunlar bizi unuttular ondan açmıyorlar kapıyı." Dedim.

O da bu dediğime güldü. Sanki komik birşey söyledim de güldü.

" Bahçeye çıkmışlardır onlar büyük ihtimalle ben giderken söylemiştim bahçeye çıkın diye orada daha eğlenceli vakit geçiririz diye düşündüm umarım yanlış dememişimdir.  Birbirimizi tanımak için öyle söyledim ama eğer istemiyorsan çıkmayız. Annemlere söylerim." Dedi.

Tek nefeste bu kadar cümle kurmasına  şaşırmıyorum çünkü bende  tek nefeste bundan daha fazla cümle kuruyorum. Bu nedenle de fazla cümle kuranlara şaşırmıyorum. Sonuç ben de fazla hızlı konuşuyorum.

Neyse çok boş yaptım.

Aslında gitmek istemiyordum onların yanına o kadar lafın üstüne gidersem kendime saygım kalmaz gibi geliyordu ama bir yandan da gitmezsem Arife hanım ve Mehmet Bey'e ayıp olurdu onların bir suçu yoktu. Ve ikizim olan Barlas' ı tanımak istiyordum bazı kişilere saçma gelirdi ama geçen gün bana sarıldığında kendimi abim ve ablam hariç birinin kollarında güvende hissetmiştim eğer bu bencillikse, gurursuzluksa öyleyim kabul ediyorum. Sevgiye aç, gurursuzun teki...

" Çıkalım benim için sorun yok ama eğer laf söylerlerse ben de söylerim altta kalmam abla." Dedim.

Ne yapayım altta mi kalıtım umurunda değil kac yaşında  olursa olsun bana laf söylerse söylerdim. Hepimizin bir geçmişi var belki kötü şeyler yaşatmıştır o kız onlara ama ben de kötü şeyler yaşadım ve onlara belli etmemeye çalışıyorum.

" Haklısın kuzum asla altta durma lafı yapıştır bende sen ilk geldiğinde öyle davrandım çok özür dilerim tekrardan sen beni affetsen de ben hala kendimi affedemiyorum ya. Ama yanlarına gitmeden önce birsey daha diyecektim ben o kız yüzünden kanser oldum nasıl oldu diye sorma lütfen şuan kendimde anlaticak gücü bulamıyorum ama sana birgün anlaticam söz veriyorum kardeşim." Dedi.

Ne ne ablam kanser mi olmuştu hemde o kız yüzünden. Olmasın lütfen öyle birşey yalan olsun lütfen lütfen.

Gözlerim dolu dolu olmuştu.

" A-abla şaka de yalan de doğru değil de bu kadar ileri gitmiş olamaz değil mi yapmamış olsun." Dedim.

O bu dediğime güldü ama bu acılı bir gülüştü. Biliyordum ben bu gülüşü. Bende yapıyordum çünkü.

"Keşke keşke şaka olsaydı hepimiz çok şey çektik onun yüzünden hepimizin açıları var seninde var eminim ki. O kıza hiçbir zaman yetemedik biz ona  ailecek. İstekleri çok fazla olurdu. Elimizden geldiğince istediği herşeyi yaptık. Küçükken de böyleydi o nedenini hiçbir zaman anlamadım gitti. Annem bizi nasıl büyüttüyse onu da o şekilde büyüttü en büyük abimi daha disiplinli buyurmuşlar o ayrı. İlk çocuk olduğu için galiba. Sana neden anlatıyorum diye merak ediyorsundur. Sana en küçüğümüz benim biriciğim olan Ege' yi biraz iyi yaklaşmayı dene lütfen olur mu." Dedi.

Çok uzun ve güzel bir konuşmaydi ama anlamadığım şey Ege için niye böyle birşey istiyordu veletin teki sinir oldum ona ilk geldiği günden beri zaten.

" Neden öyle davranması istiyorsun ?" Dedim. Ben de ona.

" Ege'nin ikizi vardı. Çok iyi anlasiyorlardi hepimizi ayrı ayrı seviyordu ama en çok Ege ikiz oldukları için aralarındaki bağ çok farklıydı. Birgün  Efe yani ikizi eve geldiğinde çok kötü durumdaydı Eli yüzü kan içinde bıçaklanmıstı. Eve geldiğinde direkt Babamın üzerine bayıldı. Hemen hastaneye götürdük onu daha 12 yaşındaydı. Küçücüktu daha o. O kız yaptırmış hepsini abimler araştırdı tek tek biz sadece kardeşim için gelmiştik buraya Efe için Ege için Barlas için annem ve babama açıklamaya çalışsak da yine o kıza inandılar yine ve yine bizim onu kıskandığımızı düşündüler düşündükçe sinirleniyorum." Dedi. Bir yandan da ağlıyordu.