Abilerim Mi? ( DÜZENLENİYOR)

3.Bölüm

Doktor bey yüzü bayağı kızarmış ti korkudan. " Haklısınız efendim biz de elimizden geleni yapıp bunu yapanı bulup en büyük cezayı vereceğimiz den emin olabilirsiniz Mehmet bey." Dedi.

Ne kadar da kolaydı doktor için bunları söylemesi. Bunu yaşayan o değildi ki bizdik. Ben böyle düşünürken o kıza baktım hiçbir şekilde üzülme halı yoktu halinden gayet mutluydu sanırım.

Ne yapıcaktık artık ben kendi ailemde kalamazdim ki onlar gerçek kızıyla kalmak istiyecekti hak veriyordum onlara da kendi kızı olmayan birine neden baksınlardı ki böyle düşünürken gözlerim dolmuştu.

Doktor bey dedi ki " sanırım herkes kendi çocuğunu ister diye düşünüyorum öyle değil mi? "

Ali bey lafa atladı artık ona baba demiycem. " Tabi ki herkes kendi kızını alıcak ben kendi öz kızımı istiyorum doktor bey." Dedi. Haklıydı kendi kızına istemesi gayet normaldi kıza gözleri parlayarak bakıyordu.

Küçükken hep  kendi kendime "baba ben sana ne yaptım da beni sevmedin, bir kez bile başımı okşamadın , ben kötü bir şey mi yaptım sana  baba? "

Hep böyle düşünürdüm  belli bir zaman sonra umudumu kestim ondan. Baba kız ilişkimiz hiç olmamıştı onla.

Diğer aileye baktığımda anne baba adayı gözleri ışıldayarak bakıyordu diğer iki velette nefretle.

Ben kimseyle konuşmak, duymak görmek dahi istemiyordum ki yaşadıklarım çok ağırdı başımı iki yana salladım hızlı hızlı.

Hızlı hızlı kapıdan çıktım, dışarıda yağmur yagiyordu ama umurunda dahi değildi bir bank bulup oraya oturdum ve ağlamaya başladım .

Bir el omzuma dokundu " yanın boşsa oturabilirmiyim tatlım ?"

Ne desem de oturacağını bildiğim için kafa salladım oturması için.

O da yanıma oturup konuşmaya başladı.
" Kızım bak biliyorum 16 sene geçmiş bizi kabullenmen çok zor olucak ben hep bir kızım olsun onunla iyi anladığım istedim anne kız gezelim, tozalım aslıyla aramız hiç öyle olmadı yanlış anlama o da benim bir kızım aramızda kan bağı olmasa da 16 sene boyunca baktım ben ona kızım o da benim senden çok rice ediyorum bize bir şans versen olur mu ?" Dedi.

Bunları derken de sesi titriyordu gözleri de çoktan dolmuştu. Onlarala gidecektim ki zaten  başka gidecek yerim mi vardı. Bende gözlerimi ona dikip konusmaya başladım.

" Size bir şans vericem , bunun suçlusu ne sizsiniz ne de ben bunun suçlusu bir doktor size o şansı vermeyerek büyük bir haksızlık yapmış olurum size." Dedim.

Gerçekten de öyleydi bunun suçlusu onlar değildi. Benim dediğimde sonra Arife hanım çok mutlu olmuştu. Mutluluğu gözlerinden okunuyordu kadıncağızın.

" İzin verirseniz ailemle vedalaşmak istiyorum size de sorun olmazsa tabi."
Dedim.

Arife hanım " tabi ki kızım vedalaş onlarda senin ailen zaten yavrum." Dedi.

Hemen yerimden kalktım ve anlamların olduğu yere gittim doya doya hepsine sarıldım öptüm çok ozliycektim onları ben nasıl onlarsiz yaşardım ki.

Ağlamıycaktım eğer ağlarsam ablamda benimle birlikte ağlardı ben o ağlarsa dayanamam.

" Ablacığım bak  sen gidiyor olabilirsin ama her zaman burada bir ablan, bir abin ve bir annen olduğunu unutma yine pijama partisi yaparız dedikodu yaparız tamam mı fıstığım. " Dedi.

Çok seviyordum ve ablami hep beni düşünüyordu onları da uzemezdim ya.

" Tabi ki ablacım ben seni nasıl unuturum hele sen söyle ben olmasam herhalde abim sana neler neler yaparr. " Dedim.